Berichten

,

Reading-Opleiding Dag 5 en December

Op 19 november vond de laatste lesdag in 2017 van de readingopleiding plaats. Slechts enkele dagen van december verwijderd, voel ik de onrust in mij groter worden. Ik moet een aantal beslissingen nemen, die een druk op mij leggen. Ik begon opgewekt aan de lesdag, maar al gauw na de grondingsoefening waar we de dag mee beginnen, begint inwendig een enorme strijd in mijn hoofd.

Een paar dagen voor de lesdag had ik een tweede sollicitatiegesprek voor de functie officemanager bij een bedrijf vlak bij mij in de buurt. De branche waarin het bedrijf werkzaam is, en de gevraagde werkervaring sloten perfect aan op mijn opleidingen en werkverleden. Via een uitzendbureau dat mijn CV onder ogen had gekregen ben ik op gesprek gestuurd en na het eerste gesprek, volgde een tweede gesprek en assessment.
Ik hoor jullie al denken; “Maar je wilde toch geen Officemanagement meer?”
Dat klopt.
Maar zoals je zult begrijpen, zal mijn uitkering binnenkort ten einde komen. Aangezien ik niet van de ene op de andere dag een steady inkomen zal hebben met wat ik het liefste zou willen doen, ben ik genoodzaakt om tijdelijk te gaan werken, naast het verder opzetten en uitbouwen van mijn droom-werk-wensen.
“Waarom spring je niet in het diepe, en begin je niet gewoon?”
Ja, daar zeg (oftewel denk) je wat. Ook daar heb ik over nagedacht en ik ben erachter gekomen dat ik een overtuiging in mijn systeem heb zitten die mij opdraagt om een opleiding of cursus te volgen alvorens ik het zelfvertrouwen ontwikkel dat ik iets kan. Inderdaad, je leest het goed. Ik MOET van mezelf een soort van diploma op zak hebben dat mij verteld dat ik iets kan. Een diploma waar ik me achter kan verschuilen, want roepen dat je vanzelf iets heel goed kan, lukt mij gewoon niet. (Een interessant gegeven, waar ik vast het komende jaar aan moet werken…..)

Zoals jullie wellicht tussen de regels doorgelezen hebben, wil ik graag mensen gaan helpen met een bijzondere vorm van coaching. Ik ben momenteel op papier aan het zetten wat dat precies inhoudt en hoe ik dat vorm wil geven. Echter ongeacht mijn opleidingen waar coaching zeker aan bod is gekomen, wil ik graag nog een specifieke cursus of opleiding volgen om mijn natuurlijke coachingstechnieken wat houvast te geven. Daarnaast brengt het mijn kritische stemmetje van de overtuiging, dat je een diploma moet hebben om iets te kunnen, tot zwijgen. Dit betekend echter wel dat ik op zoek moet gaan naar een baan die zorgt voor inkomsten (zo simpel is het) waarmee ik o.a. de cursus of opleiding coaching kan betalen.

Nu gingen de sollicitatiegesprekken zodanig goed, dat het heel goed zou kunnen zijn dat ik aangenomen zou worden. Hier begon de onrust. Tijdens de sollicitatiegesprekken werd duidelijk dat ik de functie gemakkelijk zou kunnen bekleden, maar het begon mij te kriebelen daar het om een familiebedrijf ging. Ik vind een goede verstandshouding met mijn collega’s erg belangrijk en ik heb zelfs mooie vriendschappen overgehouden aan mijn diverse banen. Maar alles samen bespreken en eindeloos zaken overleggen in een familiebedrijf….., ik vroeg me af of ik daar op mijn plek zou zijn. Ook al zou het tijdelijk zijn, iets bleef er knagen.

Daarnaast had ik diezelfde week een botsing met mijn moeder over de gebruikelijke sinterklaasviering in onze familie. Ik kan drie uitgebreide blogs schrijven over waarom de sinterklaasviering in mijn familie zo’n drama is geworden en iedere keer gezeik oplevert maar ik bespaar je de moeite om al die blogs te moeten lezen. Kort gezegd heeft het te maken met een traditie waarmee mijn moeder is grootgebracht die zij koste wat het kost door wil voeren op haar kinderen en kleinkinderen ongeacht of die wat anders willen of niet. Aangezien mijn zoontje ook sensitief is wilde ik dit jaar het feest een klein beetje aanpassen zodat hij het de dag vol kan houden en het ook voor hem leuk blijft. Op het moment dat ik een voorstel doe richting mijn moeder, komt er een enorme negatieve energie en weerstand mijn kant op, nog voordat ze haar mond opentrekt. Ik trek dit zo slecht dat ik besluit op te staan en naar huis te gaan, zonder nog iets te zeggen.

