Berichten

, ,

Onverwachte hulp

Regelmatig vertelde ik dat ik de afgelopen paar maanden onrust voelde omdat ik nog niet zo snel en goed wist wat ik precies wilde met mijn leven en dan met name werk. Ik voelde een onzichtbare druk oftewel verantwoordelijkheid om voor een inkomen te gaan zorgen. Maar weer terugstromen in een functie die ik al tien jaar uitgezeten heb, is geen optie. Ondertussen stonden er thuis wat veranderingen op stapel die ervoor zorgden dat mijn plannen, omtrent wat ik wil en daarmee de toekomst, even de kast in werden geschoven. Helemaal dicht zaten de deuren van die kast echter niet. Het blijft inwendig borrelen en dan krijg ik weer een bijzondere droom…..

Ik loop over straat in een voor mij (in het echte leven) onbekend dorp. Op straat staat een wijze vrouw die wat mensen om zich heen verzameld heeft. Ik loop op het tafereel af en het valt me op dat ze advies geeft aan de mensen om haar heen. Als ik dichterbij kom, lopen de mensen weg, want wat er ook gaande was is afgelopen. Ik voel dat deze oude vrouw veel wijsheid in zich heeft en ik vraag aan haar of ze mij kan helpen. Ik vraag of ze in mijn aura een blokkade kan zien die voorkomt dat ik verder kom met mijn persoonlijke ontwikkeling en daarnaast mijn energetische bescherming aantast. Ze begint mij uit te leggen dat ik niet echt blokkades heb wat dat betreft. Juist door mijn open aura zijn mensen al gauw geneigd mij hun levensverhaal of problemen te vertellen. Ze openen letterlijk hun energiekanaal naar mij waardoor ik informatie binnen krijg. Terwijl ze dit verteld lopen we door wat straten heen en uiteindelijk blijven we even staan bij een tijdschriftenstand. Bijna onmiddellijk komen er vijf mensen om mij heen staan die ook allemaal kijken naar de tijdschriften of met elkaar staan te praten. De wijze vrouw kijkt op een klein afstandje naar mij en geeft aan dat dit is wat ze bedoelt. Dat is mijn kracht, mensen op hun gemak stellen en zo informatie doorkrijgen zonder te praten. Ze geeft aan dat ik healing voor mezelf moet gebruiken voor het versterken van mijn eigen gevoel.

Terwijl we samen weer verder lopen (het valt me op dat ik eigenlijk met haar meeloop) geef ik aan dat ik me een beetje gefrustreerd voel en vraag wat ik moet doen. Dan besef ik me dat ik niet helder ben in mijn vraag formulering en geef aan dat ik weet dat ik al heel veel werk verzet heb betreffende mijn persoonlijke ontwikkeling net als mijn intuïtieve gaven, maar ik nu het gevoel heb vast te zitten. Ik vraag letterlijk: “Hoe kan ik mijn gevoel aanpassen of mijn ontwikkeling weer verder stimuleren?”

Dan concentreert de vrouw zich en gaat op een klein afstandje recht tegenover me staan. Ze knijpt met haar ogen en opent haar handen voor mijn lichaam en maakt het gebaar om naar voren te komen. Terwijl ze dat doet zegt ze “Show yourself animal”.

Op dat moment voel ik heel intens dat ik via mijn hartchakra mijn lichaam verlaat. Alsof er een stofzuiger aan staat en ik naar buiten word gezogen. Ik zie een landschildpad met een heleboel ogen. “EEN SCHILDPAD?” zeg ik onbegrijpelijk en licht teleurgesteld hardop. Dan praat de oude schildpad in ene “Nee, loop maar mee….” Het is de wijze vrouw besef ik me. De vele ogen bij de schildpad verraden dat ze een Ziener is en ze voelt als enkele honderden jaren oud.

Na een paar stappen veranderd de stand van de zon en de schildpad geeft aan dat ik op de grond moet kijken. Ik merk in ene dat mijn hoofd een stuk hoger is, en kantel hem naar beneden om mijn schaduw te zien. Plots zie ik de grote schaduw van een draak. Zonder na te denken besef ik me dat ik een rode draak ben spreid mijn vleugels en met een paar slagen vlieg ik hoog door de lucht. De oude wijze vrouw word opgeschept door een zwarte draak met daarbij een ander wezen en zonder na te denken haal ik diverse rare capriolen uit in de lucht. In een zwaai schep ik de schildpad (oftewel oude wijze vrouw) van de rug van de zwarte draak en plaats haar op mijn eigen rug. Ze zegt niks meer, en zonder worden te wisselen WEET ik dat het besef dat deze rode draak in mij aanwezig is, genoeg informatie is om verder te komen. Vragenstellen is er niet meer bij. Ik voel mijn vleugels nog enkele slagen maken door de lucht voordat ik wakker word. Het gevoel van kracht, vrijheid en mystiek vibreert nog door mijn lijf als ik in mijn bed lig na te genieten.

Deze droom was weer zo enorm levendig dat ik een paar dagen erna besluit op zoek te gaan naar informatie.. Ik ben er nog niet helemaal uit of deze droom aangaf dat de draak mijn totemdier, krachtdier of zielsdier was. Maar uiteindelijk volg ik mijn gevoel en die geeft aan dat die draak ikzelf ben. Ik ben die draak in een ander leven / of in een andere dimensie. Vervolgens ga ik op zoek naar de betekenis van een draak om te kijken wat deze informatie voor een antwoord geeft op de vraag wat ik kan doen om mijn persoonlijke ontwikkeling oftewel intuïtieve gaven weer te stimuleren.

Ik stuit op erg veel informatie over dit mystieke wezen, maar met name de volgende informatie doet de rillingen over mijn rug lopen:

The Dragon is the symbol of primordial power. It is master of all elements: fire, water, air and earth. As a spirit guide, it makes a powerful ally in our daily life with its amazing restorative and potent qualities.

The dragon might blow fire out of his nostrils and appear monstrous, but he is here to guide you further down your spiritual path. Dragons bring swift change and transmutation. If you’ve been in a stale spot in your spirituality or mental growth, the dragon has come to you to show you a new path and help you in your transformation from the mundane to a more elevated plane. If the dragon comes to you in your dreams, welcome him. Talk to him. Ask him to allow you to ride on his back so that he can take you to the sacred place of transformation.

The dragon spirit guide is rare, but if he comes to you, do not deny him or turn him away. He has much to show you and will take you to a place spiritually where you are ready to go. Keep in mind the idea that the dragon was thought by ancient cultures to breathe fire. This associates this beast with the element of fire and so the purifying and fortifying element should also be studied alongside of the dragon animal spirit guide. The dragon might be coming into your life to tell you it’s time to wake up and follow your passion in life. Stop hiding in the shadows of what everyone else wants you to do, but be yourself and don’t take crap from anybody.

The dragon is here to guide and protect you. He will show you the path on which to walk or the river on which to row. Don’t dismiss his lesson and you will gain understanding of the lessons of the ancients.

Nu is het zo dat de draak niet naar me toe kwam, maar ik WAS de draak. Wat het meeste resoneert in de tekst is dat de draak komt op het moment dat je je vast voelt in je spirituele of mentale groei. De draak helpt je met het vinden van een nieuw pad. Dit is precies waar ik mezelf begeef. Ik voelde me vast zitten in mijn ontwikkeling, maar weet dat ik door moet met de reading opleiding, omdat het me naar een hoger niveau van werken met je intuïtie zal brengen. Ik voelde een hele sterke innerlijke drive om dit te gaan doen en deze droom over mijn draak bevestigd me dat ik moet doorzetten.
Daarnaast speel ik al een tijd met de gedachte om andere mensen te gaan helpen met hun spirituele groei, en dat past precies in het beeld dat ik een Draak ben. Ik ben iemand die heel graag mensen wil helpen met een spirituele en mentale ontwikkeling. Alleen door eerst zelf deze ontwikkeling door te maken, kan ik straks andere mensen verder helpen.

