, ,

Reading-Opleiding – Het afstuderen

In het eerste weekend van december staat ons afstuderen centraal. Op zaterdag oefenen we met nog een reading op verzoek. De readees mogen aangeven over welk onderwerp ze een reading willen krijgen. Ik besluit deze oefening weer te doen met de klasgenoot waarmee ik op dezelfde golflengte zit en ook de vorige les mee heb samen gewerkt. Zij begint met het geven van een reading aan mij. Ik vraag of ze me iets kan vertellen over mijn zielenmissie hier op aarde.

Ze begint de reading en geeft aan dat ik mijn zielenmissie te ver van me in de mentale laag zoek. Denken. Lezen, Beredeneren. Het zit veel dichter op mijn huid. Dan geeft ze aan dat ik al op hele jonge leeftijd aanraking als nep ervaren heb. Mensen liegen tegen mij. Ze ziet dat in mijn babytijd een hele donkere energie over me heen hangt en afhankelijk is van mij. Via mij zoekt deze energie een gronding, een plek hier op aarde. Het wordt ons beiden duidelijk dat dit mijn eigen moeder betreft. Nog steeds beklemt deze energie mij, en dit koord tussen mij en mijn moeder dient me niet meer. Het is een contract dat opgezegd mag worden.
Dan merkt mijnklasgenoot op dat mijn relatie met mijn zoontje erg symbiotisch is. Hij leert mij dingen en ik leer hem dingen. We hebben bijna telepathisch contact en op het moment dat ze dat zegt, pink ik een traantje weg. Dit dacht ik altijd al, maar dat zij dit ziet en me die bevestiging geeft, roert me.
Contact maken, aanraking, hartsverbinding maken met kids. Ook innerlijke kids. Dat is was ze voelt. Ik moet mezelf helen zodat ik het echt anders kan doen. Het is de bevestiging dat mijn idee van het volgen van een opleiding voor Innerlijke Kind therapeut de juiste volgende stap is voor mij.

Dan is het mijn beurt om haar een reading te geven en we komen erachter dat we mijn vorige leven samen geleefd hebben. We vinden het een feestje om elkaar steeds zulke mooie readings te geven.

Na de lunch gaan we aan de slag met het oefenen in helderziend coachen. Via een visualisatie oefening kom ik erachter dat ik specifieker moet voelen wat voor een emoties vastzitten in mijn (energetische en fysieke) lichaam. Ik ben heel erg goed in het boxen (vastzetten) van emoties door rationeel en analytisch alles goed te kunnen verklaren. Ik heb voor de zwangerschap van mijn zoontje een miskraam gehad in de beginnende fase van een zwangerschap. Niemand weet dit, want ik heb dit nooit verteld. Toen ik de bloeding en de verloren vrucht onder de douche opmerkte heb ik het weggespoeld met de gedachte dat dit vaker gebeurt en normaal is. Nooit heb ik daar met mijn man over gesproken of met vriendinnen. Maar tijdens de coachingsoefening voel ik een fractie van het verdriet wat ik vastgezet heb in mijn tweede chakra. Kennelijk kan ik dus heel goed emoties wegstoppen zonder ze daadwerkelijk te doorvoelen. Ook dit is iets wat ik opnieuw moet gaan leren.
De docent komt erbij staan en geeft aan dat ik echt mezelf moet leren helen, voordat ik anderen kan gaan helpen. Dit is een duidelijk talent van mij dat gekoppeld is aan mijn zielenmissie. Het zal leiden tot grootse dingen en een enorme power.
Alles maar rationeel willen verklaren om het te begrijpen helpt me niet meer verder.
Ik moet leren dat er kracht zit in onwetendheid……

De volgende dag is alweer de laatste dag in de readingopleiding. We staan deze dag stil bij de dingen die we geleerd hebben. In de ochtend reflecteren. We bekijken opnieuw onze energie aan het begin van de opleiding en onze energie nu. Iedereen moet voor de groep gaan staan en vertellen wat we geleerd hebben en waar we dankbaar voor zijn.
Ik ben als laatste aan de beurt en besluit eens niet te gaan analyseren wat ik allemaal geleerd heb, maar met mijn ogen dicht grond ik mezelf en stuur enorme dankbaarheid naar mijn klasgenoten en docenten. Ik maak een hartsverbinding en stuur liefde.
Het moment dat ik mijn ogen weer opende, zal ik nooit meer vergeten……

IK BEN GESLAAGD!

Myst

/door
, , ,

Reading-Opleiding – Dag 22

Nog geen twee weken later hebben we alweer les en dit keer ook met de groep die net begonnen is aan de readingopleiding. In de ochtend staan we uitgebreid stil bij het uitgebreid begroeten van elkaar en de energetische informatie die daar stiekem in beweegt. Tijdens deze oefening word ik steeds afgeleid door allerlei geluidjes aan de lege kant van het lokaal. De vloer kraakt terwijl er niemand loopt. Kopjes rinkelen terwijl er niemand in de buurt is. De theepot gaat piepen terwijl deze open staat. Iets in mij heeft het gevoel dat er een spirit aan die kant van het lokaal staat die aandacht vraagt.

Tijdens de lunch vraag ik of mijn klasgenootjes die geluiden ook opgemerkt hebben. Zij hadden niks door, dus ik grap nog dat het dan vast een spirit was voor iemand uit de klas die net begonnen was aan de opleiding.

In de middag oefenen we met het geven van readings in groepjes van vier. Ik ben degene die als eerste start met het geven van een reading. De docent begeleidt ons echter stap voor stap op de traditionele wijze waarbij we de energie van de persoon die we de reading geven moeten lezen aan de hand van een roosvisualisatie. Ik raak hierdoor wat van slag want mijn hoofd raast van de hoeveelheid informatie, waardoor ik veel sneller de reading wil geven.
Het lukt me op dat moment niet helemaal om goed te luisteren naar de docent of mijn eigen intuïtieve informatie volledig te volgen op dat moment. De reading pakt rommelig uit, ik probeer nog steeds tussentijds mezelf goed te gronden, waar de docent complimenten voor geeft, maar ik ben er niet helemaal tevreden over.
Als we moeten wisselen, vraagt een klasgenoot uit de beginnersklas, of mijn eigen klasgenootje haar een reading kan geven, want die vond ze helderder dan mij. Dat zei ze niet met zo veel woorden, maar ik kon het duidelijk voelen. Ik vond het best, want was ook moe.

