Berichten

, ,

A confession

Ik heb een paar heerlijke weken vakantie gehad waarin mijn aandacht voornamelijk op mijn gezin gericht was in plaats van mijn spirituele zoektocht naar een nieuw leven waarin ik een baan heb die ik vol passie uitvoer. In de vakantie heb ik verschillende boeken gelezen (waar nog recensies van online zullen komen). Wat vast niet ontgaan zal zijn op Instagram is dat het onrustig is in mijn hoofd. Ik wil graag aan de slag, weet dat ik niet pas in standaardfuncties en zeer waarschijnlijk uitkom op een zelf gecreëerde baan……Maar in wat? Dat blijft nog steeds de vraag.

Ik ben een half jaar lang bezig geweest met het volgen van een healingopleiding om beter te leren luisteren naar mijn intuïtie. Uiteindelijk wilde ik ook met mijn intuïtie leren werken. Dat voelde goed en ik had het idee dat mijn persoonlijke ontwikkeling met sprongen vooruitging. Ook kwam ik er met behulp van mijn regressietherapeut achter dat ik een Hoog Sensitief Persoon ben. We losten in diverse regressiesessies een aantal blokkades op in mijn lijf die allemaal te maken hadden met het werken of volgen van mijn intuïtie. De relatie met mijn moeder is daarbij al een aantal keer aangehaald. Het inzicht dat ik HSP ben, geeft veel herkenning en inzicht in mezelf.

Eind juni ontving ik mijn diploma en ben ik een officieel gecertificeerde healer. De healings die ik geef, ervaar ik als bijzonder en ik ontwikkel daarin steeds meer zelfvertrouwen. Maar ik weet ook dat ik niet alleen maar bezig wil zijn met het geven van healings. Tijdens de healingsopleiding merk ik dat ik steeds meer informatie doorkrijg in de vorm van beelden. Die informatie blijkt enorm vaak te kloppen. Het is duidelijk voor mij, ik moet door met een readingsopleiding want dit is mijn kracht. Ik moet leren hoe ik die beelden vanuit liefde en licht kan gebruiken om mensen te adviseren en te helpen. Dit is één van de dingen die ik altijd op de automatische piloot doe in relaties met mijn vriendinnen en/of collega’s. Dan start mijn vakantie.

Ik sta voor een grote Gotische kerk in Quimper (Bretagne, Frankrijk). Als ik omhoog kijk en een foto maak, voel ik me in ene in twee dimensies tegelijkertijd. Het heden en enkele honderden jaren geleden. Met dezelfde twijfel die ik in mijn buik heb, kijk in zowel het heden als in het verleden omhoog.
Mijn man en zoon vermaken zich prima met een draaimolen die voor de kerk staat ter ere van het Keltisch Muziekfestival dat op dat moment gaande is. Ik besluit de kerk binnen te gaan om te kijken of mijn nare onderbuikgevoel, wat ik altijd in kerken ervaar, nog steeds aanwezig is gezien mijn laatste regressiesessie. Eenmaal binnen in de kerk, blijf ik vlak achter de deuren staan. De kerk is enorm groot en er zijn veel gekleurde glas-in-lood ramen te zien. Het valt me op dat ik me niet meer zo naar voel. Het onderbuikgevoel, dat ik al heel mijn leven in kerken heb, is weg. In plaats daarvan voel ik een enorme eenzaamheid. Wie begrijpt me nou als ik praat over tegelijkertijd in diverse dimensies leven? Als ik het heb over onbegrensd bewustzijn? Of praat over het terughalen van je eigen energie over de grenzen van tijd en ruimte?
Ik heb hele lieve vrienden die zeer ruimdenkend zijn en een fantastische man. Maar die verklaren me echt voor gek.

Dan ben ik een week later met mijn man en zoontje op bezoek bij mijn moeder en gebeurt er iets wat mij jarenlang in zijn greep heeft gehouden. Dit keer ben ik me er bewust van en voel ik wat het met me doet.
Wat gebeurde er?
Om dat uit te leggen moet ik eerst wat opbiechten.

Ik heb het al eerder gehad over de ietwat gecompliceerde relatie met mijn moeder, maar wat ik tot nu toe niet verteld heb is dat mijn moeder al jaren een alcoholist is. Dit is verergerd sinds de dood van mijn vader die ze nooit heeft kunnen verwerken, maar ook voor de dood van mijn vader was mijn moeder al jarenlang aan de drank.
Zo het hoge woord is eruit. *Zucht* Laten we bij het begin beginnen.

Ik ben bij mijn moeder op visite. Meestal blijven we een paar uurtjes (maximaal drie) want langer hou ik het gewoon niet vol. Nu weet ik dat dit energetisch verbonden is, ik ben HSP remember? We staat op een gegeven moment allemaal in de mooie tuin van mijn moeder te kijken hoe mijn zoontje speelt met de grote Berner Sennenhond van mijn moeder. Plots valt het me op dat mijn moeder niet meer bij ons staat. Ik moest nog wat vanuit de schuur halen en besluit naar binnen te gaan om de schuursleutel te halen. Terwijl ik via de achterdeur de keuken inloop, voel ik nog voordat ik iets hoor of zie dat mijn moeder iets geheims aan het doen is. Ze is in een aangrenzende kamer om de hoek en als ik de schuursleutel in de keuken pak, hoor ik dat ze heel zacht een fles terugzet in de kast. Op dat moment realiseer ik me dat al mijn zintuigen op scherp staan. Ik ben me zelfs bewust van het geknisper van iedere zandkorrel onder mijn schoenen. Ik doe alsof ik mijn moeder niet hoor, draai me om en loop weer naar buiten om de schuur in te gaan. Op dat moment roept mijn moeder quasinonchalant dat er nog een doos naar de schuur moet. Als ik klaar ben in de schuur en de sleutel wil terughangen in de keuken, staat mijn moeder buiten in de tuin met mijn man weer naar mijn spelende zoontje te kijken. Ik sta even stil in de keuken en check mijn eigen lichaam en energie. Mijn hartchakra en buikchakra voelen verkrampt. Alsof er keihard op die gebieden geduwd wordt. Ik voel een enorm schuldgevoel en ik vraag me af waarom IK me schuldig voel, terwijl ik eigenlijk mijn moeder betrapte.

Dan valt het kwartje, het is niet MIJN schuldgevoel. Het is van mijn moeder. Ik krijg plotseling de enorme behoefte om in de kast te kijken of ik het de situatie juist aanvoelde toen ik de schuursleutel pakte.
De kastdeur die altijd op slot zit, was nu niet op slot. In de kast staat een nat leeg glas tussen de andere glazen en op een plank lager staat een wijnfles met de dop er los op. Dit is zichtbare bevestiging van mijn gevoel. Het schuldgevoel is niet van mij. Mijn buik- en hartchakra verkrampten omdat ik me niet veilig voelde in mijn opvoeding. Ik heb niet de mogelijkheid gehad om te kunnen manifesteren (derde chakra) wat ik het allerliefste zou willen doen (hartchakra). Dit is het gevolg geweest van mijn opvoeding door een alcoholische ouder en de afwezigheid van de ander (mijn vader werkte veel). In de beste wil van mijn moeder vond zij het noodzakelijk om voor mij te bepalen wat het beste voor me was. Hierbij is jarenlang mijn eigen wil onderdrukt. HET resultaat van mijn moeders eigen opvoeding gecombineerd met haar verslaving, die aanzet tot manipulatie en dominantie. Via dominantie had zij controle op haar leven en haar kinderen. Zij drong haar wil aan ons op en dat voelde ik heel duidelijk in mijn twee chakra’s, gecombineerd met een schuldgevoel over haar drankmisbruik.