Opnieuw blijk ik via mijn dromen in contact te zijn met spirituele helpers of gidsen. Dit is de derde droom die werkelijk zo’n bijzondere en intense indruk bij me achter laat. Dit is hulp vanuit het universum, hulp van mijn gidsen en ik ben blij dat ik het zo mag ontvangen. Ondertussen vind ik dit niet raar meer en kijk uit naar de volgende droom.

Myst

, ,

A confession

Ik heb een paar heerlijke weken vakantie gehad waarin mijn aandacht voornamelijk op mijn gezin gericht was in plaats van mijn spirituele zoektocht naar een nieuw leven waarin ik een baan heb die ik vol passie uitvoer. In de vakantie heb ik verschillende boeken gelezen (waar nog recensies van online zullen komen). Wat vast niet ontgaan zal zijn op Instagram is dat het onrustig is in mijn hoofd. Ik wil graag aan de slag, weet dat ik niet pas in standaardfuncties en zeer waarschijnlijk uitkom op een zelf gecreëerde baan……Maar in wat? Dat blijft nog steeds de vraag.

Ik ben een half jaar lang bezig geweest met het volgen van een healingopleiding om beter te leren luisteren naar mijn intuïtie. Uiteindelijk wilde ik ook met mijn intuïtie leren werken. Dat voelde goed en ik had het idee dat mijn persoonlijke ontwikkeling met sprongen vooruitging. Ook kwam ik er met behulp van mijn regressietherapeut achter dat ik een Hoog Sensitief Persoon ben. We losten in diverse regressiesessies een aantal blokkades op in mijn lijf die allemaal te maken hadden met het werken of volgen van mijn intuïtie. De relatie met mijn moeder is daarbij al een aantal keer aangehaald. Het inzicht dat ik HSP ben, geeft veel herkenning en inzicht in mezelf.

Eind juni ontving ik mijn diploma en ben ik een officieel gecertificeerde healer. De healings die ik geef, ervaar ik als bijzonder en ik ontwikkel daarin steeds meer zelfvertrouwen. Maar ik weet ook dat ik niet alleen maar bezig wil zijn met het geven van healings. Tijdens de healingsopleiding merk ik dat ik steeds meer informatie doorkrijg in de vorm van beelden. Die informatie blijkt enorm vaak te kloppen. Het is duidelijk voor mij, ik moet door met een readingsopleiding want dit is mijn kracht. Ik moet leren hoe ik die beelden vanuit liefde en licht kan gebruiken om mensen te adviseren en te helpen. Dit is één van de dingen die ik altijd op de automatische piloot doe in relaties met mijn vriendinnen en/of collega’s. Dan start mijn vakantie.

Ik sta voor een grote Gotische kerk in Quimper (Bretagne, Frankrijk). Als ik omhoog kijk en een foto maak, voel ik me in ene in twee dimensies tegelijkertijd. Het heden en enkele honderden jaren geleden. Met dezelfde twijfel die ik in mijn buik heb, kijk in zowel het heden als in het verleden omhoog.
Mijn man en zoon vermaken zich prima met een draaimolen die voor de kerk staat ter ere van het Keltisch Muziekfestival dat op dat moment gaande is. Ik besluit de kerk binnen te gaan om te kijken of mijn nare onderbuikgevoel, wat ik altijd in kerken ervaar, nog steeds aanwezig is gezien mijn laatste regressiesessie. Eenmaal binnen in de kerk, blijf ik vlak achter de deuren staan. De kerk is enorm groot en er zijn veel gekleurde glas-in-lood ramen te zien. Het valt me op dat ik me niet meer zo naar voel. Het onderbuikgevoel, dat ik al heel mijn leven in kerken heb, is weg. In plaats daarvan voel ik een enorme eenzaamheid. Wie begrijpt me nou als ik praat over tegelijkertijd in diverse dimensies leven? Als ik het heb over onbegrensd bewustzijn? Of praat over het terughalen van je eigen energie over de grenzen van tijd en ruimte?
Ik heb hele lieve vrienden die zeer ruimdenkend zijn en een fantastische man. Maar die verklaren me echt voor gek.

Dan ben ik een week later met mijn man en zoontje op bezoek bij mijn moeder en gebeurt er iets wat mij jarenlang in zijn greep heeft gehouden. Dit keer ben ik me er bewust van en voel ik wat het met me doet.
Wat gebeurde er?
Om dat uit te leggen moet ik eerst wat opbiechten.

Ik heb het al eerder gehad over de ietwat gecompliceerde relatie met mijn moeder, maar wat ik tot nu toe niet verteld heb is dat mijn moeder al jaren een alcoholist is. Dit is verergerd sinds de dood van mijn vader die ze nooit heeft kunnen verwerken, maar ook voor de dood van mijn vader was mijn moeder al jarenlang aan de drank.
Zo het hoge woord is eruit. *Zucht* Laten we bij het begin beginnen.

Ik ben bij mijn moeder op visite. Meestal blijven we een paar uurtjes (maximaal drie) want langer hou ik het gewoon niet vol. Nu weet ik dat dit energetisch verbonden is, ik ben HSP remember? We staat op een gegeven moment allemaal in de mooie tuin van mijn moeder te kijken hoe mijn zoontje speelt met de grote Berner Sennenhond van mijn moeder. Plots valt het me op dat mijn moeder niet meer bij ons staat. Ik moest nog wat vanuit de schuur halen en besluit naar binnen te gaan om de schuursleutel te halen. Terwijl ik via de achterdeur de keuken inloop, voel ik nog voordat ik iets hoor of zie dat mijn moeder iets geheims aan het doen is. Ze is in een aangrenzende kamer om de hoek en als ik de schuursleutel in de keuken pak, hoor ik dat ze heel zacht een fles terugzet in de kast. Op dat moment realiseer ik me dat al mijn zintuigen op scherp staan. Ik ben me zelfs bewust van het geknisper van iedere zandkorrel onder mijn schoenen. Ik doe alsof ik mijn moeder niet hoor, draai me om en loop weer naar buiten om de schuur in te gaan. Op dat moment roept mijn moeder quasinonchalant dat er nog een doos naar de schuur moet. Als ik klaar ben in de schuur en de sleutel wil terughangen in de keuken, staat mijn moeder buiten in de tuin met mijn man weer naar mijn spelende zoontje te kijken. Ik sta even stil in de keuken en check mijn eigen lichaam en energie. Mijn hartchakra en buikchakra voelen verkrampt. Alsof er keihard op die gebieden geduwd wordt. Ik voel een enorm schuldgevoel en ik vraag me af waarom IK me schuldig voel, terwijl ik eigenlijk mijn moeder betrapte.

Dan valt het kwartje, het is niet MIJN schuldgevoel. Het is van mijn moeder. Ik krijg plotseling de enorme behoefte om in de kast te kijken of ik het de situatie juist aanvoelde toen ik de schuursleutel pakte.
De kastdeur die altijd op slot zit, was nu niet op slot. In de kast staat een nat leeg glas tussen de andere glazen en op een plank lager staat een wijnfles met de dop er los op. Dit is zichtbare bevestiging van mijn gevoel. Het schuldgevoel is niet van mij. Mijn buik- en hartchakra verkrampten omdat ik me niet veilig voelde in mijn opvoeding. Ik heb niet de mogelijkheid gehad om te kunnen manifesteren (derde chakra) wat ik het allerliefste zou willen doen (hartchakra). Dit is het gevolg geweest van mijn opvoeding door een alcoholische ouder en de afwezigheid van de ander (mijn vader werkte veel). In de beste wil van mijn moeder vond zij het noodzakelijk om voor mij te bepalen wat het beste voor me was. Hierbij is jarenlang mijn eigen wil onderdrukt. HET resultaat van mijn moeders eigen opvoeding gecombineerd met haar verslaving, die aanzet tot manipulatie en dominantie. Via dominantie had zij controle op haar leven en haar kinderen. Zij drong haar wil aan ons op en dat voelde ik heel duidelijk in mijn twee chakra’s, gecombineerd met een schuldgevoel over haar drankmisbruik.