Mijn klasgenootje begint met het geven van een reading en op dat moment merk ik dat iets aandacht van mij probeert te vragen. Ik voel een vrouwelijke energie rechtsachter me staan. Dit is dezelfde energie of spirit die die ochtend aan het rommelen was geweest in het lokaal…. Ik raak afgeleid in de reading, en raak in gevecht met mijn gedachten en de energie die ik voel. Ik voel dat de moeder van de readee achter me staat, maar ik begrijp het niet zo goed, want de readee is redelijk jong. Hoe kan haar moeder dan achter me staan? In gedachte vraag ik of de moeder mij informatie kan geven die specifiek is zodat ik het haar dochter kan vertellen. Ik krijg geen concreet woord door, maar enorme gevoelens van spijt komt op. Ik twijfel enorm of ik dit moet doorgeven aan de readee. Ze vond mij immers in de eerste reading die ik gaf aan haar klasgenoot niet zo helder. Dat heeft ze niet gezegd, maar ik voelde dat heel duidelijk. Op dat moment vraagt mijn klasgenoot, of ik nog wat aan te vullen heb op de informatie die zij al gegeven heeft in de reading. Dan stap ik over al mijn angsten en twijfels heen, en vraag aan de readee of haar moeder overleden is, omdat ik een moederfiguur achter me heb staan die bij haar hoort.
De readee schrikt en zit gelijk rechtop in haar stoel. Ze bevestigd dat haar moeder inderdaad overleden is. Als ik vervolgens aangeef dat ik de spirit om specifieke informatie gevraagd heb, kon bewijzen dat het haar moeder betrof, vertel ik dat ik alleen maar enorme overkoepelende spijgevoelens krijg. Ik geef aan dat haar moeder spijt heeft van het leven dat haar dochter gekregen heeft bij haar. Dan barst de readee in huilen uit. Ik ga verder en vertel dat haar een enorm gevoel van trots mij overvalt en ik dus moet doorgeven dat haar moeder enorm trots op haar is, vanwege het herpakken en vormgeven aan het leven dat ze nu leidt. Dan ebt de energie achter me weg, en ben ik moe. Ik heb niks meer toe te voegen. De readee verteld dat ze opgevoed is door een schizofrene moeder. Ze heeft een zware en moeilijke jeugd gehad en heeft nooit het gevoel gehad dat haar moeder ooit trots op haar kon zijn. Ze voelt zich geraakt door mijn informatie en geeft me een knuffel.

Aan het einde van de dag voel ik me trots, moe en opgelucht. Ik ben over mijn angsten heen gestapt en heb gewoon gezegd wat ik voelde en hoorde. Dit bleek van grote waarde te zijn in de reading. Dagen erna voel ik me enorm dankbaar voor dat moment. Ik voel dat ik gesteund wordt, maar ook dat dit dus iets is wat ik kan.

Ik kan dit!

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 21

Mijn voornemen om iedere dag te mediteren, vliegt al snel de deur uit. Ik geef namelijk twee keer per week vrijwillig computerles aan de kleuters bij mijn zoontje in de klas en mijn dagen vullen zich dan ook snel. Ik heb geen rust in mijn hoofd en lijf, en kom niet aan het mediteren toe. Ik weet dat ik juist in drukke periodes er tijd voor vrij moet maken, maar helaas werkt het echte leven soms tegendraads.

Wel voelde ik me de weken na de laatste reading gesteund en geliefd door mijn gids. De komende les krijgen we een reading van Sigrid die zelf zeer helder is in haar intuïtieve gave. Zij zal bij ons gaan kijken hoe we onze readingstalenten kunnen versterken.

Na een uitgebreide grondingsoefening in de ochtend oefenen het geven van readings bij elkaar in de middag. Steeds wordt er een klasgenoot weggeroepen voor de reading van Sigrid. Dan ben ik als ena laatste aan de beurt. Licht gespannen en met een vragenlijstje loop ik naar het aparte kamertje in Djoj. Sigrid is even weg, en het duurt even voordat ze het kamertje inloopt. Omdat we beiden van elkaar niet wisten hoe we eruitzagen zijn we elkaar voorbij gelopen in de gang en hebben we op elkaar zitten wachten zonder dat we het wisten. We moeten lachen om de situatie en Sigrid gaat gelijk aan de slag.

Ze benoemt als eerste mijn achtste chakra. Dat is de chakra ongeveer 30 cm boven je hoofd (vaak afgebeeld als een zon). Ze geeft aan dat deze groot en sterk is. Er gaat veel informatie door heen en als die hoeveelheid informatie mijn hoofd binnenkomt, raak ik het contact met mijn readee een beetje kwijt. Het is erg belangrijk om me te realiseren dat iemand informatie van mijn reading kan opnemen als diegene zich goed kan ontspannen. Het is belangrijk me te realiseren dat ik in contact moet blijven met mijn readee. Als ik het contact met mijn readee verlies, ga ik te veel in mijn hoofd zitten, nadenken en me bezighouden met de hoeveelheid informatie die ik doorkrijg. De oplossing die geboden wordt door Sigrid is dat ik me moet proberen te gronden tussentijds. Even terug naar mijn lichaam.

Ik geef aan dat ik dit wel erg herken. Sigrid geeft aan dat ik ook door alle emotielagen heen in bewustzijn moet blijven en blijven voelen.

Ik stel vervolgens de vraag, waarom ik nog steeds niet goed kan bepalen wat ik voor een werk zou willen doen. Volgens Sigrid kan ik mijn leven heel bewust creëren en vormgeven. Ik moet de stappen heel aards maken. Wat voor een bank wil ik precies? Hoe wil ik dat mijn leesstoel eruitziet?
Concrete kleine stappen. Dan komt het grote vanzelf. Ook geeft ze aan dat er enkele cruciale angsten vastzitten in mijn lichaam die ik eerst moet helen. Die angsten zorgen ervoor dat ik nog niet de stappen kan nemen die nodig zijn om mijn leven te veranderen. Ze raadt me aan om helende reizen te gaan maken, om die angsten te helen. Ze zitten nu te vast. Ze geeft aan dat ik mijn tweede en eerste chakra wat ruimte moet geven.
Mijn helderheid is er al en enorm sterk. Ik krijg veel informatie door die klopt. De grote zon (oftewel de achtste chakra) staat voor veel kennis en veel weten. Door emoties heen in bewustzijn rusten, zal leiden tot het sneller kunnen voelen van de informatie.
Ik ben enorm blij om de bevestiging te krijgen dat mijn helderweten en helderziendheid gewoon staan als een huis. Ik kan nu me echt gaan concentreren op het vertrouwen daarvan. Ook voelt het als een bevestiging dat ik nog enkele angsten heb opgeslagen in mijn lichaam die ervoor zorgen dat ik nog niet concrete stappen heb kunnen nemen om mijn leven om te gooien. Dat ik hierbij hulp nodig heb van derden, geeft maar aan dat ik inderdaad dit laatste stuk niet zelf opgelost krijg. Sigrid herkent zichzelf bij mij. Zij heeft ook veel helende reizen gemaakt en andere vormen van heling gezocht om de volgende stappen te kunnen maken en raadt mij dit ook aan.

Eenmaal thuis voel ik me echt gezien door Sigrid. Ik heb bewondering voor het gemak waarmee ze mij de reading gaf en mij dingen helder kon maken.
Ik hoop dat ik ooit net zo helder kan zijn als dat zij is.