DAT heeft de healingsopleiding mij gebracht. Ik realiseer me veel beter wat van mij is en wat van een ander is qua emoties en energie. Ik word me bewust wat het met me doet en kan er (met wat moeite) los van komen. Al jaren geleden heb ik me neergelegd dat mijn moeder alcoholist is die niet geholpen wil worden. Een verwoede poging van mij om haar te confronteren resulteerde in een ordinaire familieruzie waarin ik voor psychisch gestoord werd uitgemaakt door mensen die op dat moment heel nader bij me stonden. Ik heb destijds moeten kiezen voor mezelf en heb toen bijna een jaar geen contact gehad met mijn moeder. Ik kwam tot het inzicht dat de enige die mijn moeder kan helpen zij zelf is. Ik heb alleen controle op de manier hoe ik omga met de communicatie of energie die mijn kant op komt. De enige die de invloed van deze ziekte (want dat is een alcoholverslaving) bij mijn moeder anders kan benaderen ben ik zelf. In de omgang met mijn moeder moest ik rust gaan vinden om nog wel een band met haar te kunnen hebben, zonder geraakt te worden door de verslaving. Je zult begrijpen dat dit een proces van enkele jaren is geweest met vele ups en downs. Nog steeds leer ik dus iedere keer, maar ik kan nu wel zeggen dat ik een soort van band met mijn moeder heb zonder dat de verslaving mij nog heel hard raakt.

Betekend dit dat ik niet verdrietig word van deze situatie? Dat ik niet boos ben op die ziekte die mijn moeder in haar greep heeft? Dat ik mijn moeder niet liever gezond zou willen zien? Natuurlijk! Maar ik ben al zo ver dat ik weet en accepteer dat de enige die dat kan, mijn moeder zelf is. Zij is verantwoordelijk voor haar leven en ik voor die van mijzelf.

Ik neem mijn verantwoordelijkheid dat ik door die ziekte in ons gezin, mezelf op een verkeerde manier ben gaan neerzetten in de wereld. Ik heb te lang mijn eigen wil, mijn eigen wensen verwaarloosd om te kunnen overleven. Ik ben te ver van mezelf af gaan staan. Ik heb mezelf aangeleerd om me aan te passen aan de omgeving in plaats van mezelf te laten zien. De loyaliteit die je als kind naar je ouders hebt is werkelijk bizar groot.
Ik realiseer me dat ik nu wel degene ben die de situatie kan veranderen, en ik ben aan het veranderen. Ik zie de verbanden tussen een onveilige huisbasis, hoog sensitiviteit gebruiken om je omgeving te scannen alvorens je handelt, jezelf aanpassen om te overleven, en de sterke intuïtie die ik daardoor ontwikkeld heb.
De eenzaamheid die ik voel deels veroorzaakt door schaamte, maar ook de eenzaamheid horende bij het ontdekken van je eigen spirituele pad. Diepgaande inzichten laten zich niet in woorden uitdrukken. Terugkomen bij wie je werkelijk bent, is het pad van een lichtwerker. Dit is om een reden niet gemakkelijk, maar dat is wat ik ben. Een lichtwerker en ik zal verder blijven gaan om mijn inzichten te delen. Soms wat luchtiger, soms dus wat zwaarder van stof, maar altijd open, eerlijk en ongezouten. Precies zoals ik ben!

Myst

P.s. Als je dit leest lieve mamma, dan weet je dat ik van je hou, maar ook dat ik je loslaat om zelf je leven in te richten zoals jij zelf wenst. Als je hulp nodig hebt, ben ik er altijd voor je. Je moet het wel vragen en willen. Mijn liefde is er altijd, alleen soms niet zoals jij het wenst.

/door
, , , , ,

Regressietherapie – sessie 4

Op weg naar mijn regressietherapeut Wendy schijnt het zonnetje en voel ik me goed. Innerlijk weet ik dat dit voorlopig de laatste sessie zal zijn. Vandaag gaan we de laatste puzzelstukken oplossen. Ik voel het.

Eenmaal binnen vraagt Wendy hoe het met me gaat. Ik vertel haar vol trots dat ik mijn healing-opleiding afgerond heb en ze feliciteert me. Dan vertel ik over de laatste drie lessen van de healing-opleiding. Het feit dat de term lichtwerker naar boven is gekomen en dat ik dat niet kende. Dat de docent mij daarin bevestigd, maar ook in het feit dat ik vele vorige levens heb gekend. Ik vertel van het steeds meer beelden kunnen zien en we praten even over de religieuze energie die in enkele chakra’s is overgedragen vanuit de familielijn van mijn vader. Het is zo fijn om daar gewoon met Wendy over te kunnen praten, waarbij zij enkele zaken nader voor mij verklaard. Dan vertel ik haar over de healing die ik kreeg van een klasgenoot waarbij ik heel helder voor ogen kreeg dat in een vorig leven mijn buik opengereten is. De zin “Eens kijken of de duivel in haar huist” deed mij erg denken aan mijn angst voor kerken.

Dan praten we verder over mijn gevoel in mijn buik als ik in een kerk ben. Wendy geeft aan dat het trauma wellicht opgeruimd kan zijn, maar het stuk van mijn ziel uit die tijd wellicht nog hulp nodig heeft. We besluiten dit verder te onderzoeken.

Ik vertel dat ik kerken ervaar als zwart, donker en zwaar. Ik geef aan dat ik dat echt in mijn buik en keel voel. Wendy voelt op dat moment ook haar keel die wordt dichtgeknepen. Ze vraagt me om goed te voelen welk beeld daarbij hoort. Ik ben iemand die probeert te schuilen in een kerk, maar ik weet dat ik zal sterven. Wendy vraagt of ik man, vrouw of kind ben. Ik geef aan dat ik een vrouw ben, maar ook een kleine jongen. Ik kan niet kiezen, ik ga heen en weer tussen de jongen en de vrouw, maar uiteindelijk geef ik aan dat ik de vrouw ben.

Wendy vraagt me te kijken wat er gebeurt, maar ik zie het niet. Het enige wat ik door krijg is dat ik angstig om me heen kijk op zoek naar een uitweg, maar die is er niet. Aangezien we hier even vastlopen in de regressie, vraagt Wendy me verder terug te gaan in de tijd, wanneer alles nog goed was. Ik zie mezelf rondlopen in een dorp wat lijkt op het dorp uit één van mijn eerdere regressies. Wendy legt uit dat je inderdaad meerdere levens op dezelfde plek kunt hebben.
Ik draag een mooie groene jurk en heb rood haar. In het dorp zijn niet veel mensen met rood haar, dus men ziet mij als een bijzondere verschijning. De mannen kijken naar mij, en sommige vrouwen zijn jaloers. Toch zijn het de vrouwen in het dorp die mijn kennis raadplegen en om hulp vragen. Als Wendy doorvraagt, wordt het mij duidelijk dat men mij vanwege medicinale kennis raadpleegt en dan met name bij geboortes. Ik maak zalven, drankjes, maar ook kruidenmengsels voor vrouwen om klachten tijdens de zwangerschap te verlichten.