DAT heeft de healingsopleiding mij gebracht. Ik realiseer me veel beter wat van mij is en wat van een ander is qua emoties en energie. Ik word me bewust wat het met me doet en kan er (met wat moeite) los van komen. Al jaren geleden heb ik me neergelegd dat mijn moeder alcoholist is die niet geholpen wil worden. Een verwoede poging van mij om haar te confronteren resulteerde in een ordinaire familieruzie waarin ik voor psychisch gestoord werd uitgemaakt door mensen die op dat moment heel nader bij me stonden. Ik heb destijds moeten kiezen voor mezelf en heb toen bijna een jaar geen contact gehad met mijn moeder. Ik kwam tot het inzicht dat de enige die mijn moeder kan helpen zij zelf is. Ik heb alleen controle op de manier hoe ik omga met de communicatie of energie die mijn kant op komt. De enige die de invloed van deze ziekte (want dat is een alcoholverslaving) bij mijn moeder anders kan benaderen ben ik zelf. In de omgang met mijn moeder moest ik rust gaan vinden om nog wel een band met haar te kunnen hebben, zonder geraakt te worden door de verslaving. Je zult begrijpen dat dit een proces van enkele jaren is geweest met vele ups en downs. Nog steeds leer ik dus iedere keer, maar ik kan nu wel zeggen dat ik een soort van band met mijn moeder heb zonder dat de verslaving mij nog heel hard raakt.

Betekend dit dat ik niet verdrietig word van deze situatie? Dat ik niet boos ben op die ziekte die mijn moeder in haar greep heeft? Dat ik mijn moeder niet liever gezond zou willen zien? Natuurlijk! Maar ik ben al zo ver dat ik weet en accepteer dat de enige die dat kan, mijn moeder zelf is. Zij is verantwoordelijk voor haar leven en ik voor die van mijzelf.

Ik neem mijn verantwoordelijkheid dat ik door die ziekte in ons gezin, mezelf op een verkeerde manier ben gaan neerzetten in de wereld. Ik heb te lang mijn eigen wil, mijn eigen wensen verwaarloosd om te kunnen overleven. Ik ben te ver van mezelf af gaan staan. Ik heb mezelf aangeleerd om me aan te passen aan de omgeving in plaats van mezelf te laten zien. De loyaliteit die je als kind naar je ouders hebt is werkelijk bizar groot.
Ik realiseer me dat ik nu wel degene ben die de situatie kan veranderen, en ik ben aan het veranderen. Ik zie de verbanden tussen een onveilige huisbasis, hoog sensitiviteit gebruiken om je omgeving te scannen alvorens je handelt, jezelf aanpassen om te overleven, en de sterke intuïtie die ik daardoor ontwikkeld heb.
De eenzaamheid die ik voel deels veroorzaakt door schaamte, maar ook de eenzaamheid horende bij het ontdekken van je eigen spirituele pad. Diepgaande inzichten laten zich niet in woorden uitdrukken. Terugkomen bij wie je werkelijk bent, is het pad van een lichtwerker. Dit is om een reden niet gemakkelijk, maar dat is wat ik ben. Een lichtwerker en ik zal verder blijven gaan om mijn inzichten te delen. Soms wat luchtiger, soms dus wat zwaarder van stof, maar altijd open, eerlijk en ongezouten. Precies zoals ik ben!

Myst

P.s. Als je dit leest lieve mamma, dan weet je dat ik van je hou, maar ook dat ik je loslaat om zelf je leven in te richten zoals jij zelf wenst. Als je hulp nodig hebt, ben ik er altijd voor je. Je moet het wel vragen en willen. Mijn liefde is er altijd, alleen soms niet zoals jij het wenst.

, , , , ,

Regressietherapie – sessie 4

Op weg naar mijn regressietherapeut Wendy schijnt het zonnetje en voel ik me goed. Innerlijk weet ik dat dit voorlopig de laatste sessie zal zijn. Vandaag gaan we de laatste puzzelstukken oplossen. Ik voel het.

Eenmaal binnen vraagt Wendy hoe het met me gaat. Ik vertel haar vol trots dat ik mijn healing-opleiding afgerond heb en ze feliciteert me. Dan vertel ik over de laatste drie lessen van de healing-opleiding. Het feit dat de term lichtwerker naar boven is gekomen en dat ik dat niet kende. Dat de docent mij daarin bevestigd, maar ook in het feit dat ik vele vorige levens heb gekend. Ik vertel van het steeds meer beelden kunnen zien en we praten even over de religieuze energie die in enkele chakra’s is overgedragen vanuit de familielijn van mijn vader. Het is zo fijn om daar gewoon met Wendy over te kunnen praten, waarbij zij enkele zaken nader voor mij verklaard. Dan vertel ik haar over de healing die ik kreeg van een klasgenoot waarbij ik heel helder voor ogen kreeg dat in een vorig leven mijn buik opengereten is. De zin “Eens kijken of de duivel in haar huist” deed mij erg denken aan mijn angst voor kerken.

Dan praten we verder over mijn gevoel in mijn buik als ik in een kerk ben. Wendy geeft aan dat het trauma wellicht opgeruimd kan zijn, maar het stuk van mijn ziel uit die tijd wellicht nog hulp nodig heeft. We besluiten dit verder te onderzoeken.

Ik vertel dat ik kerken ervaar als zwart, donker en zwaar. Ik geef aan dat ik dat echt in mijn buik en keel voel. Wendy voelt op dat moment ook haar keel die wordt dichtgeknepen. Ze vraagt me om goed te voelen welk beeld daarbij hoort. Ik ben iemand die probeert te schuilen in een kerk, maar ik weet dat ik zal sterven. Wendy vraagt of ik man, vrouw of kind ben. Ik geef aan dat ik een vrouw ben, maar ook een kleine jongen. Ik kan niet kiezen, ik ga heen en weer tussen de jongen en de vrouw, maar uiteindelijk geef ik aan dat ik de vrouw ben.

Wendy vraagt me te kijken wat er gebeurt, maar ik zie het niet. Het enige wat ik door krijg is dat ik angstig om me heen kijk op zoek naar een uitweg, maar die is er niet. Aangezien we hier even vastlopen in de regressie, vraagt Wendy me verder terug te gaan in de tijd, wanneer alles nog goed was. Ik zie mezelf rondlopen in een dorp wat lijkt op het dorp uit één van mijn eerdere regressies. Wendy legt uit dat je inderdaad meerdere levens op dezelfde plek kunt hebben.
Ik draag een mooie groene jurk en heb rood haar. In het dorp zijn niet veel mensen met rood haar, dus men ziet mij als een bijzondere verschijning. De mannen kijken naar mij, en sommige vrouwen zijn jaloers. Toch zijn het de vrouwen in het dorp die mijn kennis raadplegen en om hulp vragen. Als Wendy doorvraagt, wordt het mij duidelijk dat men mij vanwege medicinale kennis raadpleegt en dan met name bij geboortes. Ik maak zalven, drankjes, maar ook kruidenmengsels voor vrouwen om klachten tijdens de zwangerschap te verlichten.