Myst

/door
,

Reading-Opleiding – Dag 20

De laatste twee lessen in de Reading-Opleiding vond ik heftig, maar verhelderend. De berusting in mijn talenten groeit en ik kijk uit naar de nieuwe les, om te kunnen oefenen.

We krijgen uitgelegd dat we allemaal meerdere heldere gaven hebben. In een reading kunnen we van al die verschillende heldere gaven gebruik maken. Zo kunnen we met onze helderweten direct weten welk chakra ons wat te vertellen heeft en dan met ons heldere voelen, daar gaan voelen wat dat dan precies is. Andersom werkt ook. We kunnen eerst voelen wat opspeelt en daarna met ons heldere weten daar invulling aan geven. Zo kunnen we ook intern informatie op meerdere manieren checken. Wat voelen we? Wat weten we daarover? Krijgen we dat ook helder te zien?

Als we twijfelen, of gaan nadenken hoe de ander de informatie gaat ontvangen, heeft dit meer te maken met het feit dat we zelf een drempel over moeten. Ikzelf vind het heel erg lastig om te praten over overleden dierbaren van mensen, als zij daar zelf niet eerst over begonnen zijn. Het voelt voor mij alsof ik met iets heel breekbaars bezig ben.
De docent geeft aan dat ik gebruik moet maken van mijn heldervoelen, om in te kunnen schatten hoe de andere persoon daarover denkt. Ik kan het ook letterlijk vragen en de docent geeft enkele voorbeelden om een conversatie te openen:

Voel je wel eens dat je overleden moeder bij je is?
Denk je dat je nog wel eens contact hebt met je overleden dierbare?

Soms is het antwoord zo simpel…….

Dan starten we met een oefening om eens te kijken wat er op dit moment schuurt in ons leven. Wat loopt er niet lekker of verandert er? Het is namelijk al iets wat je kan en dat wil terugkomen bij je. De berusting in het feit dat ik zou kunnen communiceren met overleden dierbaren neem ik als uitgangssituatie in de oefening. Mijn rationele en analytische mind hebben echt moeite met deze acceptatie en ik dacht dat het wel eens kon helpen om dit mee te nemen in de oefening. We moeten invoelen welke chakra’s hier mee gemoeid zijn, maar ik kan me niet concentreren.

Mijn gedachten dwalen af.
Er staat iemand links achter me, die leidt me af. Ik doe mijn ogen open, maar iedereen zit op een stoel, inclusief de docenten.
Ik sluit mijn ogen weer.
Ik voel een persoon, maar moet chakra’s voelen.
Ik schuif mijn stoel naar voren en de docent ziet dat. Ik mompel dat er iemand achter me staat. De docent bevestigd dat en vraagt of de docente mij even wil helpen.
Het lukt me niet meer om te luisteren naar de oefening.
Dan komt de docente achter me staan en legt haar handen op mijn schouders om me te helpen met gronden. Ik sluit mijn ogen weer en probeer weer te luisteren naar wat de docent verteld. Ik word iets rustiger, maar voel wel een soort strijd.
Dan fluistert de docente in mijn oor dat ik die energie maar door me heen moet laten gaan.
Ik weet niet goed wat ze bedoeld, maar denkbeeldig laat ik de persoon achter me dichterbij komen. Ik voel in ene verdriet opkomen. Stilletjes lopen er tranen over mijn wangen. Ik voel dat die energie in ene voor me knielt in de vorm van een persoon. Ik voel twee handen op mijn knieën rusten. Het is een enorme heldere energie. Ik voel de voorkant van mijn knieën koud worden. Ik voel echt een koude lucht voor me, maar de ramen en deuren van het lokaal zijn dicht. Er is geen airco. Ik voel kou…… Dan voel ik mijn linkerbovenarm beetgepakt worden. Ik open mijn ogen en zie dat de docente haar handen nog op mijn schouders heeft, en er verder niemand in mijn buurt is. WTF? Uit automatisme beweeg ik mijn arm om los te komen, van iets onzichtbaars…. Ik sluit mijn ogen weer. Dan voel ik het licht. Groot warm licht. Er zit echt iemand voor mij geknield.
Ondertussen neem ik waar dat de oefening voor de rest van de klas is afgelopen, en iedereen loopt stil naar buiten om te lunchen.
Nog steeds met mijn ogen dicht strek ik mijn armen uit naar voren. Ik wil die energie voelen, ik wil dat licht voelen en ik voel het. Ik voel enorm veel verdriet in mij. Ik moet huilen, huilen huilen. Dan neemt mijn hoofd het over. Wie is dit? Is dit mijn vader? Mijn schoonvader? Mijn oma? Mijn gids?
Het verdriet is geen verdriet om mijn overleden dierbare…… Dit is niet mijn vader, niet mijn schoonvader, niet mijn oma……
Dan word ik rustiger. Kalmer.
De docente blijft achter me staan, en mijn schouders vasthouden. Ze wrijft over mijn armen en rug als ik wat rustiger word. Als ik eenmaal rustig ben en mijn ogen open doe, laat ze los.

Ze komt naast me zitten en vraagt wat ik zojuist ervaren heb. Ik vertel haar precies wat ik voelde gebeuren en dat mijn hoofd zich ermee begon te bemoeien om te kijken wie het was. Maar terwijl ik vertel dat het verdriet wat ik voelde geen verdriet was over het verlies van een dierbaar persoon, wordt het vanzelf duidelijk dat het mijn gids was die me wilde helpen.
Ik voelde dat de persoon die in eerste instantie achter me ging staan, wilde helpen. Maar ik vind het zo vreemd om iemand te voelen staan, als ik niets kan zien in deze fysieke wereld.
Hetzelfde als met het beetpakken. Ik voel echt dat iemand me stevig beet pakt. Maar zie vervolgens niemand. Daar zit je dan met je rationele en analytische brein, dat te proberen te begrijpen.
De docente bevestigd dat zij een enorme liefdevolle vrouwelijke gids heeft gevoeld die enorm met mij begaan is. Er is heel veel onvoorwaardelijke liefde en steun voor mij van die gids. Het verdriet dat ik zo intens voelde was het enorme gevoel van heimwee.

Die middag oefenen we weer met het geven van een reading. We moeten proberen om van onze reading een mooi samenhangend verhaal te maken. Ik ben moe, op en voel me dankbaar. Het voelt alsof mijn gids nu dichterbij staat dan anders. Ik kan me niet goed concentreren en ook de reading die ik krijg van de docent blijft niet echt hangen in mijn hoofd. Het belangrijkste wat blijft hangen is dat ik makkelijk contact maak met de kosmische wijsheid, maar daarmee soms het contact hier met mijn medemensen op aarde verlies. Het zou veel beter zijn om in verbinding te blijven als ik wijsheid en informatie vanuit de kosmos ophaal om hier in te kunnen zetten.