Aan het einde van de week, op zondag in de lesdag van de readingopleiding, groeit de onrust in mij. Ik weet dat je met gedachten de situatie kan creëren zoals je die voorgeschoteld hebt gekregen. Heb ik dat die negativiteit bij mijn moeder gecreëerd omdat ik het verwachtte? Ben ik zelf verantwoordelijk voor het creëren van een baan die niet bij me past, maar wel handig kan zijn op het moment? Waarom kan ik dan geen keuzes maken, of de situatie veranderen? Terwijl we ondertussen een visualisatieoefening moeten doen waarin we onze chakra’s schoonmaken beginnen de stemmen in mijn hoofd tegen elkaar te schreeuwen…..en op dat moment voel ik de hand van de juf op mijn schouders om mij te helpen met mijn energiestromen. De stemmen worden rustiger, maar zodra ze loslaat om iemand anders te helpen, begint het geschreeuw weer.

Uiteindelijk neemt de juf mij uit de les en bespreek ik met haar de onrust die ik voel in mijn lijf. Over de beslissingen die ik moet nemen, over de bak negativiteit die ik mijn kant op voel komen, wat me raakt, maar ik niet kan oplossen. Na wat gepraat te hebben, verteld de juf dat het niet weten van dingen, onrust in mijn systeem veroorzaakt. Niet weten wat ik met de situatie met sinterklaas aan moet, niet weten of ik een baan moet aannemen of niet, niet weten hoe en wanneer ik zelf een inkomen kan creëren met mijn werk.
Ze neemt me mee in een helende reis, waarbij we het gevoel van dingen niet weten ontdoen van de lading onrust. Als deze oefening is afgelopen, is het al lunchtijd. De rest van de lesdag oefenen we weer met het geven van readings op elkaar. Ik weet niet hoe ik het vol hou, maar aan het einde van de dag ben ik op en ga vroeg naar bed. De week daarop voel ik me beduidend rustiger. Uiteindelijk wordt ik niet aangenomen bij het bedrijf voor de functie officemanager, omdat uit de assessment bleek dat ik niet zou passen in een familiebedrijf waarin overleggen centraal staat (Thank you universe!) en besluit ik nog jaar de wensen van mijn moeder in te willigen. Ik besluit wijzer te zijn.

December is voor mij altijd een rare periode geweest. Twaalf jaar geleden overleed mijn vader op 22 december en is hij op 27 december begraven. Met andere woorden, terwijl andere mensen kerst vierden, zaten wij in ene aan tafel met familieleden uit het buitenland omdat ze naar mijn vaders begrafenis kwamen. Sinds het overlijden van mijn vader wordt mijn moeder in oktober al emotioneel over de periode die komen gaat. Het vieren van een familiefeest zoals sinterklaas of kerstmis, kwam sindsdien met een grote emotionele lading. Ook ik kijk angstvallig naar de laatste twee maanden van het jaar. Wat zullen nu weer alle verwachtingen zijn van iedereen?
Voor het overlijden van mijn vader, vond ik de feestdagen ook altijd al een sociale verplichting en dus een ramp. Ik had altijd het gevoel ‘iemand’ te moeten teleurstellen. Vier je eerste kerstdag bij je schoonouders, zitten je ouders zonder jou thuis en andersom. Altijd heb ik geprobeerd het iedereen naar de wens te maken, waarbij ik mijn eigen wensen en behoeften opzij schoof. De afgelopen paar jaar probeer ik daar beter naar te luisteren en gehoor aan te geven, maar dit resulteert soms in een soort verlamdheid in mij. In plaats van zelf de touwtjes in handen te nemen en te bepalen wat ik met mijn man en kind wil doen met kerst, wacht ik onbewust een uitnodiging af van anderen. Als dan een uiteindelijke uitnodiging komt, voel ik me weer gevangen in het net van sociale verplichtingen. Ja ja, soms ben ik inderdaad een vreemde vogel, maar dit is gewoon wat er gebeurt en zo ook dit jaar.