Wendy vraagt of ik alleen ben, maar dan zie ik de jongen, die ook in de kerk aanwezig was. Hij is mijn zoon van negen jaar oud. Ik heb ook een man, maar die is jager. Mijn man is vaak op pad en dat vind ik prima. We hebben elkaar niet fysiek nodig om van elkaar te houden of bij elkaar te zijn. Mensen vinden het raar, maar wij voelen geen afstand tussen ons als we gescheiden zijn van elkaar. Aangezien mijn man vaak op pad is, ben ik afhankelijk van de inkomsten die bij meebrengt als hij thuiskomt. In de perioden dat hij weg is, ga ik spaarzaam om met de inkomsten. Door hulp te bieden aan de vrouwen in het dorp, ontvang ik vaak een vergoeding in natura waardoor ik de perioden dat mijn man weg is goed kan overbruggen.

Jezus KruisTerwijl ik bezig ben met mijn werk, vraagt Wendy wat er om me heen gebeurt. Ik zie dat een man van de kerk in het dorp zielen probeert te werven voor de kerk. Hij heeft een groot jezuskruis vast en verkondigt dat men in de hel zal landen als men zich niet houdt aan de regels van de kerk. Ik merk dat steeds meer mensen zich hierbij aansluiten. De sfeer in het dorp veranderd. Er wordt angst gezaaid en via angst worden zielen geworven voor het geloof. Wendy vraagt wat ik er van vind. Ik geef aan dat ik heel duidelijk voel dat die man onzin loopt te verkondigen. Ik WEET dat er geen hemel of hel bestaat. Net als dat de aarde rond is en niet plat. Ik besluit heel duidelijk om mijn mond te houden, maar ik voel wel aan dat steeds meer mensen zich beginnen af te vragen of wat ik doe wel strookt met wat de kerk verkondigd.

Dan is het avond en komt er een oudere vrouw met haar dochter aan mijn deur. De dochter is aan het bevallen, maar het gaat niet goed. De oude vrouw vraagt mij haar te helpen. In eerste instantie word ik boos, ze zijn veels te laat bij me gekomen. Het kind ligt gedraaid. Dan probeer ik met al mijn kennis en kunde de vrouw te helpen met haar bevalling, maar het is al te laat. Het kindje komt dood ter wereld omdat de navelstreng een aantal keer om de nek van de baby is gedraaid. Het kindje heeft geen zuurstof meer binnengekregen via de navelstreng en is in de buik al overleden tijdens de weeën. Als Wendy me vraagt wat er vervolgens gebeurt, geef ik aan dat de oude vrouw boos op mij wordt. Ze geeft mij de schuld van alles. Als zij haar dochter en doodgeboren kleindochter meesleurt het huis uit voel ik in mijn buik dat dit me mijn leven gaat kosten. Ik probeer de pas bevallen vrouw wat kruiden en zalven mee te geven voor de wonden en haar verdriet, maar ik weet dat dit niet zal helpen bij het voorkomen van mijn dood. Mijn zoontje komt naar beneden gewekt door het lawaai. Ik probeer hem gerust te stellen, en stuur hem weer naar zijn bed. Dan begin ik met het schrobben van mijn onderarmen en handen. Ik probeer met man en macht al het bloed van me af te schrobben en mijn huis te reinigen. Wat ik ook probeer weg te poetsen, het gevoel van dat dit hele voorval mij mijn dood betekent raak ik niet kwijt. Uiteindelijk ga ik bij mijn zoon in bed liggen en vlak voordat ik in slaap val, realiseer ik me dat ik zelf zwanger ben. Vervolgens redeneer ik mijn gutfeeling dat ik dood zal gaan weg, met het feit dat ik zwanger ben en val in slaap.

Een paar dagen na dit voorval gebeurt er nog niks, maar ik weet dat ik zal sterven binnenkort en ben op mijn hoede. Als ik op een gegeven moment door het dorp loop, word ik plots opgejaagd door een grote groep kerkvolgers. Ze willen erachter komen of de duivel in mij huist aangezien ik een dood kind ter wereld heb gebracht en me niet met kerkelijke dingen bezig hou. Ik word opgejaagd naar de kerk, en vlucht het gebouw in. Wat normaal gesproken voor vluchtelingen een heilige en veilige haven is, is voor mij niet veilig. Wendy vraagt of ik alleen ben in de kerk, maar ik antwoord van niet. Dan zie ik in ene de jongen weer die ik ook in het begin van deze regressie sessie zag. Nu weet ik dat het mijn zoon is die thuis is. Ik zie hem echter naast me in de kerk alsof hij echt bij mij is. Ik switch naar mijn zoon thuis en mijzelf in de kerk en terug. Ik WEET dat hij ook vermoord wordt door de kerkvolgers maar dan bij mij thuis.
Dan concludeert Wendy dat ik dat leven met mijn bewustzijn kan reizen in tijd en plaats. Ik WEET ook dat dit klopt, precies zoals ik de oneindigheid ervaarde in mijn healingsopleiding, namelijk vertrouwd. Op het moment dat mijn zoon dood is, keer ik terug in mijn eigen lijf in de kerk en zoek een uitweg, maar dan zie ik dezelfde priester als in het dorp. Hij kijkt mij aan en opent de deur voor de kerkvolgers. Hijzelf verschuilt zich achter de deur, en dan springen een aantal mensen boven op mij en word ik ter dood vervloekt. De priester spreekt vervloekingen uit dat ik naar de hel zal gaan, vanwege mijn daden. Ik probeer kort uit te leggen wat er tijdens de bevalling van de vrouw is gebeurd maar de mensen maken mij uit voor leugenaar.
Dan word ik woest van het woord leugenaar.

Ik kon zien dat mijn kind vermoord werd, en dat raakte mij enorm, maar het feit dat ik uitgemaakt wordt voor leugenaar maakt me werkelijk furieus. Er zijn uiteindelijk 6 mensen nodig om mij onder controle te krijgen. Wendy vindt het opvallend dat ik daar zo sterk van word. Kennelijk is er iets met ‘uitgemaakt worden voor leugenaar’. Ik vertel Wendy dat ik terwijl ik word vastgehouden door 6 mensen ik het idee krijg dat ik moet vertellen dat het Gods wil was die ervoor zorgde dat het kind dood ter wereld kwam. Dat zou ervoor zorgen dat ik een dialoog kon beginnen met de kerkvolgers, maar ik krijg het mijn strot niet uit. Ik WEET dat God niet bestaat zoals het in die tijd verkondigd werd. En ik kan gewoon niet liegen dat dit Gods wil was om mijn eigen leven te redden.

Dat is het moment dat Wendy ingrijpt. Ze geeft aan hier een splitsing te voelen in mijn verhaal. Waarom kan ik niet liegen? Ik geef aan dat dit echt een kracht van buiten mezelf is. Ik krijg het gewoon echt mijn strot niet uit. Wendy geeft aan dat ik wellicht een eed heb afgelegd die ervoor zorgt dat ik niet kan liegen. Dit voelt volgens haar niet goed en moeten we ook nader onderzoeken. Voor nu besluiten we het verhaal met de vrouw verder af te maken.

Doordat de vrouw niet kan liegen, besluit ze haar mond te houden en wordt ze ter dood veroordeeld. Mijn buik wordt door iemand opengesneden en ik zie net als in de healing-les mijn ingewanden en ongeboren kind onder mij op de grond vallen vlak voordat ik sterf. Wendy vraagt nog of die vrouw nog wat nodig heeft, maar ik geef aan dat dit herinneren al genoeg is. De vrouw wist al dat ze alleen lichamelijk sterft, maar haar ziel niet. Als Wendy nog even doorvraagt waarom ik niet een kleine leugen om bestwil kon vertellen, zodat ik niet vermoord zou worden door de kerkgangers, geef ik aan dat ik dat echt niet kon. Ik geef aan dat ik alles al wist in dat leven. Ik wist ook dat wat de kerk verkondigde niet klopte omdat ik innerlijk wist dat het in de toekomst anders is. Die toekomstige informatie hoort ook bij mij. Ik ben ook niet tegen de priester ingegaan op het plein toen hij zielen wierf voor de kerk, omdat ik wist dat het niet geaccepteerd zou worden. Ik weet de waarheid van de toekomst.