Die avond en enkele dagen erna voel ik enorme dankbaarheid voor de aanwezigheid van mijn gids. Ik voel dat ik geholpen word en besluit te proberen om iedere dag te mediteren. Mijn gedachten leegmaken en gewoon even zijn in het moment.

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 19

Na de intense lesdag van gister, ben ik blij dat we vandaag wat rustiger aan doen in de Reading-opleiding. In de ochtend is het alleen de docent aanwezig en we hebben de mogelijkheid om veel vragen te stellen. Het belangrijkste dat we bespreken is het feit dat je je leven VANDAAG kunt veranderen als je een andere realiteit kiest.

Verander het beeld waar je naar kijkt, dan verandert je realiteit.

Dan oefenen we met het lezen van de energie in je huis door een plattegrond te maken van ons huis en gewoon in te voelen. Van mijn eigen huis vind ik het erg makkelijk om te doen, maar we mogen ook oefenen met de plattegrond van een klasgenoot. Ik vind het een leuke oefening want door het lezen van de energie van het huis van je klasgenoot, verteld dat ook iets persoonlijks over mijn klasgenoot.

Dan probeert mijn klasgenoot de plattegrond van mijn woning te lezen. De plekken die voor mij in huis als fijn en rustig aanvoelen, voelen voor haar onrustig en naar. De plekken waar ik niks mee heb, ervaart zij als fijn en sereen. Terwijl zij zich concentreert dwalen mijn gedachten af en kom ik in een staarhouding. Ik staar naar het gezicht van mijn klasgenoot die haar ogen dicht heeft en zich probeert te concentreren. Dan zie ik dat het beeld om haar gezicht vervaagt en vervolgens zie ik haar gezicht veranderen in dat van een oude vrouw. Ik vraag terloops aan mijn klasgenootje of zij lijkt op haar ‘net’ overleden moeder en zij ontkent dat. Ik voel een enorme schrikreactie van het oude gezicht opkomen en spring uit mijn stoel. Ik vertel aan mijn klasgenootje dat ik haar gezicht zag veranderen in die van een oude vrouw. Ik pak wat te drinken en ben echt verbijsterd van de schrik. De docent komt erbij zitten en vraagt wat er zojuist gebeurde. Mijn klasgenootje verteld dat ik haar gezicht zag veranderen en dat ik daar van schrok. Ook zij voelde energetisch wat gebeuren met haar gezicht op dat moment. De docent vraagt aan mij om in gedachten terug te gaan naar het moment dat het gezicht van mijn klasgenootje veranderde en stil te staan, vlak voor het moment dat ik schrik van het gezicht van de oude vrouw die dan verscheen. Ik voel dat ik ineens heel emotioneel wordt. De docent vraagt aan me wat ik voel. Wie is mijn klasgenootje als oude vrouw? Zonder te twijfelen voel ik dat zij mijn moeder is geweest in een vorig leven. Een moeder die onvoorwaardelijk van mij hield ondanks alles. Ik moet huilen van herkenning en gemis.

Tegelijkertijd moest mijn klasgenoot voelen wat zij voelde bij mij, en zij voelde echt onvoorwaardelijke liefde zoals je dat naar een kind hebt. We zijn beiden onder de indruk. Dat mijn klasgenoot onrust ervaarde op de plekken in mijn huis die ik juist fijn vond, had te maken met mijn pubergedrag in het vorige leven waarin zij mijn moeder was. Ik was druk en chaotisch, zij was de stabiele basis. Wat ik fijn vind, ervaart zij als onrust.

Het laten veranderen van gezichten is een ander talent van mij om gemakkelijk vorige levens te kunnen zien. De docent lacht als hij dit aan mij verteld. Volgens hem heb ik in-your-face talenten die nogal heftig kunnen zijn voor mezelf.

Dan gaan we naar huis met deze nieuwe ontdekking op zak. De dagen na deze les, voel ik nog steeds die bijzondere onvoorwaardelijke liefde. Het is iets dat ik gekend heb in een vorig leven, maar gemist heb in dit leven. Ook voel ik berusting. Berusting in het feit dat ik kennelijk echt contact kan maken met overleden spirits. Ik heb het gevoeld, ervaren en doorvoeld in mijn eigen lijf. Als ik in een lager bewustzijn zit en denk dat ik het niet kan, moet ik mijn bewustzijn gewoon verhogen. Dan gaat het als vanzelf. De twee weken die volgen ervaar ik als chaotisch en druk. Afspraken die ik moet plannen, lukken niet om gepland te krijgen, dingen die ik moet doen, krijg ik niet gedaan en ga zo maar door. Dan geef ik me twee dagen over aan de stroom des levens. Ik doe letterlijk even twee dagen lang niks en laat alle nieuwe kennis en ervaring inzinken in mijn lichaam dat vermoeid voelt.

Wat ga ik nu weer meemaken in de nieuwe les?

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 18

Met het lood in mijn schoenen, kom ik een klasgenootje tegen die deels wist wat ik heb meegemaakt deze zomer. Ik vertel haar kort wat er daadwerkelijk gebeurd was en waarom ik nu twijfel of ik deze dag van de readingopleiding ga voltooien. Het helen van overleden zielen, is nou niet iets waar mijn hoofd naar staat, zo kort na het overlijden van mijn schoonvader.

In de kantine van Djoj, verteld de docent over het bestaan van leylijnen op aarde. Leylijnen zijn energielijnen van de aarde. Leylijnen lopen horizontaal en verticaal over de aarde en waar ze elkaar kruisen zijn energetische kooppunten. Maar ook zijn er leylijnen die hun eigen weg volgen. In een leylijnenknooppunt is de energie sterker te voelen. Het soort energie verschilt per leylijn en in een knooppunt komen dus 2 of meerdere soorten energie bij elkaar. Dat zorgt voor energieknooppunten met ieder hun eigen kwaliteit.
Het sterkste knooppunt van leylijnen in Nederland ligt in Rotterdam, niet ver van ons lescentrum in Hillegersberg.

In de Hillagondakerk ligt een knooppunt van 13 verschillende leylijen bij elkaar en het was voor ons de opdracht om die energie in de kerk te gaan voelen. We moesten proberen te voelen wat die energie met ons deed en waar het in ons lijf heling bracht. De Hillagondakerk is normaal niet open voor iedereen, maar vanwege Open Monumentendag mochten we er nu in. Zodra ik door de kerk loop voel ik me onrustig. Ik zie op een schilderij de naam Wassenaar en bij de overlegkamer zie ik een glas in lood raampje met de naam Johannes.
Mijn vader, voornaam Johannes, ligt begraven bij een kerk ik Wassenaar. De tranen lopen zacht over mijn wangen en ik besluit de kerk uit te lopen naar een reusachtige beuk uit 1905 die tussen de graven rondom de kerk staat.