Wendy vraagt of ik alleen ben, maar dan zie ik de jongen, die ook in de kerk aanwezig was. Hij is mijn zoon van negen jaar oud. Ik heb ook een man, maar die is jager. Mijn man is vaak op pad en dat vind ik prima. We hebben elkaar niet fysiek nodig om van elkaar te houden of bij elkaar te zijn. Mensen vinden het raar, maar wij voelen geen afstand tussen ons als we gescheiden zijn van elkaar. Aangezien mijn man vaak op pad is, ben ik afhankelijk van de inkomsten die bij meebrengt als hij thuiskomt. In de perioden dat hij weg is, ga ik spaarzaam om met de inkomsten. Door hulp te bieden aan de vrouwen in het dorp, ontvang ik vaak een vergoeding in natura waardoor ik de perioden dat mijn man weg is goed kan overbruggen.

Jezus KruisTerwijl ik bezig ben met mijn werk, vraagt Wendy wat er om me heen gebeurt. Ik zie dat een man van de kerk in het dorp zielen probeert te werven voor de kerk. Hij heeft een groot jezuskruis vast en verkondigt dat men in de hel zal landen als men zich niet houdt aan de regels van de kerk. Ik merk dat steeds meer mensen zich hierbij aansluiten. De sfeer in het dorp veranderd. Er wordt angst gezaaid en via angst worden zielen geworven voor het geloof. Wendy vraagt wat ik er van vind. Ik geef aan dat ik heel duidelijk voel dat die man onzin loopt te verkondigen. Ik WEET dat er geen hemel of hel bestaat. Net als dat de aarde rond is en niet plat. Ik besluit heel duidelijk om mijn mond te houden, maar ik voel wel aan dat steeds meer mensen zich beginnen af te vragen of wat ik doe wel strookt met wat de kerk verkondigd.

Dan is het avond en komt er een oudere vrouw met haar dochter aan mijn deur. De dochter is aan het bevallen, maar het gaat niet goed. De oude vrouw vraagt mij haar te helpen. In eerste instantie word ik boos, ze zijn veels te laat bij me gekomen. Het kind ligt gedraaid. Dan probeer ik met al mijn kennis en kunde de vrouw te helpen met haar bevalling, maar het is al te laat. Het kindje komt dood ter wereld omdat de navelstreng een aantal keer om de nek van de baby is gedraaid. Het kindje heeft geen zuurstof meer binnengekregen via de navelstreng en is in de buik al overleden tijdens de weeën. Als Wendy me vraagt wat er vervolgens gebeurt, geef ik aan dat de oude vrouw boos op mij wordt. Ze geeft mij de schuld van alles. Als zij haar dochter en doodgeboren kleindochter meesleurt het huis uit voel ik in mijn buik dat dit me mijn leven gaat kosten. Ik probeer de pas bevallen vrouw wat kruiden en zalven mee te geven voor de wonden en haar verdriet, maar ik weet dat dit niet zal helpen bij het voorkomen van mijn dood. Mijn zoontje komt naar beneden gewekt door het lawaai. Ik probeer hem gerust te stellen, en stuur hem weer naar zijn bed. Dan begin ik met het schrobben van mijn onderarmen en handen. Ik probeer met man en macht al het bloed van me af te schrobben en mijn huis te reinigen. Wat ik ook probeer weg te poetsen, het gevoel van dat dit hele voorval mij mijn dood betekent raak ik niet kwijt. Uiteindelijk ga ik bij mijn zoon in bed liggen en vlak voordat ik in slaap val, realiseer ik me dat ik zelf zwanger ben. Vervolgens redeneer ik mijn gutfeeling dat ik dood zal gaan weg, met het feit dat ik zwanger ben en val in slaap.

Een paar dagen na dit voorval gebeurt er nog niks, maar ik weet dat ik zal sterven binnenkort en ben op mijn hoede. Als ik op een gegeven moment door het dorp loop, word ik plots opgejaagd door een grote groep kerkvolgers. Ze willen erachter komen of de duivel in mij huist aangezien ik een dood kind ter wereld heb gebracht en me niet met kerkelijke dingen bezig hou. Ik word opgejaagd naar de kerk, en vlucht het gebouw in. Wat normaal gesproken voor vluchtelingen een heilige en veilige haven is, is voor mij niet veilig. Wendy vraagt of ik alleen ben in de kerk, maar ik antwoord van niet. Dan zie ik in ene de jongen weer die ik ook in het begin van deze regressie sessie zag. Nu weet ik dat het mijn zoon is die thuis is. Ik zie hem echter naast me in de kerk alsof hij echt bij mij is. Ik switch naar mijn zoon thuis en mijzelf in de kerk en terug. Ik WEET dat hij ook vermoord wordt door de kerkvolgers maar dan bij mij thuis.
Dan concludeert Wendy dat ik dat leven met mijn bewustzijn kan reizen in tijd en plaats. Ik WEET ook dat dit klopt, precies zoals ik de oneindigheid ervaarde in mijn healingsopleiding, namelijk vertrouwd. Op het moment dat mijn zoon dood is, keer ik terug in mijn eigen lijf in de kerk en zoek een uitweg, maar dan zie ik dezelfde priester als in het dorp. Hij kijkt mij aan en opent de deur voor de kerkvolgers. Hijzelf verschuilt zich achter de deur, en dan springen een aantal mensen boven op mij en word ik ter dood vervloekt. De priester spreekt vervloekingen uit dat ik naar de hel zal gaan, vanwege mijn daden. Ik probeer kort uit te leggen wat er tijdens de bevalling van de vrouw is gebeurd maar de mensen maken mij uit voor leugenaar.
Dan word ik woest van het woord leugenaar.

Ik kon zien dat mijn kind vermoord werd, en dat raakte mij enorm, maar het feit dat ik uitgemaakt wordt voor leugenaar maakt me werkelijk furieus. Er zijn uiteindelijk 6 mensen nodig om mij onder controle te krijgen. Wendy vindt het opvallend dat ik daar zo sterk van word. Kennelijk is er iets met ‘uitgemaakt worden voor leugenaar’. Ik vertel Wendy dat ik terwijl ik word vastgehouden door 6 mensen ik het idee krijg dat ik moet vertellen dat het Gods wil was die ervoor zorgde dat het kind dood ter wereld kwam. Dat zou ervoor zorgen dat ik een dialoog kon beginnen met de kerkvolgers, maar ik krijg het mijn strot niet uit. Ik WEET dat God niet bestaat zoals het in die tijd verkondigd werd. En ik kan gewoon niet liegen dat dit Gods wil was om mijn eigen leven te redden.

Dat is het moment dat Wendy ingrijpt. Ze geeft aan hier een splitsing te voelen in mijn verhaal. Waarom kan ik niet liegen? Ik geef aan dat dit echt een kracht van buiten mezelf is. Ik krijg het gewoon echt mijn strot niet uit. Wendy geeft aan dat ik wellicht een eed heb afgelegd die ervoor zorgt dat ik niet kan liegen. Dit voelt volgens haar niet goed en moeten we ook nader onderzoeken. Voor nu besluiten we het verhaal met de vrouw verder af te maken.