Dan wordt het in ene voor Wendy duidelijk! Ik bezat in dat vorige leven het vermogen om mijn met bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte te gaan. Zo bleef ik in contact staan met mijn man als hij op reis was en met mijn kind op het moment dat hij stierf. Dat is de reden waarom ik in dit leven bepaalde dingen gewoon WIST en nu als herinnering ervaar. Ik kon met mijn bewustzijn reizen in de tijd en was dus die tijd ver vooruit. De blokkade op mijn keel betreffende liegen bracht mij in een zeer lastig pakket. Ik kon de waarheid niet spreken want dat zou niet geaccepteerd worden (terwijl het voor mij echt de waarheid is of was) en liegen lukte ook niet. Dat was waarom ik dichtklapte en Wendy het ook voelde in haar keel toen we aan deze regressie sessie begonnen. Dat is de reden waarom ik in kerken een naar gevoel ervaar in mijn buik EN mijn keel.

Wendy vraagt me om me te concentreren op het MOETEN uitspreken van de waarheid. Waar komt die verplichting vandaan? Ik zie een donkere wolk en geef aan dat het bij mij vandaan komt. Wendy zegt dat het opgeven van de vrijheid om te kunnen zeggen wat je wil (en dus eigen wil) niet zo maar opzij kan worden gezet. De wolk voelt niet goed volgens haar en ze vraagt me om goed in die wolk te kijken. Hoe voelt het? Is het een persoon, energetische wolk of iets anders?

Piramide KristalMet enige moeite lukt het me om in de wolk te kijken. Ik zie een doorzichtige kristal in de vorm van een piramide. In dat kristal zitten mooie regenbogen. Ik vertel Wendy dat ik daarmee de afspraak heb dat ik in mijn volgende leven de waarheid MOET vertellen. Wendy verteld dat dat echt niet goed is. Dan valt bij mij het kwartje. In het kristal ligt vastgelegd dat ik niet kan liegen. Het is een contract! De wolk klaart op en is een deel van mezelf. Die wolk ben ik zelf. In een nog eerder leven heb ik gebruik gemaakt van leugens en dat heeft mijn kop gekost. Ik heb met mezelf een dialoog gevoerd voordat ik incarneerde in een volgend leven dat ik geen gebruik meer wilde maken van leugens. Vervolgens heb ik met mezelf in een contract, vastgelegd in een kristal, de afspraak gemaakt dat ik in een daaropvolgend leven niet KON liegen. Helaas liep dat dus ook niet goed af.

We besluiten het contract, dat ik op zich wel eervol vind, toch op te ruimen door het naar het licht te sturen. Op deze manier ruimen we toch een soort blokkade op in mijn energetische lichaam bij mijn keel. Als dit opgelost is, open ik langzaam weer mijn ogen.
Ik zie sterretjes en voel me wat licht in mijn hoofd als Wendy me een koekje aanbied om een te landen in het huidige leven. We praten nog even na en dan nemen we afscheid van elkaar. Ik vind het jammer om afscheid te nemen, want ik ben Wendy enorm gaan waarderen en ik hou ervan om met haar te kunnen praten over alle paranormale en spirituele zaken. Ze zal nooit raar opkijken of je oordelen over de dingen die je mee maakt. Heerlijk. Een contact dat ik niet zal vergeten.

Mijn visie,…
Toen ik met Wendy de afspraak maakte voor deze regressiesessie wist ik innerlijk dat dit de laatste sessie zou zijn. Ik wilde de afspraak persé inplannen na de laatste dag van mijn healing-opleiding. Waarom wist ik destijds niet, maar het voelde alsof dat de juiste volgorde was. Nu weet ik dat ik bepaalde dingen moest leren in de healing-opleiding die me nu in deze regressie kon brengen waar ik zijn moest.

Het besef dat religieuze energie overgedragen kon worden vanuit de familielijn, maar ook dat je trauma’s uit vorige levens nog kunt voelen in je huidige leven. Dat ik mijn bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte kan strekken en dat ik dus vanuit vorige levens maar ook volgende levens informatie kan verkrijgen. Doordat deze kennis in de tussentijd tot mij gekomen is in dit leven, kon ik nu eindelijk een beeld vormen van het leven waarin het trauma met betrekking tot kerken veroorzaakt is. Zonder deze informatie kon ik geen beeld krijgen van het vorige leven in deze regressie sessie.
Al mijn vorige levens die ik tot nu toe onderzocht heb, hebben te maken met intuïtief zijn en daarmee werken of niet. Het hogere weten en spiritualiteit zijn de twee pijlers van mijn ziel. Dit is nu wel duidelijk voor mij. Dit is de persoonlijke kracht die huist in mij en waar ik mee moet werken.

Nu WEET ik dat de kosmos op mysterieuze wijze werkt. Dingen komen in een bepaalde volgorde omdat dat de gewoon de juiste volgorde is. Of dit nu logisch is of niet.

The universe has his own way of working things out.

Just let go!
Let go
Of how
You thought
Your life should be,
And embrace the life that
Is trying
To work its way into
Your consciousness.

Myst

,

Healing-opleiding – dag 7

Anderhalve week na de specialisatie-dag gaan we weer opnieuw aan de slag voor de Healing-opleiding. Dit keer staat het opruimen van trauma’s uit vorige levens centraal en ik ben benieuwd wat me dit keer te wachten staat.

We beginnen de dag met een uitgebreide gronding. Dit keer is onze grondingsmeditatie echter wat anders van aard. We strekken dit keer ons bewustzijn uit voorbij de grenzen van ons huidige leven. We gaan verder tot in het oneindige. Hoewel dit voor sommige mensen wellicht wat moeilijk voor te stellen is, gaat het bij mij in een oogwenk. Het is alsof mijn bewustzijn zonder enige moeite over de grenzen van tijd en ruimte kan strekken. Dit voelt voor mij als thuiskomen op de een of andere manier. Als we dan ook onze energie van ons wezen terughalen uit het oneindige voel ik me steeds completer worden. We halen energie terug uit vorige en volgende levens. Deze oefening bevalt me enorm en het lijkt alsof ik echt stukken van mezelf weer terug kan vinden. Ik voel me meer compleet dan ooit en als ik deze ervaring deel met een klasgenoot bevestigd zij ook dat zij het gevoel heeft meer compleet te zijn. Wij beiden hebben in tegenstelling tot anderen van onze klas geen moeite met het voorstellen van oneindig bewustzijn. Het is voor ons beiden alsof er eindelijk weer iets zichtbaar is geworden dat tot die tijd onzichtbaar was. Anders dan dat kan ik het nu niet uitleggen.

Vervolgens doen we een korte meditatieoefening waarbij we kijken naar fysieke pijn in ons lichaam die we via ons oneindige bewustzijn kunnen linken naar andere levens. Ik voel me buik opspelen. Hetzelfde gevoel als ik een kerk binnenloop voel ik in de meditatie opkomen. We gaan er volgens mee aan de slag als we bij elkaar een healing op lichamelijke trauma’s gaan uitwisselen.

Wanneer mijn klasgenoot tijdens de healing zich concentreert op mijn buik, krijg ik plotseling een beeld voor ogen. Ik schrik er enorm van want het is behoorlijk gruwelijk en ik raak daar bijna van in paniek. De docent ziet de angst op mijn gezicht en geeft aan dat ik me er aan over moet geven. Ik moet de healing toelaten zodat de angst uit mijn energetisch lijf kan. Mijn klasgenoot gaat verder.