De docente komt bij me zitten en ik vertel haar wat er gebeurde in de kerk. Ik vertel haar ook wat er zich 10 augustus heeft afgespeeld en de impact daarvan op ons gezin. De docent komt tijdens het verhaal erbij staan. Dan vertel ik ook dat ik in de war ben, en boos. Als het contact maken met overleden spirits mijn talent is, waarom kan ik mijn schoonvader dan niet nog enkele vragen stellen over zijn dood en zijn welzijn nu? Waarom lukt het me niet? De docent geeft aan dat het me wel lukt, en ik moet mijn ogen sluiten. Op het moment dat ik van de docent een hartsverbinding moet maken tussen mij en mijn schoonvader, voel ik dat hij dichtbij is. De docent bevestigd dit, doordat hij aangeeft dat er een kleine gezette man bij me is. Hij geeft aan dat ik die hartsverbinding sterker moet maken en dan moet kijken wat er gebeurd. Ik voel een enorme liefde en trotsheid. Mijn schoonvader hield ongelooflijk veel van zijn kleinzoon. Dat was zijn alles op het laatst in zijn leven. Daar voel ik die enorme liefde en trotsheid voor. Mijn schoonvader heeft bewondering hoe goed zijn kleinzoon zich heeft staande gehouden de afgelopen tijd. Dan wil mijn hoofd iets vragen aan mijn schoonvader, maar ik voel het antwoord al. Hij is rustig en heeft vrede met zijn heengaan. Hij heeft onbewust geweten dat hij zou sterven.

Als ik mijn ogen weer open, verteld de docent dat dit proces van contact maken met overleden spirits mij zo eigen is. Mijn heldere weten en helderziendheid zijn niet voor niets zo sterk ontwikkeld zegt de docente er achter aan. Dan verteld de docent dat er ook een trauma is vanuit een vorig leven waarom ik niet meer gebruik maak van dit talent in mijn huidige leven. Iets weerhoudt mij om contact te maken met overleden spirits. Via een aanraking met de wijze oude beuk uit 1905, kom ik terug in een vorig leven waarbij ik verantwoordelijk ben voor de dood van enkele personen. Ik hoor de woorden “YOU DID THIS!”. De docent geeft aan dat dit klopt en vraagt me te kijken wat er dan gebeurd is. Ik merk dat ik deze oefening moeilijk vind. Ik voel dat ik getrokken wordt door donkere energien. Ze willen me naar het donkere hiernamaals trekken. Dan roepen ze steeds “You did this!”. Dode boze zielen, trekken aan me omdat ik verantwoordelijk ben voor hun dood. De docent geeft aan dat ik ze niet zelf gedood hebt, maar die mensen in de val gelokt heb die zou leiden naar hun dood. Ik heb het vertrouwen van hen geschaad. Door mijn excuus aan te bieden voor deze gebeurtenis, stopt het getouwtrek en worden de donkere zielen gevuld met licht.

Als ik mijn ogen open, geeft de docent aan dat het contact maken met overleden spirits er ook voor zal zorgen dat andere spirits of energieën zullen komen. Ik kan ze echter aan.

Die middag lopen we nog even in het Laagse Bergse Bos met zelfgemaakte wichelroedes om de energiebanen van de aarde te voelen. Dan doen we een groepshealing op overleden zielen. Ik ben moe van de ochtend en met moeite kan ik bij de oefening blijven, maar ik sta niet meer stil bij mijn schoonvader. Ik ben blij als we die middag ruim een uur eerder ophouden dan gebruikelijk. Die avond val ik uitgeput in slaap.

Myst

/door
, ,

Reading-Opleiding – Dag 17

Deze keer beginnen we de dag met een Hara-energieoefening. Dit is een krachtigere manier dan een gewone gronding om de energie weer te kunnen laten stromen in ons systeem. We visualiseren dat we het beste uit de aarde en de kosmos halen dat we op dit moment nodig hebben om het beste hier op aarde te kunnen geven. Zonder dat ik weet waarom, word ik emotioneel tijdens deze oefening.

Vlak daarna gaan we verder met een visualisatieoefening waarbij we gaan kijken naar onze missie in het leven hier op aarde. Ik voel dat mijn hart- en keelchakra compleet blokkeren. Deze blokkade is zo erg dat ik hartkloppingen en enorme keelpijn krijg. Ik voel me zodanig oncomfortabel dat ik mijn ogen open, en heen en weer schuif in de stoel waarin ik zit. Terwijl de docent verdergaat met de oefening komt de docente mij helpen. Ze helpt de energie weer door mijn hartchakra te laten stromen, en ik moet zachtjes huilen. Ze fluistert in mijn oor dat ik een innerlijk kind trauma heb waarbij schuldgevoelens naar binnen zijn geslagen. Ik kon mijn ouders niet gelukkig maken als kind, maar daar voelde ik me wel verantwoordelijk voor.

Als het pauze is, eet iedereen in kleine groepjes buiten, maar ik nestel me even op de bank in de woonkamer bij de docenten. Ik voel me moe, emotioneel en gefrustreerd. Waarom blokkeer ik toch steeds als het gaat om mijn zielenmissie hier op aarde? Waarom weet ik nog steeds niet zo goed wat ik moet doen? Dan komt de docent naast me zitten en vraagt of het gaat. Ik vertel hoe ik me voel en dan vraagt hij of hij me mag helpen. De docent legt zijn hand op mijn hartchakra op mijn rug. Ik voel dat mijn hartchakra zich ontspant en dat voelt enorm onwennig. Dan komt er ineens een enorme power uit mijn hartchakra aan de voorkant. Ik voel enorm veel licht stralen en zachtjes lopen de tranen weer over mijn wangen. Als ik mijn ogen open, zie ik ook dat de docent tranen over zijn wangen heeft lopen. Hij zegt dat zo’n enorme power vast zetten in mijn hartchakra, ook echt een enorme power vraagt. Het is een heel sterk verdedigingsmechanisme dat ik ontwikkeld heb om mijn voortbestaan te kunnen waarborgen. In dit leven, maar zeker ook vorige levens. Nog voordat ik een vraag kan stellen, loopt de docent weer naar de rest en beginnen we weer met de les.

In de middag geven we elkaar een reading. We moeten in de reading specifiek kijken naar het zielendier van de ander en diens tegenhanger. Wat vertellen deze dieren ons over de ander?