Gelukkig heb ik een lieve man die knopen hakt daar waar ik het niet kan. Zoals altijd vieren we kerstavond bij ons thuis alleen met ons gezin. En ook de verdeling van eerste en tweede kerstdag heeft hij nu geregeld. Maar als ik heel eerlijk ben,….. zou ik blij zijn als het weer 2 januari is en we weer uit ons net van sociale verplichtingen kunnen klimmen en onze eigen gang kunnen gaan. Als hoog sensitief persoon voel ik gewoon al het energetische getouwtrek ook al doen mensen dat niet bewust. Ik moet alleen nog leren dat beter los te laten en in mijn holletje te kruipen wanneer ik daar behoefte aan heb. Ondanks mijn eigen strubbelingen in deze periode, vind ik het ook een mooie periode waarin we weer naar binnen keren en kijken wat we het afgelopen jaar bereikt hebben. Omringt worden door de vele lichtjes, kaarsen en bijzondere wensen, blijft iets magisch hebben. Ik wens iedereen een mooie tijd toe met zijn of haar dierbaren om zich heen. Geniet van elkaars aanwezigheid, maar ook afwezigheid. Geniet gewoon, want dat kan ook. Punt.

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 9

Dit keer besteed ik de avond voorafgaand aan de laatste dag van mijn healing-opleiding wat extra aandacht aan het uitzoeken van mijn kleren voor de volgende dag. Aan het eind van de negende opleidingsdag zouden we ons diploma krijgen en op de één of andere manier vind ik het spannend genoeg om wat meer aandacht te besteden aan mijn uiterlijk. Met een beetje tegenzin ga ik slapen, morgen is de laatste dag dat we officieel voor de opleiding samenkomen. Ik ga mijn klasgenoten missen, weet ik nu al.

In de laatste les beginnen we weer met een uitgebreide grondinsoefening waarbij we ons voorbereiden op de afstandshealing die we gaan doen. We gaan letterlijk iemand een healing geven die niet fysiek bij ons aanwezig is. Tijdens de grondingsoefening brengen we ons proefpersoon alvast in beeld en kijken wat er nodig zal zijn tijdens de healing.
Voorafgaand aan deze opleidingsdag heb ik al met mijn een van mijn beste vriendinnen afgesproken dat ik haar zal healen tijdens de afstandshealing die we in de les gaan doen. De afspraak is dat onze proefpersonen op een bepaalde tijd stil moeten gaan zitten om de healing te kunnen ontvangen. Doordat onze proefpersonen even stilzitten, kunnen ze wat beter met hun aandacht bij hun lichaam blijven. Dan is het mogelijk dat we na de healing met elkaar bellen om ervaringen uit te wisselen. Mijn vriendin Nienke heeft er zin in en zit op het afgesproken tijdstip klaar om mijn afstandhealing te ontvangen. Terwijl wij nog steeds in het leslokaal zitten, beginnen we met het visualiseren van onze proefpersonen voor ons en starten we onze afstandhealing. Nienke heeft erg veel moeite met haar energiehuishouding en mijn healing richt zich met name op het dichtmaken van energielekken in haar systeem en het schoonmaken van haar hoofd. Als ik Nienke haar ruimten (aura’s) schoonmaak valt het me op dat er drie niet-stoffelijke wezens bij haar zijn. Een oudere mevrouw, een jonge man en een kind. Bij het schoonmaken van haar vorige levens aura krijg ik duidelijke beelden van indianen door, en dan met name het landschap krijg ik te zien.

Na afloop van onze healing bespreken we eerst kort onze eigen ervaringen voordat we de tijd krijgen om met onze proefpersonen te bellen of whatsappen om ervaringen uit te wisselen. Ik vertel dat ik steeds meer beelden te zien krijg tijdens mijn healings en dat ik het beeld van Nienke steeds naar achter moest duwen omdat ik het gevoel had dat ze steeds bij mij op schoot kwam zitten. Om onze energie gescheiden te houden, moest ik het visuele beeld van Nienke steeds naar achter duwen. Wat me opviel is dat bij het healen op afstand of een glazen beeld, het voor mij makkelijker te zien is waar energielekken zitten in het energetische lijf, of welke gebieden meer aandacht nodig hebben. De docent geeft aan dat het inderdaad makkelijker en sneller gaat dan een 1 op 1 healing omdat de ruis er niet is van de fysieke aanwezigheid.