Het beeld wordt nog sterker, ik ben eeuwen terug en mijn handen zijn vastgebonden aan een soort kruis. Ik kijk naar beneden en zie dat daar iemand met een mes van linksonder naar linksboven, rechtsboven en dan naar rechts beneden mijn buik opensnijdt. In eerste instantie zie ik mijn ingewanden op de grond vallen, maar even later zie ik daar ook mijn ongeboren kind bij liggen en dan voel ik dat ik sterf. De zin “Laten we kijken of zij de duivel in zich heeft…” komt steeds in mijn hoofd voorbij net als diepgewortelde angstgevoelens en emoties in mijn buik. De docent komt erbij staan en bevestigd mijn beeld, dit is echt in één van mijn vorige levens gebeurd. Daarnaast geeft de docent aan dat ik veel vorige levens heb gehad en dus nogal wat oude trauma’s op te ruimen heb in mijn energetische lijf. De docent noemt als voorbeeld dat mijn keel ooit heel kort en krachtig is doorgesneden in een vorig leven, puur omdat ik dan niet verder kon praten en dat er nog een hooivork ergens in mijn rug zit. Ik moet al die dingen opruimen voordat ik anderen goed kan helpen.

Vervolgens vertel ik de docent dat ik een paar dagen voor deze les, een kaart had getrokken uit de orakelset De wijsheid van de levensbloem. Het was de kaart U bent een lichtwerker. Ik was nog niet bekend met deze term en ben er veel over gaan lezen.
Lichtwerkers zijn zielen die een sterk verlangen ervaren om licht (liefde, inzicht, vrijheid) te verspreiden op aarde. Zij beschouwen dit als hun roeping. Lichtwerkers voelen zich van nature sterk aangetrokken tot spiritualiteit en tot een vorm van hulpverlening.

Lichtwerkers dragen de potentie in zich van een snellere spirituele ontwikkeling dan de gemiddelde mens op aarde. Er broeden als het ware kiemen in hen, die de belofte in zich hebben van een krachtig en snel ontwaken. Lichtwerkers zijn ouder dan de meeste zielen die momenteel op aarde geïncarneerd zijn. Dit ouder zijn moet je liever niet opvatten in termen van tijd, maar meer in termen van ervaring.

Ik kom hier later in een aparte blog nog op terug, maar ik vertel de docent dat ik me helemaal kan vinden in de term lichtwerker en dat ik een sterke band voel met dit fenomeen. Hij moet lachen en geeft me een knipoog.

Dan wisselen we om en kan ik mijn klasgenoot gaan helpen met trauma’s uit vorige levens. Ik voel twee objecten in zijn energetische lichaam waarbij ik heel duidelijk een soort vleeshaak of pike in zijn schedelrand voel zitten. Die verwijder ik maar dan voel ik ook alsof mijn klasgenoot te veel naar rechts leunt. Er klopt ook iets niet aan zijn linkerbeen waardoor hij op rechts leunt. Dan krijg ik een beeld door van een piraat. Het lijkt erop dat mijn klasgenoot een zeeleven heeft gehad. De docent bevestigd aan het einde van de healing dat mijn klasgenoot een leven heeft gehad waarin zijn linkerbeen is geamputeerd, waarschijnlijk was dit gebeurt in een leven als piraat en daarom leunt hij te veel op rechts. Ik moet glimlachen als ik de docent dit hoor zeggen. Mijn beelden worden steeds helderder en mijn zelfvertrouwen in mijn helderziendheid groeit langzaam!

Aan het einde van de dag houdt de term lichtwerker en de knipoog van de docent me bezig. Ik besluit me nog meer te verdiepen in deze term en stuit op het boek van Rebecca Campbell- Light is the New Black. De positieve reviews op bol.com en amazon.com trekken me over de streep. Ik bestel het boek en begin met lezen,….

Myst

, ,

Healing-opleiding – Dag 5

De helende reis van Brandon Bays, ik had er nog nooit van gehoord, maar dat was precies hetgeen wat op de planning stond voor de vijfde dag van de healing-opleiding. Ik besloot me in te lezen en bestelde het boek De helende reis van Brandon Bays via Bol.com.

Het boek gaat over het verhaal van Brandon Bays, therapeute op het gebied van lichaam en geest, die zichzelf weet te genezen van een tumor ter grote van een basketbal in haar buik. Brandon heeft samengewerkt met grote spirituele meesters als Deepak Chopra en Wayne Dyer en bij de genezing van haar tumor gaat Brandon uit van de cellulaire theorie (Deepak Chopra), waarin wordt beweerd dat cellen in het lichaam emotionele herinneringen kunnen opslaan. Indien dit vervelende of traumatische herinneringen zijn, kan een menselijk lichaam daar zelfs ziek van worden. Met de hulp van een strikt dieet en een aantal bevriende mensen duikt Brandon haar ziel in om te kijken welke emotionele herinneringen verbonden zitten aan de tumor in haar buik. Door hier doorheen te werken weet zij zich binnen zeven weken volledig te genezen, onder medicijnen of operatie. Ze realiseert zich dat dit ook mogelijk moet zijn voor andere mensen en ontwikkelt gaandeweg een methode waarmee ook andere mensen zo’n helende reis kunnen maken en zichzelf zo kunnen bevrijden van levenslange klachten en emotionele blokkades. Het boek geeft talloze voorbeelden van gevallen waarbij de helende reis tot fantastische resultaten heeft geleid. De Amerikaanse schrijfstijl leest makkelijk weg, maar ik geloof best dat het sommige mensen tegen de borst stuit en dat zij dit een sensatieverhaal vinden. Als ik het boek eenmaal uit heb, weet ik ook niet helemaal wat ik ervan moet vinden. Achter in het boek staat een script hoe je iemand een helende reis kunt laten maken. Brandon geeft aan dat iedereen dit makkelijk kan doen, mits er maar aan het script gehouden wordt en met personen bent die je goed kunt vertrouwen. Voorafgaand aan de vijfde opleidingsdag twijfel ik, of het mij zal gaan lukken zo’n helende reis te maken, laat staan een klasgenoot te begeleiden.

Helende Reis Brandon Bays

Dit keer staan de docente en haar zus voor de klas. De zus van de docente is gespecialiseerd in de helende reis en zij zal vandaag de les begeleiden. We beginnen met een goede gronding waarbij we even contact proberen te maken met plekken in ons lichaam die anders, onplezierig aanvoelen. Welke emotie hangt daarbij? En ik herken al gauw heel veel verdriet. Na de uitgebreide gronding, wisselen we kort een schoudermassage uit en doen we even aan beweging om ons lijf wat beter te kunnen laten ontspannen. Dan neemt de zus van de docente de leiding en verteld ze ons hoe zij in aanraking is gekomen met de helende reis van Brandon Bays. We krijgen te horen dat zij officieel is opgeleid om deze vorm van therapie te kunnen geven en ze legt uit hoe de helende reis precies werkt. Als ze daarmee klaar is, nemen we met zijn allen heel grondig het script door zodat we na de lunch klaar zijn voor het ‘echte’ werk. Voordat we gaan lunchen wordt ons geadviseerd om heel dicht bij ons zelf te blijven en weinig te kletsen met andere mensen. Dit bevordert straks het proces.

Al snel is duidelijk met welke klasgenoot ik de helende reis ga uitwisselen. Wij beiden waren aan het begin van de dag sceptisch en onrustig omdat we beiden niet het idee hadden dat we het hele proces goed kunnen doorlopen. We besluiten dat ik als eerste de helende reis onderga.