Aangezien ik moe ben en even moet opladen, vraag ik of mijn klasgenoot wil beginnen met de reading. Ze ziet in eerste instantie een vlo en we krijgen onmiddellijk de slappe lach. Ze geeft aan dat de vlo de tegenhanger is van mijn zielendier, want ze voelt heel duidelijk dat de vlo niet mijn zielendier is maar de tegenhanger. De vlo is mijn manier om hier op aarde mijn zielendier te beschermen. De vlo is klein, springerig en kan knap hoog springen voor zo’n klein beestje. Is het ergens niet fijn om te blijven? Dan hop ik ergens anders heen. De docent loopt voorbij, blijft staan en luistert geanimeerd. Dan vraagt hij aan mijn klasgenootje of zij dit als mijn zielendier zag. Zij geeft aan dat ze mijn zielendier niet kan zien. De docent besluit haar op weg te helpen en komt erbij zitten. Mijn klasgenoot geeft aan dat ze geen beest te zien krijgt, alleen maar licht. Ze heeft het gevoel dat mijn zielendier niet van deze planeet afkomstig is. Op dat moment besef ik me dat ik wel weet wat mijn zielendier is wat zij moet zien, maar ik hou mijn mond. Mijn klasgenootje geeft weer aan dat ze heel veel licht ziet, maar daardoor verblind wordt. De docent geeft aan dat ze haar frequentie moet verhogen (lees bewustzijn). Dan praat mijn klasgenootje over een enorme power, en licht, maar ook dat ze ergens doorheen kan kijken. Net als door de vleugels van een libelle. Ze voelt dat ik heel snel naar de kosmos kan reizen, maar ook heel snel weer naar de aarde. Ik weet precies waar heling nodig is. Maar wat voor een zielendier dat is,……..
Dan vraagt de docent of ze wellicht naar een kristallen draak kijkt. Ik voel enorme erkenning in mijn lichaam en bij mijn klasgenootje stromen tranen uit haar gesloten ogen. Ze knikt ja, en zegt dat dat precies is wat ze nu kan zien. Ze kende dit wezen niet, maar nu de docent er een naam aan gaf, kon ze hem zien. Het is een dier uit de vijfde dimensie en inderdaad niet van aarde. “Je hebt een hoge trilling nodig in je bewustzijn wil je dit zielendier kunnen zien”, legt de docent uit. Als mijn klasgenootje haar ogen opent en mij aankijkt, zegt ze enorm geroerd te zijn door mijn zielendier.
Zo krachtig, puur en mooi. Ik kan niet anders dan haar bedanken voor deze erkenning en dus mooie reading.

De reading die ik mijn klasgenoot geef, is net zo bijzonder. Als de les al een paar dagen voorbij is, besluit ik mijn klasgenootje nog even te appen dat ik onder de indruk was van haar mythische zielendier en dat ik daar wat informatie over had gevonden op internet. Dan krijg ik terug dat ook zij nog zo geroerd was door mijn zielendier.

Wat maken we toch bijzondere dingen mee in deze opleiding.

Myst

/door

Reading-Opleiding – Dag 16

Vlak voor de grote zomervakantie hebben we nog een heel weekend les. De bestudering van karakterstructuren stond centraal. De docent legt uit dat we allemaal onze eigen ‘knopjes’ hebben. Als er zich bepaalde situaties voordoen, zullen ongemerkt onze knopjes ingedrukt worden en reageren we zoals we altijd reageren. Dit zorgt ervoor dat we herhaaldelijk hetzelfde gedrag vertonen, al willen we het soms echt anders doen. Dit wordt veroorzaakt door karakterstructuren.

Vervolgens krijgen we een bijzondere visualisatieoefening, waarin we terug gaan naar een situatie die zich de afgelopen week heeft afgespeeld. In die situatie werden we getriggerd tot een bepaalde reactie zoals boosheid of verdriet.

Onmiddellijk komt een ruzie met mijn moeder bij mij op. Bij mijn moeder staan een aantal babyspullen opgeslagen omdat we in ons huis daar geen plek voor hebben. Ik heb al een aantal keer aangegeven dat ik het niet fijn vind dat die spullen worden uitgeleend. Mijn man en ik hebben hard gewerkt om alles bij elkaar te krijgen en we waren nog aan het nadenken of we die spullen in de toekomst nog een keer nodig zouden hebben. Ook vinden wij het gewoon niet fijn om spullen uit te lenen aan mensen. Toch kwam ik erachter dat mijn moeder een loopauto ongevraagd had uitgeleend aan een vriendin van haar. Ik confronteerde mijn moeder met het feit dat ik daar niet zo van gediend was. Mijn moeder was echter van mening dat ze gerechtigd was de loopauto uit te lenen, omdat ik hem op het ogenblik niet gebruikte. Ik probeer haar nog meerdere keren duidelijk te maken dat wij gewoon niet willen dat onze spullen worden uitgeleend, maar dat ze het op zijn minst had kunnen vragen of ze de loopauto mocht uitlenen. Dan geeft mijn moeder aan dat zij alleen maar goed wilde doen en ik me niet moet aanstellen. Als ik zeg dat haar reactie me in het verkeerde keelgat schiet, zegt mijn moeder dat ik beter moet hoesten en loopt ze weg.
Op weg naar huis vraag ik nog aan mijn man of ik werkelijk zo onredelijk ben, maar hij bevestigd mijn gevoel dat mijn moeder gewoon geen rekening houdt met mijn wensen. Normaal gesproken ga ik niet tegen mijn moeder in, maar dit keer beet ik van mij af en was ik daar trots op. (Ondertussen staat mijn besluit vast: alle spullen van ons die nog bij mijn moeder in de opslag staan, gaan daar weg.)

Voor de visualisatieoefening neem ik deze woordenwisseling met mijn moeder als leidraad. We moeten naar de situatie gaan kijken en de mensen in de situatie als dieren bekijken. Wat zegt het gedrag en de kenmerken van de dieren over de personen en welke inzichten geven die?

Ik ben heel duidelijk een tijger die staat te brullen tegen een otter (mijn moeder). De tijger laat voor het eerst zijn tanden zien en gaat niet meer mee in het gedrag van de otter die toch altijd zijn eigen plannetje trekt. Dan moeten we vanuit een ander perspectief naar de situatie kijken en voelen wat voor een dier we dan zijn. Ik voel dat ik een adelaar ben. Ik zit niet meer gevangen in de situatie tussen de tijger en de otter. Ik vlieg in de lucht erboven, heerlijk vrij van al het drama. Vrij van alles. Dan wordt duidelijk dat de tijger, niet mijn oorspronkelijke reactie was. Ik ben normaal gesproken een hele loyale hond in plaats van een tijger. Ik ben in verhouding tot mijn moeder een extreem geconditioneerde hond. Ik kan mijn hartchakra helemaal afsluiten en dat zorgt ervoor dat ik blind volg wat de otter (mijn moeder) zegt wat ik moet doen. De docent geeft aan dat het trauma dat hier aan voorafgaat te maken heeft met de onthouding van liefde die gebruikt is om mij te laten luisteren in mijn jeugd. Als ik niet luisterde was ik niet geliefd. Daarmee heb ik juist een bijzonder natuurlijk talent weggestopt. Ik als hond weet juist bijzonder goed vanuit liefde heel autonoom te handelen. Dit is mij echter afgeleerd in mijn opvoeding.