Doordat de vrouw niet kan liegen, besluit ze haar mond te houden en wordt ze ter dood veroordeeld. Mijn buik wordt door iemand opengesneden en ik zie net als in de healing-les mijn ingewanden en ongeboren kind onder mij op de grond vallen vlak voordat ik sterf. Wendy vraagt nog of die vrouw nog wat nodig heeft, maar ik geef aan dat dit herinneren al genoeg is. De vrouw wist al dat ze alleen lichamelijk sterft, maar haar ziel niet. Als Wendy nog even doorvraagt waarom ik niet een kleine leugen om bestwil kon vertellen, zodat ik niet vermoord zou worden door de kerkgangers, geef ik aan dat ik dat echt niet kon. Ik geef aan dat ik alles al wist in dat leven. Ik wist ook dat wat de kerk verkondigde niet klopte omdat ik innerlijk wist dat het in de toekomst anders is. Die toekomstige informatie hoort ook bij mij. Ik ben ook niet tegen de priester ingegaan op het plein toen hij zielen wierf voor de kerk, omdat ik wist dat het niet geaccepteerd zou worden. Ik weet de waarheid van de toekomst.

Dan wordt het in ene voor Wendy duidelijk! Ik bezat in dat vorige leven het vermogen om mijn met bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte te gaan. Zo bleef ik in contact staan met mijn man als hij op reis was en met mijn kind op het moment dat hij stierf. Dat is de reden waarom ik in dit leven bepaalde dingen gewoon WIST en nu als herinnering ervaar. Ik kon met mijn bewustzijn reizen in de tijd en was dus die tijd ver vooruit. De blokkade op mijn keel betreffende liegen bracht mij in een zeer lastig pakket. Ik kon de waarheid niet spreken want dat zou niet geaccepteerd worden (terwijl het voor mij echt de waarheid is of was) en liegen lukte ook niet. Dat was waarom ik dichtklapte en Wendy het ook voelde in haar keel toen we aan deze regressie sessie begonnen. Dat is de reden waarom ik in kerken een naar gevoel ervaar in mijn buik EN mijn keel.

Wendy vraagt me om me te concentreren op het MOETEN uitspreken van de waarheid. Waar komt die verplichting vandaan? Ik zie een donkere wolk en geef aan dat het bij mij vandaan komt. Wendy zegt dat het opgeven van de vrijheid om te kunnen zeggen wat je wil (en dus eigen wil) niet zo maar opzij kan worden gezet. De wolk voelt niet goed volgens haar en ze vraagt me om goed in die wolk te kijken. Hoe voelt het? Is het een persoon, energetische wolk of iets anders?

Piramide KristalMet enige moeite lukt het me om in de wolk te kijken. Ik zie een doorzichtige kristal in de vorm van een piramide. In dat kristal zitten mooie regenbogen. Ik vertel Wendy dat ik daarmee de afspraak heb dat ik in mijn volgende leven de waarheid MOET vertellen. Wendy verteld dat dat echt niet goed is. Dan valt bij mij het kwartje. In het kristal ligt vastgelegd dat ik niet kan liegen. Het is een contract! De wolk klaart op en is een deel van mezelf. Die wolk ben ik zelf. In een nog eerder leven heb ik gebruik gemaakt van leugens en dat heeft mijn kop gekost. Ik heb met mezelf een dialoog gevoerd voordat ik incarneerde in een volgend leven dat ik geen gebruik meer wilde maken van leugens. Vervolgens heb ik met mezelf in een contract, vastgelegd in een kristal, de afspraak gemaakt dat ik in een daaropvolgend leven niet KON liegen. Helaas liep dat dus ook niet goed af.

We besluiten het contract, dat ik op zich wel eervol vind, toch op te ruimen door het naar het licht te sturen. Op deze manier ruimen we toch een soort blokkade op in mijn energetische lichaam bij mijn keel. Als dit opgelost is, open ik langzaam weer mijn ogen.
Ik zie sterretjes en voel me wat licht in mijn hoofd als Wendy me een koekje aanbied om een te landen in het huidige leven. We praten nog even na en dan nemen we afscheid van elkaar. Ik vind het jammer om afscheid te nemen, want ik ben Wendy enorm gaan waarderen en ik hou ervan om met haar te kunnen praten over alle paranormale en spirituele zaken. Ze zal nooit raar opkijken of je oordelen over de dingen die je mee maakt. Heerlijk. Een contact dat ik niet zal vergeten.

Mijn visie,…
Toen ik met Wendy de afspraak maakte voor deze regressiesessie wist ik innerlijk dat dit de laatste sessie zou zijn. Ik wilde de afspraak persé inplannen na de laatste dag van mijn healing-opleiding. Waarom wist ik destijds niet, maar het voelde alsof dat de juiste volgorde was. Nu weet ik dat ik bepaalde dingen moest leren in de healing-opleiding die me nu in deze regressie kon brengen waar ik zijn moest.

Het besef dat religieuze energie overgedragen kon worden vanuit de familielijn, maar ook dat je trauma’s uit vorige levens nog kunt voelen in je huidige leven. Dat ik mijn bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte kan strekken en dat ik dus vanuit vorige levens maar ook volgende levens informatie kan verkrijgen. Doordat deze kennis in de tussentijd tot mij gekomen is in dit leven, kon ik nu eindelijk een beeld vormen van het leven waarin het trauma met betrekking tot kerken veroorzaakt is. Zonder deze informatie kon ik geen beeld krijgen van het vorige leven in deze regressie sessie.
Al mijn vorige levens die ik tot nu toe onderzocht heb, hebben te maken met intuïtief zijn en daarmee werken of niet. Het hogere weten en spiritualiteit zijn de twee pijlers van mijn ziel. Dit is nu wel duidelijk voor mij. Dit is de persoonlijke kracht die huist in mij en waar ik mee moet werken.

Nu WEET ik dat de kosmos op mysterieuze wijze werkt. Dingen komen in een bepaalde volgorde omdat dat de gewoon de juiste volgorde is. Of dit nu logisch is of niet.

The universe has his own way of working things out.

Just let go!
Let go
Of how
You thought
Your life should be,
And embrace the life that
Is trying
To work its way into
Your consciousness.

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 8

De achtste lesdag vind ik een spannende dag. We gaan een healing uitwisselen op familieleden, vrienden of kennissen van onze klasgenoten. Het is de bedoeling dat we allemaal iemand meenemen naar de opleiding zodat een klasgenoot een healing kan geven op een voor hem/haar vreemd persoon. Met gezonde spanning start ik de dag.

We beginnen zoals altijd met een grondingsmeditatie, maar dit keer is deze extra uitgebreid. Vervolgens wisselen we een schoudermassage uit bij elkaar. De docent verteld ons dat we in onze healings tot nu toe alleen gewerkt hebben met kleur. Maar soms kan het nodig zijn met de elementen te werken. We bespreken de vier elementen (vuur, water, lucht en aarde) en spelen met de energie daarvan tussen onze handen. De energie van de elementen kan ondersteunend werken aan onze eigen healingsenergie. Deze kennis voelt als het laatste ontbrekende stukje van de puzzel.
We moeten buiten de opleidingsdagen om ook thuis een aantal keer healings geven en daar een verslag van maken om onze vaardigheden te ontwikkelen. Tijdens mijn healings liep ik soms tegen blokkades aan waarbij ik het gevoel had dat mijn healingsenergie niet toereikend genoeg was als ik alleen maar kleur gebruikte. Soms wilde ik al vuur gebruiken maar deed dat niet omdat ik niet wist of dat mocht of kon. Nu verteld de docent in de les, dat dat juist ondersteunend kan werken!