Het is wat lastig uit te leggen hoe de helende reis precies werkt zonder het script er helemaal bij te halen, maar ik zal proberen kort uit te leggen hoe het werkt.
Bij de gronding kwam er al een plek van verdriet naar boven zetten in mijn buik. De helende reis begint als ik mijn ogen moet sluiten en me moet concentreren op het verdriet. Mijn klasgenoot vraagt me om dat gevoel steeds groter te maken, groter en nog groter. Wat er dan gebeurt is echt lastig uit te leggen, maar als je je intens verdrietig voelt, zorg je er normaal gesproken wel voor dat je een uitweg neemt. Je zoekt afleiding door bijvoorbeeld grapjes te maken of te gaat eten bijvoorbeeld. Nu was het de bedoeling om rustig in dat intense verdriet te blijven zitten. Ik begon ook behoorlijk te huilen, maar gaande weg werd het verdriet vanzelf behapbaar en kwam er een andere emotie naar boven en bij mij was dat boosheid…. Vervolgens was het weer de bedoeling om dat gevoel van boosheid nog groter te maken, nog bozer te worden. Op dat moment kwam de docente even bij ons zitten en ze vraagt mij om mijn handen voor mijn borst naar voren te duwen terwijl zij tegen duwt. Ik moet van haar al mijn boosheid gebruiken om haar weg te duwen. Met ongekende krachten duw ik zo hard ik kan en voel ik in ene frustratie opkomen (de volgende emotie). We gaan een tijd zo door totdat er geen andere emotie meer op komt zetten. Dat is het moment dat je je eigen ziel gewoon als zijn ervaart. Het onderscheid tussen mijn lichaam en de omgeving valt weg. Ik ben in ene alles, en alles is mij. Ik kan niet uitleggen hoe dit voelt, maar van hieruit gaat het proces verder met alle kennis en wijsheid die mijn ziel tot zich heeft, lopen we de verschillende emoties door om te kijken wat mijn ziel daarover te zeggen heeft. Een aantal bijzondere antwoorden komen naar boven die ervoor zorgen dat de heftigheid van de emoties verdwijnt. Dan komen we bij de emotie waar een herinnering zit en nemen we plaats bij een denkbeeldig kampvuur. Bij het kampvuur wordt van ziel tot ziel gesproken met de mensen die betrokken zijn bij de emotionele herinnering. Het is belangrijk dat op dat moment alles uitgesproken wordt om de emotionele herinnering in je lichaam op te heffen en de heling te kunnen starten.
Bij mij is dat een gesprek met mijn moeder. Ik vraag haar waarom ze toen ik kind was niet naar mij luisterde en zag wat ik nodig had. Ik spreek alle frustratie, boosheid, verdriet etc. naar haar uit. Ik leg uit wat het met mij gedaan heeft en vraag aan haar waarom ze zo gehandeld heeft. Dan komt diep van het zielwezen van mijn moeder het antwoord. Mijn moeder is een sprankelende ziel, maar ze is dat gaandeweg kwijtgeraakt. Ze wilde eigenlijk in dit leven veel meer dan alleen maar moeder zijn, maar dat is de overtuiging die in haar hoofd geplaatst is door haar opvoeding en omgeving. Ze wenste zo veel meer voor mij dan alleen moeder zijn, dat ze er alles aan gedaan heeft om te voorkomen dat ik dat in mijn hoofd haalde. Ze zag dat ik anders was in mijn jeugd en probeerde mij te beschermen tegen een sociaal isolement. Dat ik daardoor dingen moest doen en accepteren die ik moeilijk vond als kind, schoof ze daarom opzij. In mij zag mijn moeder het kleine meisje dat zij ooit ook zelf was en ze wilde koste wat kost dat beschermen. Ze is trots op mij en erkent mijn wijsheid en persoonlijke groei. Ze zegt dat ik verder in het leven ben dan zij ooit gekomen is en daarom is ze trots. Mijn ziel legt haar uit dat het enige wat ik van haar nodig had dat ze me zag zoals ik was, niet al die overtuigingen. Ik zocht alleen de erkenning en bevestiging. Ik wil niet voldoen aan overtuigingen van anderen. Dat maakt het nu zo moeilijk in mijn leven te achterhalen wat IK wil. Los van alle andere wensen en overtuigingen van anderen.
Als we alles uitgesproken hebben en voor mij ook duidelijk is wat de motieven waren van de ziel van mijn moeder, vergeven we elkaar en sluiten we de reis verder af. Compleet afgemat, maar enorm kalm doe ik mijn ogen weer open.

Dan is het mijn beurt om mijn klasgenoot de reis door te laten maken. Vanwege de privacy en het vertrouwen dat er moet zijn als je een helende reis maakt, zal ik hier verder niets over vertellen behalve dat ik het bijzonder mooi en eervol vond om mijn klasgenoot te kunnen helpen met de helende reis. Ondanks dat we beiden erg sceptisch waren aan het begin van de dag, zijn we beiden erg opgelucht en blij dat we dit hebben mogen meemaken. We kijken er naar uit wat dit te weeg zal brengen de komende tijd.

Aan het eind van de dag, legt de docent nog even uit dat de gesprekken op zielsniveau hebben plaatsgevonden en dat de betrokken personen bij het kampvuur onbewust de gesprekken ook meegemaakt hebben. Het kan best zo zijn dat onderlinge verhoudingen of relaties plotseling veranderen als gevolg van de helende reis die we vandaag hebben doorgemaakt. Enkele weken later merk ik dat de band met mijn moeder wat stroever loopt dan anders, maar ik kan het makkelijker van me af laten glijden. Er is een soort innerlijke rust en acceptatie gekomen, waardoor ik mijn gevoelens beter onder controle heb aangaande mijn moede. Ik blijf me goed blijf voelen over wat ik aan het doen ben, ondanks dat mijn moeder me niet begrijpt of wil begrijpen en dat uit in commentaar of opmerkingen.

Myst

Boek review – Maak werk van je droom

Via het e-book abonnement van Bol.com stuit ik op de publicatie Maak werk van je droom van Mark Schalekamp. Ik download het e-book en besluit het boek gelijk te lezen. In anderhalve dag heb ik hem uit.

Samenvatting
Mark Schalekamp heeft zes jaar lang gewerkt als advocaat, bankier en tv-redacteur voordat hij in 1999 zijn eigen bedrijf opstartte. In 2011 publiceerde hij zijn eerste roman. Hoe heeft hij van zijn dromen zijn werk weten te maken? Dat is de vraag die beantwoord wordt in de publicatie Maak werk van je droom. Mark Schalekamp geeft in vijf stappen de manier om je ideale baan te vinden. De eerste stap is nadenken over de vraag ‘wat wil je?’ De tweede stap is: ‘wat kun je?’ en ‘wat heb je nodig’. De derde stap is het opruimen van obstakels: ‘wat weerhoud je?’ De vierde stap en de vijfde stap zijn respectievelijk het formuleren van een doel en het overgaan tot actie. Bij iedere stap staan oefeningen genoteerd zodat je voor je zelf ook aan de slag kunt met het vinden van je droombaan.

Maak werk van je droom

De publicatie is een leuk, vlot geschreven boekje dat je moeiteloos uitleest. Er worden heldere voorbeelden gegeven met betrekking tot hoe deze methode voor de auteur gewerkt heeft. Met name de zelfspot en nuchtere kijk op dingen maken dit boekje een bron van hoop vanwege het persoonlijke succes van Schalekamp zelf. De belangrijkste boodschap is dat je realistisch moet blijven en met een doel voor ogen dat tenminste haalbaar is door hard werken. Met dagdromen en op de bank blijven zitten kom je er niet. De oefeningen geven ruim stof tot nadenken en helpen mij stukje bij beetje mijn eigen wensen op een rij te zetten. Een belangrijke quote die mij helpt met vrijer te denken is dat je keuze niet definitief hoeft te zijn. Is je keuze niet de juiste? Dan besluit je wat anders! Ook in deze publicatie wordt aangeraden om vel tijd alleen door te brengen. Dan gaat namelijk je hart meer spreken. Dat is ook de hart-hoofdmethode die Mark Schalekamp noemt. Laat je hart als eerste spreken en ga dan met je hoofd kijken hoe je dat kunt waarmaken. Stop met belemmerende gedachten en angsten te laten regeren. Zet je hoofd juist in op het behalen van de doelstellingen voor je passie.
Toch blijf ik een beetje hangen in de eerste stap, wat wil ik? Als ik de oefeningen in het boek uitvoer, kom ik niet tot een concreet antwoord. Wel wordt de richting steeds duidelijker voor mij.