Dan proberen we voor onszelf een ander dier in de situatie in te zetten. Dus in plaats van de tijger, zet ik een duif in, of nog een otter om met de andere otter (mijn moeder) te kunnen communiceren zodat ze mij begrijpt. Het valt me op dat ik geen duif, of otter meer wil zijn om te kunnen communiceren met mijn moeder. Ik wil de adelaar zijn om vrij te kunnen bewegen, los van de situatie. Als ik dit aangeef in de les, verteld de docent dat een adelaar een enorme power heeft om alle dieren eronder (onder de vleugels) te kunnen spelen.
Dat geeft stof tot nadenken……

Myst

/door
,

Reading-Opleiding – Dag 14&15

Na alle twijfels tijdens de vorige lesdag in mijn reading-opleiding, start ik deze nieuwe lesdag open en onbevooroordeeld. Ik voel me ontspannen en als we met de standaard grondingsoefening beginnen voel ik me meer in mijn eigen energie komen.

Vooral mijn eigen energie ophalen over de grenzen van tijd en ruimte blijft heerlijk. We staan hier langer bij stil. We stromen heel bewust onze eigen energie door iedere chakra en aura lichaam, waarbij we ons ontdoen van al wat anders is.
Ik voel het effect in mijn auralagen onmiddellijk. Mijn fysieke auralaag wordt sterker, mijn emotionele auralaag stabieler, de mentale auralaag rustiger en mijn spirituele laag wordt geconcentreerder. Als we onze gronding nalopen valt het me op dat daar oude energie zit die gaat over het nuttig voelen door financiële zekerheid te verkiezen boven wat je wens zou zijn. Daarnaast voel ik dat ik moet toelaten dat intuïtief vaardig zijn ook een waardevol talent is dat benut kan worden. Ik neem mezelf voor om deze oude energie vaker op te ruimen.

Dan sluiten we de ochtend af met het geven van een reading bij elkaar. Mijn klasgenoot verteld me dat ze heel veel liefde voelt bij mij. De energie in mijn bovenste chakra’s is verlicht, maar als ze naar beneden toe mijn chakra’s doorloopt stokt ze bij mijn derde chakra. Ze zegt dat ik een enorme wilskracht heb die ervoor zorgt dat ik altijd wel resultaat zal boeken als dat gevraagd wordt. Maar ze stelt me de vraag hoe het zou zijn als ik in plaats van wilskracht, aandacht zou gebruiken om te bereiken wat ik wil.
Precies hetgeen wat mijn docente de vorige les tegen mij had gezegd. Aandacht is een heel groot talent van mij……
Dan verteld mijn klasgenootje verder over mijn auralagen. Ze geeft aan dat ik mijn mentale en spirituele auralagen aan het oprekken ben. Mijn manier van denken, en spiritualiteit zijn aan het veranderen c.q. groeien. In mijn gronding zit energie van anderen die eruit gehaald mag worden. De slotconclusie is dat ik aandacht in mijn derde chakra moet vestigen. Met aandacht geven aan datgeen wat ik wil, zal ervoor zorgen dat de rest zich wel gaat manifesteren in de wereld.

In de pauze loop ik naar buiten en ga ik op een bankje zitten. “Met aandacht kun je bereiken wat je wil” maalt er door mijn hoofd.
Ik moet dus wel even nadenken over de volgende vraag:

WAT wil ik nu?
Wat WIL ik nu?
Wat wil IK nu?
Wat wil ik NU?

Ik krabbel een paar dingen in mijn schriftje, maar weet dat ik hier langer en beter over moet nadenken. Ik moet een beeld gaan vormen van hetgeen wat ik wil.

In de middag geven we elkaar weer een reading, maar daarbij maken we dit keer contact met het wezen (ofwel ziel) van de ander. Wat zijn de zaken waarmee de ziel zich op dit moment mee bezig houdt?

De klasgenoot die mij deze reading geeft ken ik inmiddels goed en zonder aarzelen steekt ze meteen van wal. Ze beschrijft mijn ziel als een zeer oprecht. Ik opereer hier op aarde vanuit liefde en heb een enorme dienstbaarheid. Dat is ook hetgeen wat ik gelijk als moeilijk ervaar. Mensen op aarde bekijken een enorme dienstbaarheid van de ander vaak met argusogen. Ik word dan vaak gezien als haantje de voorste, luid, aanwezig, direct en bot.
Maar mijn ziel heeft een enorme drive, dienstbaarheid en helderheid. Ik zie alles heel helder, waardoor ik graag anderen vertel wat de mogelijkheden zijn voor diegene. Ik zie oprechte waarheid, benoem dat en spreek het uit. Sommige mensen erkennen of weten zelf niet eens wat ze voelen of meemaken, waardoor ze mij als confronterend, direct en bot ervaren.
Mijn klasgenoot geeft aan dat ik de focus in mijn communicatie moet verplaatsen naar het licht. Wat ik vertel en hoe ik iets vertel hoeft echt niet anders. Ik ben niet voor niets zo direct, open en oprecht. Dat is juist mijn kracht. Wel zou het kunnen spelen met klanken en intonatie in mijn stem mijn boodschap bij anderen beter kunnen overbrengen. Dan zal het wel eens onweerstaanbaar kunnen worden om NIET te luisteren. Tot slot geeft mijn klasgenoot aan dat mijn ziel haar doet denken aan een filmpje op internet waarbij een hond op het droge liggende vissen wil redden door met zijn snuit water te duwen naar de vissen.
Mijn klasgenoot zegt: “Jij weet gewoon intuïtief wat een ander soort nodig heeft”. Dat is je heldere weten.

Als ik die avond het filmpje op internet bekijk, voel ik diep vanbinnen dat mijn klasgenoot 100% gelijk heeft. Ik wil gewoon anderen helpen.

 

Lesdag 15
Op de vijftiende lesdag is het zo ver. We gaan oefenen met het geven van readings bij onbekenden. De weken voorafgaand aan deze dag vind ik spannend, maar met de kennis van het boek van Luc van Esch op zak (zie mijn review hier) voel ik me rustig, open en ontspannen.

De les begint met het bespreken van onze ervaringen en vragen die we op dat moment hebben. Dan doen we een ademhalingsoefening waarin we onze Hara-energie beter leren stromen. We ontdoen onszelf van oude niet passende energie en nemen de energie op die we op dat moment nodig hebben. Bij mij staat dat laatste in het teken van balans. Ik voel me uitermate in balans met de kosmische en aarde energie die door mij heen stroomt en dan komen onze gasten het klaslokaal binnen.

Aangezien de readings persoonlijke informatie bevatten en ik deze niet ga delen, kan ik niks over de inhoud van de readings met jullie delen. Ik kan echter wel verklappen dat mijn readings als correct, zeer plezierig en inzicht gevend ervaren werden. Ook kreeg ik informatie door van niet-stoffelijke wezens die in de aura stonden van mijn readee. Dit was voor mij wel bijzonder aangezien ik dit nog niet eerder zo bewust ervaren heb.