Tijdens de lunchpauze loop ik buiten in het mooie warme weer met een klasgenoot. Ook zij heeft het idee dat nu de ontbrekende informatie tot ons komt en we veel meer kunnen bereiken in onze healings. Het voelt aan alsof onze vermogens completer worden. We moeten lachen om onszelf en beseffen dat wat we bespreken tijdens de opleiding soms heel raar kan klinken in de oren van mensen die hier niet mee bekend zijn. We lachen gezamenlijk hardop als we vertellen hoe onze beider mannen reageren als we wat proberen uit te leggen over wat we meemaken en doen tijdens de opleidingsdagen.

Na de lunch stromen we weer in, in onze healingsenergie, en maken we onze healingsplek energetisch schoon voor onze gasten. Dan komen onze familieleden, vrienden of kennissen binnen. Mijn healee is een jonge vrouw, de zus van een klasgenoot. Zij is niet bekend met healings en vormt dus gelijk een enorme uitdaging voor mij. Ik begin met een algemene schoonmaak en kom al gauw uit op haar rechterschouder. Mijn healee heeft pijn in haar rechterschouder, maar iedere keer als ik de energie daar wat losser maak wordt mijn healee duizelig. Ik word onzeker en twijfel of ik het wel goed doe. Als het gronden en opvullen niet leidt tot een afname in duizeligheid maar juist hoofdpijn, vraag ik de docent om hulp.

Ik krijg te horen dat ik juist een heleboel los maak bij mijn healee. Ik verricht juist enorm veel energetische verschuivingen die zorgen voor het ongemak bij mijn healee. Alsof jarenlang stijfheid uit een spier wordt gehaald. Dan voelt een ontspannen staat in eerste instantie ook heel vervelend en naar, gewoon omdat je dat niet meer gewend bent. Het advies dat ik van de docent krijg is kleinere stukjes opschonen, opvullen en tussendoor meer mijn healee proberen te gronden. Ik hou me aan dat advies en langzaamaan gaat het beter met mijn healee. Als ik aan het einde van de healing vraag hoe zij het ervaren heeft, geeft ze aan dat ze zich veel minder verstrooid voelt en dus rustiger. De pijn in haar schouder is gelukkig weg en we praten nog wat na over hoe een healing werkt en door zal werken de komende drie dagen. We nemen afscheid van onze gasten en bespreken in de klas onze ervaren na. We nemen daar ruim de tijd voor.

Dan wordt het tijd om een groepshealing uit te voeren. We gaan met zijn allen in een kring zitten en sturen helende energie in ons midden. Iedereen mag iemand uit zijn of haar omgeving in gedachten uitnodigen om plaats te nemen in onze pilaar van helende energie in het midden van onze cirkel. Als we zo ver zijn, nodig ik mijn moeder uit in het midden, maar zodra haar wezen in de cirkel komt, verdwijnt ze ook weer. Ze wil het niet. Dan lijkt het bijna alsof ikzelf word meegezogen in de energie. In mijn hoofd blijf ik maar herhalen dat ik moet gronden en mezelf naar beneden moet halen om de duizeligheid die ik krijg te voorkomen. Ik krijg het gevoel mezelf te verliezen. Op dat moment roept een klasgenootje dat het haar te veel wordt en dat ze uit de groepshealing wil stappen. Zodra ze dat zegt, roep ik ook dat ik eruit wil en wij beiden schuiven onze stoel uit de cirkel om vervolgens even bij te komen. De rest gaat verder met de groepshealing. Na afloop blijkt dat mijn klasgenoot en ik de energie van de anderen te sterk vonden om het te kunnen handelen. Pas toen we de cirkel uitwaren ging het beter.

Dan praat de docent over het opruimen van holons,…. Achtergebleven energiestenen van overleden personen. De oplossing hiervoor is het wezen erbij vragen om zijn eigen energie op te ruimen en vervolgens deze te helpen het twee draaikolken in te sturen. Een draaikolk voor aarde elementen naar de aarde en een draaikolk voor de kosmos elementen richting de kosmos. Als de docent dit uitlegt krijg ik het weer benauwd in mijn keel en buik. Als ik mijn gevoel en angst voor het werken met holons aan de docent probeer uit te leggen, barst ik in onbedaarlijk huilen uit. De docent legt uit dat dit de angst is van mijn lichaam. Mijn ziel weet wel dat het onsterfelijk is, maar ik heb waarschijnlijk in één of meerdere levens meegemaakt dat ik zeer plotseling mijn lijf kwijt ben (in explosie bijvoorbeeld). De angst zit het in het niet meer terug kunnen komen in mijn lijf als ik eruit ben. Dat andere entiteiten of energieën mijn lijf over kunnen nemen, maar de docent geeft aan dat dit niet kan. Via het zilveren koord blijft je altijd verbonden met je lijf. Simpelweg door met je eigen wil je ruimte helder te maken, blijft andere energie op afstand of weg bij je lijf. Eigen wil is echt de doorslaggevende factor daarin. De docente komt me helpen gronden en ze geeft aan dat ik goed mijn zilveren koord schoon moet maken om die angst wat kwijt te raken. Via het zilveren koord is ons astrale lichaam (waar we ook mee reizen tijdens onze dromen) verbonden met ons fysieke lichaam.

Als afsluiter van deze dag doen we nog een korte oefening waarbij we met ons astrale lichaam op afstaand naar ons fysieke lichaam kijken om te kijken hoe onze healing-energie stroomt. Moe en voldaan sluit ik de dag af. We hebben nog maar 1 lesdag te gaan. Ik kijk uit naar de laatste dag en diploma-uitreiking!

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 7

Anderhalve week na de specialisatie-dag gaan we weer opnieuw aan de slag voor de Healing-opleiding. Dit keer staat het opruimen van trauma’s uit vorige levens centraal en ik ben benieuwd wat me dit keer te wachten staat.

We beginnen de dag met een uitgebreide gronding. Dit keer is onze grondingsmeditatie echter wat anders van aard. We strekken dit keer ons bewustzijn uit voorbij de grenzen van ons huidige leven. We gaan verder tot in het oneindige. Hoewel dit voor sommige mensen wellicht wat moeilijk voor te stellen is, gaat het bij mij in een oogwenk. Het is alsof mijn bewustzijn zonder enige moeite over de grenzen van tijd en ruimte kan strekken. Dit voelt voor mij als thuiskomen op de een of andere manier. Als we dan ook onze energie van ons wezen terughalen uit het oneindige voel ik me steeds completer worden. We halen energie terug uit vorige en volgende levens. Deze oefening bevalt me enorm en het lijkt alsof ik echt stukken van mezelf weer terug kan vinden. Ik voel me meer compleet dan ooit en als ik deze ervaring deel met een klasgenoot bevestigd zij ook dat zij het gevoel heeft meer compleet te zijn. Wij beiden hebben in tegenstelling tot anderen van onze klas geen moeite met het voorstellen van oneindig bewustzijn. Het is voor ons beiden alsof er eindelijk weer iets zichtbaar is geworden dat tot die tijd onzichtbaar was. Anders dan dat kan ik het nu niet uitleggen.