Dan bel ik Nienke. Ik vraag wie begint met het vertellen over onze ervaring en het antwoord van Nienke is: “Ik begin wel, want dan wordt mijn verhaal niet beïnvloed door jouw ervaring”. Grappig niet waar, want ook ik voelde steeds dat onze energie wilde vermengen en nu zegt Nienke het tussen de regels door ook.
Dan verteld Nienke dat ze soms tintelingen ervaarde, in haar lichaam, en dat ze kleuren zag die dezelfde waren als waar ik haar mee schoonmaakte tijdens de healing. Ook ervaarde ze dat haar holtes en hoofd gingen tintelen en schoongespoeld werden. Precies zoals ik ook tijdens de healing gedaan had. En ze vertelde dat ze op het einde zilveren naaldjes rond zich heen voelde vallen, zonder dat het pijn deed. Ik vertelde haar dat dat mijn sprinkels van Supreme Being energie was waarmee ik haar ruimtes nog even afspoelde, alleen waren ze bij mij wit licht. Zodra ik dat laatste zei, beaamde Nienke dat dat was wat ze zag, maar dat ze het niet onder woorden kon brengen. Dan vertel ik van het beeld van indianen en bevestigd Nienke dat ze al meerdere keren te horen heeft gekregen dat ze in een vorig leven indiaan geweest is. Pas toen ze dit vertelde herinnerde ik me dat weer. Al met al kwamen onze ervaringen verbazingwekkend overeen en besloten we dit vaker te doen. Ik keerde na het telefoongesprek met een euforisch gevoel terug in de les. Daar bleken meerdere mensen dezelfde ervaringen te hebben. De verhalen van de proefpersonen kwamen overeen met de ervaringen van de healers.

Na de lunch gaan we aan de slag met het hebben van contracten. Onze ziel kan diverse contracten oftewel afspraken gemaakt hebben die mogelijk belemmerend werken in het huidige leven. De docent verteld dat wanneer je vastloopt in een healing bij het opschonen van koorden of hardnekkige overtuigingen dat dit wellicht een contract kan zijn dat vastgelegd ligt in de bibliotheek van Akasha. Als we via een visualisatie oefening een contract van ons ziel oproepen om op te schonen, komt er bij mij een contract naar voren waarin ik heb vast gelegd dat ik een moeilijk leven moet ervaren om terug te komen bij wie ik ben het doel van mijn ziel. Ik besluit dat contract oftewel deze afspraak met mezelf te vernietigen. Daarna wisselen we ook een healing bij een klasgenoot uit waarbij we een contract opschonen of vernietigen.

Tot slot leren we kort iets over healing met behulp van geluid en een klasgenoot en ik vertellen van onze ervaringen over muziek met een bepaalde frequentie die je kunt vinden op youtube. Enkele weken later leer ik dat dat Solfeggio Tonen zijn.
We wisselen kort een healing met geluid uit bij elkaar, maar dit eindigt meer in een slappe lach sessie, want het is de bedoeling om schaamteloos geluiden te produceren om te kijken waar healing en dus welk geluid nodig is. Al gauw gaan we over tot het herzien van een contract met geluid, want de healing op elkaar eindigt alleen maar in hard gelach.

De les sluiten we af met een korte introductie in de readingopleiding. De docent verteld wat we daar van kunnen verwachten en in een korte meditatiesessie, leren we onszelf een korte reading te geven aan de hand van het visualiseren en interpreteren van een bloem die onszelf voorsteld. Precies zoals ik tijdens de reading met Sasha te horen kreeg.
Dit keer kreeg ik zelf wel een beeld van de bloem. Het is een mooie zachtroze pioenroos die net geopend is, maar heel veel lagen bevat. Vanbinnen straalt mooi licht en als de docent vraagt wat mijn doel is als ik naar het beeld van de bloem kijk. Ik antwoord onmiddellijk dat het de bedoeling is om mijn eigen licht te laten schijnen zodat ik een voorbeeld kan zijn voor anderen. Anderen kunnen dan mijn licht zien en ik zie het licht in anderen.

Dan is het zo ver en worden onze diploma’s overhandigd. Met een korte speech van de docent krijgt ieder van ons een ingelijst diploma van onze Healing-opleiding en mogen we onszelf een gediplomeerde aurahealer noemen. We maken de afspraak dat we allemaal de reading opleiding gaan doen, zodat we met dezelfde groep weer samen kunnen komen in september. Ik krijg steeds meer beelden door tijdens mijn healings, Ik wil weten wat ik daar nog meer mee kan en de reading opleiding lonkt. Hoe ik dat ga financieren en regelen met mijn man weet ik nog niet, maar dat ik ook deze opleiding moet gaan doen, is voor mij wel duidelijk.

Myst

/door