Na de tweede reading praten we nog wat na, en sluiten we de dag wat vroeger af. Het was echt bijzonder om onbekenden een reading te mogen geven. Ik merk dat mijn zelfvertrouwen groeit, en ik mijn intuïtie steeds meer ga vertrouwen.

Myst

/door

Reading-Opleiding – Dag 13

Alweer twee weken na de laatste les, hebben we weer gewoon in Djoj Rotterdam een les van de Reading-Opleiding. Ik voel me ontspannen, maar ben wel benieuwd waar deze les over zal gaan. Ik ben wat vroeger in Djoj waardoor ik de docente even kan helpen met het klaarzetten van de stoelen en andere spullen.

Dan beginnen we de dag met een dansoefening waarbij we ons lichaam laten bewegen zoals het WIL bewegen. Dus echt ongecontroleerd vrij dansen. Ondanks dat we dit soort oefeningen wel vaker doen, blijf ik het lastig vinden om me er helemaal aan over te geven. Ik ga liever verder met de meditatie- of visualisatieoefeningen.
Niet lang daarna wordt mijn wens ingewilligd. De docent begeleid ons in een meditatieoefening waarbij we ieder chakra langslopen en intuïtief gaan voelen wat we onszelf daar toewensen. Bij de eerste chakra kan ik mijn aandacht er nog bijhouden, maar al snel dwaal ik af. Ik irriteer me aan het lage tempo van deze oefening en de herhaling die erin zit. Het lukt me steeds niet om iets positiefs te bedenken dat ik mezelf toewens in ieder chakra. Ik besluit om mijn ogen dicht te houden en wel te luisteren naar de intentie van deze oefening. Wellicht kan ik hem dan later thuis nog een keer uitvoeren.

Dan moeten tweetallen vormen om een healing bij elkaar uit te voeren. Als iedereen in de klas zich klaar begint te maken voor het uitwisselen van een healing, voel ik de irritatie weer omhoogkomen. Een klasgenootje geeft aan dat zij wel wil beginnen om mij een healing te geven, ik vind het allemaal best.
Terwijl mijn klasgenoot aan de gang gaat, word ik nog geïrriteerder, gefrustreerd en boos. Er schieten allerlei gedachten door mijn hoofd.

What the FUCK zitten we allemaal te doen hier?
Dit is allemaal onzin.
Mezelf positieve dingen toewensen lukt me niet eens.
Hoe moet ik dan in godsnaam iets vinden waar ik gelukkig van word als ik het mezelf niet eens gun.
Ik kan niet eens hardop benoemen wat ik het liefste de hele dag zou willen doen.
Echt waar, beetje healen, readen…… waarom kan ik mezelf niet readen?
Waarom kan ik niet gewoon even vijf minuten in de toekomst kijken wat ik zou moeten doen?

En dan merkt mijn klasgenoot het. Ze wordt onzeker en zegt hardop dat ze in haar healing even niet meer weet wat ze moet doen. De assistent van de docent komt erbij en vraagt wat er aan de hand is. Ik ben zo boos en geïrriteerd dat ik weg moet lopen. Ik vraag of ik weg mag en nog voordat ik het antwoord krijg, ben ik al de klas uit.

Ik loop naar buiten en besluit daar even te zitten. Het is mooi weer en de zon schijnt. Verschillende mensen lopen Djoj in en uit vlak langs me maar het interesseert me allemaal niet meer. Dan komt de docent naast me zitten. Ik vertel haar van mijn worsteling. Ik ben afgelopen 1,5 jaar enorm gegroeid. Mijn intuïtieve gaven ontwikkelen zich en ik heb veel meer zelfinzicht ontwikkeld. Toch frustreert het me, dat ik na 1,5 jaar nog steeds niet een leuke baan heb ontwikkeld of gevonden waar ik me in mijn element voel. Ik ben nog steeds zo zoekende en dat levert irritatie op. Het voelt alsof dat intuïtief bezig zijn me nergens bij helpt.
De docente geeft aan, dat ik een sterke body heb, maar ook een sterke mind én sterke spirit. Deze drie componenten zijn af en toe enorm met elkaar in gevecht. Dan neemt mijn rationele aanpak het over, dan neemt mijn intuïtieve vermogens het over, dan geeft mijn lichaam een teken. Om echt alles in balans te krijgen is het nog nodig om de vele lagen die ik ontwikkeld heb weer af te pellen. Ik moet weer tot de kern komen van wie ik ben. Ik ben heel erg gewend doelgericht te werk te gaan en nu moet ik veel meer in het proces mijn gevoelens leren vertrouwen. Een compleet andere aanpak dus. Een goede oefening voor mij is het vertrouwen in een goede uitkomst doorvoelen door mijn lichaam. Nu al die emoties en gevoelens en dus energie ervaren in mijn hele lijf. Dan komt het eindresultaat vanzelf.
Ik voel me wat meer gesterkt. We gaan lunchen en ik ga lekker even buiten in mijn eentje onder een boom zitten. In de hoop, dat ik in de middag weer volop mee kan doen.

Zoals gebruikelijk oefenen we in de middag weer met het geven en ontvangen van readings in drietallen. De reading die ik krijg, levert interessante informatie op.

Mij klasgenoten voelen enorme twijfel in mijn energie. In de spirituele auralaag is het “weten” aanwezig, maar in de emotionele auralaag brengt dat verwarring. Het rationele heeft me ver gebracht en moet ik zien als een handige tool wat ik ook op een later tijdstip nog kan inzetten. Ik heb in vorige levens, maar zeker ook dit leven, die rationaliteit en mijn analytische vermogens ontwikkeld om ze zodanig te kunnen toepassen dat ik steeds verder kan komen. Er is ook een angst om het spirituele weten te integreren in mijn lijf. Ik ben ooit vanuit die laag mijn lijf kwijtgeraakt en dit is volgens mijn klasgenoot een trauma vanuit een vorig leven.
Ik herk die twijfel en voel het ook, net als die angst. Toch geven mijn twee klasgenoten aan dat ik verschillende mogelijkheden heb om die angsten aan te kunnen en zo het spirituele te integreren in mijn lijf en leven.
Ik moet meer mijn hart vertrouwen, gronden en vrouwelijke aarde energie laten stromen. Het gevoel van vertrouwen toelaten en mijn hartewens meer uitspreken.
Ik ben goed bij machte om (ingewikkelde) dingen onder woorden te brengen, alleen daar zit nog een blokkade. Ik moet echt mijn hartchakra veel meer gaan vertrouwen.
Mijn klasgenoten vragen me vervolgens kosmische energie te laten stromen naar de onderste chakra’s maar ik heb hier moeite mee. Ook als ik praat over de spirituele laag of naar andere dimensies gaan, zien mijn klasgenoten dat ik mijn onderste chakra’s bijna uit zet. De verbinding met het aardse en mijn lijf verdwijnt dan bijna. Er is dus werk aan de winkel! Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik meer connectie krijg met mijn onderste chakra’s (en dus mijn lijf)?

Myst

/door