Vervolgens doen we een korte meditatieoefening waarbij we kijken naar fysieke pijn in ons lichaam die we via ons oneindige bewustzijn kunnen linken naar andere levens. Ik voel me buik opspelen. Hetzelfde gevoel als ik een kerk binnenloop voel ik in de meditatie opkomen. We gaan er volgens mee aan de slag als we bij elkaar een healing op lichamelijke trauma’s gaan uitwisselen.

Wanneer mijn klasgenoot tijdens de healing zich concentreert op mijn buik, krijg ik plotseling een beeld voor ogen. Ik schrik er enorm van want het is behoorlijk gruwelijk en ik raak daar bijna van in paniek. De docent ziet de angst op mijn gezicht en geeft aan dat ik me er aan over moet geven. Ik moet de healing toelaten zodat de angst uit mijn energetisch lijf kan. Mijn klasgenoot gaat verder.

Het beeld wordt nog sterker, ik ben eeuwen terug en mijn handen zijn vastgebonden aan een soort kruis. Ik kijk naar beneden en zie dat daar iemand met een mes van linksonder naar linksboven, rechtsboven en dan naar rechts beneden mijn buik opensnijdt. In eerste instantie zie ik mijn ingewanden op de grond vallen, maar even later zie ik daar ook mijn ongeboren kind bij liggen en dan voel ik dat ik sterf. De zin “Laten we kijken of zij de duivel in zich heeft…” komt steeds in mijn hoofd voorbij net als diepgewortelde angstgevoelens en emoties in mijn buik. De docent komt erbij staan en bevestigd mijn beeld, dit is echt in één van mijn vorige levens gebeurd. Daarnaast geeft de docent aan dat ik veel vorige levens heb gehad en dus nogal wat oude trauma’s op te ruimen heb in mijn energetische lijf. De docent noemt als voorbeeld dat mijn keel ooit heel kort en krachtig is doorgesneden in een vorig leven, puur omdat ik dan niet verder kon praten en dat er nog een hooivork ergens in mijn rug zit. Ik moet al die dingen opruimen voordat ik anderen goed kan helpen.

Vervolgens vertel ik de docent dat ik een paar dagen voor deze les, een kaart had getrokken uit de orakelset De wijsheid van de levensbloem. Het was de kaart U bent een lichtwerker. Ik was nog niet bekend met deze term en ben er veel over gaan lezen.
Lichtwerkers zijn zielen die een sterk verlangen ervaren om licht (liefde, inzicht, vrijheid) te verspreiden op aarde. Zij beschouwen dit als hun roeping. Lichtwerkers voelen zich van nature sterk aangetrokken tot spiritualiteit en tot een vorm van hulpverlening.

Lichtwerkers dragen de potentie in zich van een snellere spirituele ontwikkeling dan de gemiddelde mens op aarde. Er broeden als het ware kiemen in hen, die de belofte in zich hebben van een krachtig en snel ontwaken. Lichtwerkers zijn ouder dan de meeste zielen die momenteel op aarde geïncarneerd zijn. Dit ouder zijn moet je liever niet opvatten in termen van tijd, maar meer in termen van ervaring.

Ik kom hier later in een aparte blog nog op terug, maar ik vertel de docent dat ik me helemaal kan vinden in de term lichtwerker en dat ik een sterke band voel met dit fenomeen. Hij moet lachen en geeft me een knipoog.

Dan wisselen we om en kan ik mijn klasgenoot gaan helpen met trauma’s uit vorige levens. Ik voel twee objecten in zijn energetische lichaam waarbij ik heel duidelijk een soort vleeshaak of pike in zijn schedelrand voel zitten. Die verwijder ik maar dan voel ik ook alsof mijn klasgenoot te veel naar rechts leunt. Er klopt ook iets niet aan zijn linkerbeen waardoor hij op rechts leunt. Dan krijg ik een beeld door van een piraat. Het lijkt erop dat mijn klasgenoot een zeeleven heeft gehad. De docent bevestigd aan het einde van de healing dat mijn klasgenoot een leven heeft gehad waarin zijn linkerbeen is geamputeerd, waarschijnlijk was dit gebeurt in een leven als piraat en daarom leunt hij te veel op rechts. Ik moet glimlachen als ik de docent dit hoor zeggen. Mijn beelden worden steeds helderder en mijn zelfvertrouwen in mijn helderziendheid groeit langzaam!

Aan het einde van de dag houdt de term lichtwerker en de knipoog van de docent me bezig. Ik besluit me nog meer te verdiepen in deze term en stuit op het boek van Rebecca Campbell- Light is the New Black. De positieve reviews op bol.com en amazon.com trekken me over de streep. Ik bestel het boek en begin met lezen,….

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 6

De zesde dag van mijn healing-opleiding was een specialisatie-dag met het thema emoties. In ons leven leren wij emoties te verbergen of maskeren, maar vergeten we dat deze vormen van energie wel opgeslagen worden in ons lichaam. We worden ons hiervan bewust gemaakt door goed te voelen in ons eigen lichaam. Welke emoties zitten vast? Hoe kunnen we die losmaken en opruimen?

Vaak is de ene emotie een dekmantel voor een andere emotie. We kennen allemaal het voorbeeld dat we boos kunnen worden als ons onrecht aangedaan wordt. Maar de emotie die onder deze boosheid verborgen kan zitten is verdriet omdat we ons in ons diepste wezen gekwetst voelen. Dit (vaak intense) verdriet maskeren we door boos te worden zodat we het verdriet maar niet te hoeven tonen. Deze cirkels houden we graag in stand.
Ook reageren we vaak op emoties van anderen, omdat hun emoties naar ons toe gegooid wordt.
“JIJ bent de gene die rotzooi maakt!”.
Vaak wijzen mensen dan ook nog eens letterlijk naar je. We leren emoties gewoon er te laten zijn, zonder ze af te dekken met andere emoties. We leren op een andere manier kijken naar onze eigen boosheid. Waarom wordt je boos als iemand rotzooi maakt? Zeer waarschijnlijk omdat je zelf beter in je vel voelt zitten als het netjes opgeruimd is. Is het dan terecht om boos te worden op de ander die zich (kennelijk) lekker voelt met rotzooi om zich heen?

We krijgen tevens inzicht hoe we emoties kunnen laten bij de personen waar ze horen en dus niet overal op te reageren. We worden ons hiervan bewust gemaakt door goed te voelen in ons eigen lichaam. Welke emoties zitten vast? Hoe kunnen we die losmaken en opruimen? Zijn die emoties van onszelf of anderen?

Dan gaan we aan de slag met het goed schoonmaken van de chakra’s en eigen energieveld. We doen een lange oefening voor het goed laten doorstromen van onze levensenergie en het stromen van de energie van de seizoenen. Daarbij haal je in de lente energie op uit de aarde (lente), vanuit ons hartchakra geven we de energie door aan de wereld (zomer), dan oogsten we wat we gezaaid hebben (herfst) en geven we het vanuit ons hart terug aan de aarde (winter).

Na de lunchpauze gaan we aan de slag met een visualisatie-oefening, maar ik kan me niet goed concentreren. Voor deze specialisatie-dag zijn we bij de docenten thuis en ik hoor de huistelefoon diverse keren overgaan en stoppen, overgaan en stoppen, overgaan en stoppen. Mijn man en ik hebben in de jaren dat wij samen zijn diverse mensen verloren waarbij wij altijd op onze huistelefoon gebeld werden. Als we beiden nu ergens zijn en een huistelefoon doordringend horen afgaan, worden we beiden wat onrustig en controleren we altijd onze eigen mobiel. Dat is bijna een soort tik geworden. Het lukt me niet om me te concentreren in de visualisatie-oefening en op het moment dat ik aan de docenten wil vragen of ze de telefoon willen opnemen, want er verkeerd iemand duidelijk in nood, staat de docent op. Ik besluit mijn mond te houden. Ik ben in een veilige omgeving, niemand weet waar ik ben, en bovendien is het de telefoon van de docenten. Niet mijn eigen huistelefoon. Er kan niemand in nood zitten, dus die telefoon was niet voor mij bestemd bedenk ik me. Dan stopt de telefoon met rinkelen. Ik blijf even in mijn onrust, oftewel angst zitten. Precies wat we leren, niet weglopen maar voelen die angst. Uiteindelijk duik ik de visualisatie-oefening in.

Dan gaan we dansen met verschillende energie (mannelijke energie, vrouwelijke energie) waarbij we overgaan in het voelen in ons hart en dat raakt me. Ik voel me intens verdrietig na deze oefening, en link dat aan de onrust die ik eerder voelde.

Na een ontspanningsoefening wordt de dag afgesloten en gaan we de boel opruimen. Ik pak gauw even mijn mobiele telefoon om te kijken hoe laat het is, en tot mijn grote schrik zie ik dat mijn man mij wel 20 keer gebeld heeft. Via Whatsapp lees ik dat mijn schoonvader die middag een hartinfarct gekregen heeft en nu op de operatietafel ligt. Ik bedenk me geen seconde pak mijn spullen en vlieg op weg naar het ziekenhuis waar mijn schoonvader geholpen wordt.

Nu hoef ik jullie niet te vertellen, dat mijn man degene was die geprobeerd heeft mij te bereiken die dag. Hij wist alleen de naam van mijn mannelijke docent en via een zoektocht op internet is hij achter een telefoonnummer gekomen. Hij heeft dat nummer geprobeerd te bellen in de hoop dat hij mij kon bereiken aangezien mijn eigen mobiel uit stond. De telefoon ging steeds een paar keer over om vervolgens naar de voicemail over te gaan. Mijn man heeft het op een gegeven moment gewoon opgegeven. De docent heeft de telefoon nooit opgepakt, die heeft alleen de deur dicht gedaan naar de ruimte waar deze telefoon stond. De heldere ingeving dat iemand in nood zat en dat ik de drang voelde om die telefoon op te nemen was wel voor mij bestemd. Ik voelde dat zo sterk, omdat het voor mij was. Ondanks dat mijn schoonvader goed opknapte na een eerste ingreep, voelde ik me een paar dagen daarna verward en verdrietig. Waarom kan ik niet op het juiste moment handelen na dit soort heldere ingevingen? Ik vroeg advies aan de docenten en het volgende antwoord kwam als wijze raad:

“Ik denk dat het mooi is als je jezelf vrijer gaat voelen om ook te handelen naar je intuïtie. Wat maakt het uit als het anders uitpakt dan je voorvoelt? Dan kun je daar weer op een wezenlijke manier op antwoorden. Ik denk dat we nooit precies kunnen weten wat wel of niet de bedoeling is, dus we kunnen ons net zo goed vrij voelen om te handelen!”

Dit is precies waar ik mee worstel. Ik voel iets, maar vervolgens ga ik het in mijn hoofd beredeneren, afwegen, bediscussiëren, vergelijken, ontleden, verklaren, uitleggen. Vervolgens maak ik met mijn bewuste geest een beslissing en blijkt negen van de 10 keer, mijn eerste gevoel gewoon juist te zijn. Vanwege de angst voor onbegrip, afwijzing of zelfs afkeer vanuit mijn omgeving handel ik dus niet. Dit loslaten, betekent dat ik beter kan handelen en dus leven naar mijn intuïtie. We kunnen niet altijd juist handelen, soms zitten we er met ons handelen gewoon simpelweg naast. Het gaat er dan om hoe je er daarna mee omgaat! Een voor mij zeer belangrijke les.

En mijn schoonvader? Die moet nog een aantal keer gedotterd worden, en kan daarna gelukkig zijn leven  weer langzaam oppakken! Bij deze gaat mijn dank uit naar alle hulpverleners in de wereld. Zij maken echt het verschil tussen leven en dood! Nu kom ik uit een medische familie en heb ik nooit kunnen begrijpen waarom mensen hulpverleners aanvallen. Dit gevoel wordt met alle keren dat ze een dierbaar iemand van mij redden alleen maar sterker. Blijf met je poten van hulpverleners af, op een dag zal je zelf nodig hebben!

Myst

/door
,

Intake Regressietherapie – Deel 1

Op 11 januari 2017 had ik mijn intakegesprek met Wendy. Voorafgaand aan dat gesprek moest ik mijn geboortegegevens doorgeven. Wendy maakt namelijk gebruik van een uitgebreide geboortehoroscoop om dieper inzicht te krijgen in je karakterstructuur en eventuele knelpunten die in je horoscoop aanwezig zijn.
Ik had geen idee wat ik in het intakegesprek kon verwachten dus enigszins zenuwachtig belde ik aan.

Wendy werkt vanuit huis en ze was precies zoals ik me had voorgesteld. Een warme, zeer vriendelijke open vrouw met een leuke speelse kant. Het feit dat Wendy afgestudeerd is in de psychologie en zich daarna verdiept heeft in regressie- en reïncarnatietherapie gaf mij het vertrouwen in haar kundigheid. Het belangrijkste argument echter om Wendy te benaderen, was haar kennis en ervaring met spiritualiteit. Eenmaal in haar behandelkamer, werd de link met spiritualiteit gelijk duidelijk voor me. Omgeven door edelstenen, wierook, boeken en kaarsen voelde ik me gelijk op mijn gemak om vrij te praten over spirituele zaken die door andere als zweverig worden beschouwd. Wendy legt kort uit wat regressietherapie inhoudt en waarom zij het van belang vindt om ook naar de geboortehoroscoop te kijken van iemand in relatie tot het vraagstuk waarvoor zij ingeschakeld wordt. Dan begint ze te vertellen over mijn geboortehoroscoop.

Mijn geboortehoroscoop
Ik ben geboren op 2 april en overduidelijk een Ram in mijn doen en laten, dat was Wendy al direct opgevallen bij mijn binnenkomst. Mijn ascendant is Leeuw. Je ascendant zegt iets over hoe je overkomt op andere mensen. Wanneer Leeuw als ascendant hebt, kom je zelfbewust, zelfverzekerd over en maak je een waardige indruk. Je hebt een aangeboren autoriteit en een flinke portie optimisme, creativiteit en energie. Je houdt ervan om de leiding te hebben en zaken groots aan te pakken. Dit alles klopt als een bus en dan verteld Wendy me dat in mijn geboortehoroscoop drie belangrijke planeten in het teken Vissen staan (Mercurius, Mars en Venus). Vissen zijn heel erg gevoelig. Gevoeligheid is een eigenschap die je niet snel zal koppelen aan het sterrenbeeld Ram en daarom is het bijzonder dat er drie belangrijke planeten tijdens mijn geboorte in dit teken stonden. De invloed van de drie planeten in vissen is volgens Wendy terug te vinden in het feit dat ik een enorme verbeeldingskracht heb, creatief ben, mijn intuïtie sterk is en ik mezelf makkelijk wegcijfer ten koste van anderen.

Ik val bijna uit mijn stoel op dat moment…. Kennelijk staat zelfs in mijn horoscoop vast dat ik intuïtief sterk ben, kan ik er dan nog omheen???? Ook de verbeeldingskracht bevestigt dat ik altijd denk in plaatjes. Ik moet echt een beeld hebben van een iets om het te kunnen begrijpen.

Dan zegt Wendy: “Jij bent iemand die voor zichzelf moet werken, en dat kan zelfs iets zijn wat nog niemand doet of uitgevonden heeft. Je bent een leider, een trekker en neemt graag mensen mee. Ik begrijp wel dat je in een ondersteunende baan overspannen bent geraakt. Totaal geen ruimte voor jouw natuurlijk leiderschap…..”
Deze opmerking voelt als een enorme bevestiging van wat ik altijd in mijn functioneringsgesprekken zei tegen mijn werkgever. “Ik ben geen ondersteuner,…”

Wendy verteld ook nog even over nog een opvallende kleine planeet genaamd Cheiron (Cheiron betekend: de gekwelde leraar, ik kan andere mensen goed helpen met een probleem als ik hetzelfde eerst zelf doorgemaakt heb)
Deze planeet geeft aan waar andere mensen vinden dat jouw talent verscholen ligt zonder dat je dat zelf in de gaten hebt. Je blinde vlek als het ware. Bij mij stond deze in het teken van de Stier. Stier is het teken van geld en bronnen en duidt op talenten en mogelijkheden om dingen te bezitten. Als hier mijn verborgen talent in verscholen ligt, dan moet ik dit in gedachten houden.

Familiegeschiedenis
Vervolgens wil Wendy mijn familiegeschiedenis bespreken omdat patronen in de geschiedenis zich herhalen en enorm van invloed kunnen zijn op mijn vraagstuk waarom het voor mezelf nog steeds niet duidelijk is wat ik het allerliefste zou willen doen.

We beginnen met mijn vaders kant. Mijn vader is strikt katholiek opgevoed, maar zoals ik het noem met een B-kant van de bijbel. Discriminatie en manipulatie waren de twee kernwoorden die omhoog komen als ik over hen sprak.
Mensen met een ander geloof of achtergrond werden door mijn grootouders niet geaccepteerd. De vrouw van de broer van mijn vader was joods, maar die is nooit geaccepteerd door mijn oma. Desondanks dat, was het dezelfde joodse tante die tot op het laatst heel veel voor mijn oma gezorgd en geregeld heeft ondanks dat ze nooit de goedkeuring of acceptatie van mijn oma kreeg. Zo diep zat die discriminatie in mijn grootmoeder.
Kinderen onderling werden tegen elkaar uitgespeeld of tegen elkaar opgezet. Er werd van de heren (mijn vader had 1 broer en 2 zussen) in de familie verwacht dat ze geneeskunde gingen studeren, want dat had aanzien. Ook speelde angst een belangrijke rol in het leven van mijn vader. Zo mocht hij niet buiten voetballen in verband met mogelijke blessures. Ook mocht mijn vader niet knikkeren, want in knikkers kon je stikken en zo voorts….
De relatie tussen mijn oma en opa aan mijn vaders kant had een traditionele verdeling. Mijn opa was cardioloog en had aanzien in de maatschappij zoals gebruikelijk was in die tijd. Mijn oma maakte daar dankbaar gebruik van door perfect de rol aan te nemen: “De vrouw van,…”. Mijn oma gaf het geld dat mijn opa verdiende om alles te kunnen kopen wat in haar macht lag. Duidelijk geval van status verwerven door een rijkdom aan bezittingen op te bouwen. Mijn opa aan vaderskant had een iets speelser karakter, maar mijn oma was een strenge rigide vrouw. Mijn vader had een afstandelijke relatie met zijn ouders waardoor we er niet vaak naar toe gingen. Een band met de ouders van mijn vader heb ik nooit echt gehad.

Dan bespreken we mijn grootouders aan mijn moeders kant. Mijn opa bedroog mijn oma met meerdere vrouwen en het was uiteindelijk hun oudste zoon die het genoeg vond en mijn opa het huis uitzette. (Helaas heeft deze oudste zoon zijn eigen vrouw enkele decennia later ook meerdere malen bedrogen.)
Opa was zo lief om voor ons kleinkinderen een spaarrekening te openen waar hij tot onze 18de verjaardag iedere verjaardag geld op stortte. Als we 18 jaar oud waren mochten we het geld gebruiken, maar dan alleen voor onze culturele opvoeding (wat als een soort dwang voelde)
Mijn oma was een hele lieve, zachtaardige vrouw die moeite had om voor zichzelf op te komen. Het is mijn allerliefste oma en ik heb haar kennis van de natuur en verhalen van de tweede wereldoorlog altijd fascinerend gevonden. Bij haar heb ik nooit het gevoel gehad dat ze mensen beoordeeld of afrekende op hun afkomst, opleidingsniveau of geloof. Ze hield van reizen en puzzelen en had een enorme wijsheid. Helaas is na de dood van mijn oma, is er een familievete ontstaan over haar erfenis. Continue werden waarheden verdraaid en manipulatieve spelletjes gespeeld, die mijn moeder van haar oudste broer vervreemde.

Dan wil Wendy in gaan op mijn eigen opvoeding en vraagt hoe ik mijn vader en moeder in mijn jeugd ervaren heb.

To be continued…

Myst

/door
, ,

Boek review – Children’s Past Lives

Na het lezen van de Engelstalige publicatie Children Who Have Lived Before – Reincarnation Today van Trutz Hardo bestel ik de publicatie van Carol Bowman – Children Past Lives. Carol Bowman is de moeder van de kleine Chase wiens case ook werd besproken in de eerste publicatie en mij kippenvel bezorgde. Carol beschrijft in haar eerste publicatie hoe zij van een huismoeder specialist werd op het gebied van vorige levens bij kinderen. Lees meer →

/door
,

Boek review – Children Who Have Lived Before

In de 2de lesdag van de I&PK opleiding vertel ik dat ik altijd een naar gevoel in mijn buik krijg als ik een kerk in loop. Het maakt niet uit welke kerk, iedere keer weer krijg ik een zeer onheilspellend gevoel in mijn buik en wil ik gewoon weg vluchten en naar buiten. Eenmaal buiten gaat het weer, maar als ik te lang binnen in een kerk blijf, loopt de spanning hoog op. Ik heb geen negatieve ervaring meegemaakt met kerken waar ik me bewust van ben, en aangezien ik dit gevoel zo sterk voel in mijn buik (derde chakra) vraag ik de docente om uitleg. Zij geeft aan natuurlijk niet te weten waar dat gevoel vandaan komt, maar ze geeft wel aan dat dit best met een vorig leven te maken kan hebben. In dat vorige leven kan best iets negatiefs zijn gebeurd in een kerk, wat ik in het heden nog kan voelen. Lees meer →

/door