Myst

Regressietherapie – sessie 1

Ik bel enkele weken na mijn intakegesprek weer aan bij mijn regressietherapeut Wendy. Bij binnenkomst geeft Wendy aan dat ik vroeg ben en haar net onderbrak bij het harp spelen. Ik zeg dat ze best verder mag spelen, ik luister wel. Ze geeft aan het later af te maken, maar we praten vervolgens verder over muziek. Dat ik vroeger heel graag harp had willen spelen, maar dat niet mocht. Ik vertel letterlijk dat mijn moeder mij vertelde dat ik echt niet met een harp op en neer naar de klas ging fietsen. Dwarsfluit mocht ook niet, want dat deed mijn nichtje Annemieke al en was erg moeilijk. Dus werd het uiteindelijk keyboard. Op een orgel in een kerk leerde ik spelen. Wendy vond het erg typerend, dat ik zo ontmoedigd werd om te kunnen doen wat ik wilde doen. Een  duidelijk voorbeeld waarbij ik stiekem werd afgeleid van mijn pad.

We praten even verder over de beperkende gedachten die ik bij mezelf ervaar. Bij ieder idee kan ik heel snel mezelf ontmoedigen om dat tot uitvoering te brengen. Ik ben lui, geen doorzetter en wie gaat mij nou inhuren als expert? En hoe verdien ik mijn geld daarmee? Zijn de vraagstukken die steeds terugkomen en mij weerhouden om een idee tot uitvoering te brengen. Ik vertel ook dat als ik dan een idee durf uit te spreken, en daar de geringste weerstand op krijg, dat ik dan al gelijk de handdoek in de ring gooi. We ontdekken de zichzelf bijtende slang. Idee weerstand stop met doorzetten
zie je wel ik maak nooit wat af, dus ben geen doorzetter om ideeën uit te voeren…. Dat gaat me dus ook nooit lukken dus bij een volgend idee, stop ik gelijk weer.

Daarnaast geef ik ook aan dat ik last heb van beperkende gedachten bij nieuwe vaardigheden. Niemand gaat mijn expertise gebruiken, want ik heb de ‘specifieke’ opleiding niet gevolgd. Ik kan het niet zo goed als anderen, ik ben niet goed genoeg. Bij het aura’s kunnen zien verwacht ik letterlijk kleuren te kunnen zien als een soort regenboog om mensen heen. Paranormaal zijn is iets totaal onbereikbaars voor mij en daarom verspringt mijn stem. Allemaal beperkende gedachten voor mij die me een in een box houden. Als Wendy vraagt wat er gebeurt als ik uit de box stap, dan antwoord ik dat de boel ontploft (in mijn gedachten verschijnt gelijk het beeld van mijn exploderende vader die boos wordt om iets onbenulligs, iets buiten de box).

Na ruim een uur gekletst te hebben, hebben we twee duidelijke knooppunten op tafel. De ontmoediging in mijn vroege jeugd bij het uitspreken van wat ik daadwerkelijk wil doen, en de beperkende gedachten die mij heel erg binnen kaders houden. Vervolgens bespreken we mijn donkere wolk die ik linksvoor ervaar als ik heel bewust mijn energie in mijn eigen lichaam voel. Ik sluit mijn ogen en Wendy begeleid me langzaam in mijn lichaam terug. We kijken naar de donkere wolk en die voelt zwaar en onprettig. Wendy vraagt wat die wolk met me doet, waar is de wolk mee verbonden? Ik moet me even concentreren, maar dan komt het antwoord vanzelf naar boven. Die wolk houdt me vast in het verleden. Naar iets in mijn jeugd vraagt Wendy? Nee, veel verder terug…. Naar mijn geboorte? Nee/ja/nee, antwoord ik. Het gaat verder terug.
Vervolgens vraagt wendy me om terug te gaan naar het moment waar die wolk er niet was en wat ik dan zie. Er verschijnt een bal, Wendy vraagt nog of ik in een lichaam zit, maar dit is niet het geval. Die bal die ik zie is helderwit, geel en zwart eromheen. Heel duidelijk een hele sterke bal. Wendy legt uit dat dit mijn ziel is, mijn heldere ik. Zo voelt dat ook. Dan moet ik van haar terug naar het moment dat ik besluit om te reïncarneren, waarom besluit ik daartoe? Ik wil weer plezier ervaren en andere mensen helpen dat is mijn reden om te reïncarneren. Vervolgens moet ik van Wendy terug naar het eerste moment dat ik besluit in mijn huidige leven te reïncarneren. Na even denken zie ik een dorp van kleien huisjes en rieten daken. En ik hang er boven en aanschouw het geheel. Mensen leven zonder gereedschap als een gezamenlijke community en ik aanschouw dit tafereel. Wendy moet lachen want ze dacht dat ze mij terugnam naar mijn eigen leven, maar kennelijk wilde mijn ziel dat niet. Het valt mij op dat mijn voeten de aarde niet raken daar, dus kennelijk heeft mijn ziel daar alleen rondgekeken. Vervolgens gaan we door naar een ander moment…. Wendy vraagt me wat ik zie.

Ik zie mijn eigen voeten die de grond raken. Ik loop op blote voeten over het mos door een bos. Ik woon daar, en verzamel dingen. Ik heb allerlei dingetjes in mijn handen en loop terug naar mijn huisje in het bos. Eenmaal thuis leg ik de dingen op een tafel buiten voor mijn huis. De tafel ligt vol met allerlei dingen uit de natuur: stenen, veren, bloemen, mos, schors, takken etc. Er brandt een vuur buiten met daarboven een pot waarin iets pruttelt. Ik maak dingen. Ik voel dat er iets mis is met mijn linkerarm, hij doet het niet naar behoren, ik smeer er iets op dat verlichting geeft. Eerst wordt het koel en daarna vermindert de pijn. Ik help mensen door wonden te maken, realiseer ik me.
Ik loop naar binnen en zie vuur, ik begrijp het niet.

Voordat ik het weet zweef ik boven en zie ik mezelf op de grond liggen.

Ik moet van Wendy terug naar het moment vlak voor ik zweef. Dan moet ik vervolgens hoesten, heel erg hoesten en hap naar lucht terwijl ik gewoon in de behandelkamer bij Wendy op een stoel zit. Het voelt als zware rook en ik krijgt het zuur, mijn borst wordt samengedrukt.

Wendy vraagt wat ik zie als ik zweef, wat is er dan gebeurd?
“Ik weet het niet, ik snap het niet. Er is vuur binnen terwijl ik buiten bezig was. Ik was heel zorgvuldig altijd met vuur binnen, hoe kan daar in ene vuur zijn terwijl ik buiten bezig was?”

Dan vraagt Wendy hoe het vuur is ontstaan.
“Aangestoken, door drie mannen” zeg ik.

Terwijl ik zweef boven mijn lichaam zie ik rechts voor me in de bossen drie mannen staan. Het gaat om een norse oudere man met twee zonen, een volwassen zoon en een veel jongere zoon. Zij hebben het vuur aangestoken en staan te kijken.

Wendy vraagt om te kijken wat die mannen voelen.
Ik zeg onmiddellijk dat de oudere man opgelucht is.

“Waarom opgelucht? “
Omdat ik geen bedreiging meer voor hem ben. Waarom zou ik een bedreiging zijn voor die man? Dat weet ik niet, maar uiteindelijk zie ik dat die man zich bedreigt voelde omdat hij mij niet begrijpt. Ik zie dat zijn jongste zoon een deel van zijn hand mist en ik voel duidelijk dat zijn vader zich daardoor geen man voelt. De oudere man schaamt zich voor zijn zoon, hij houdt van zijn zoon, maar achter zijn rug om praat hij erover in het dorp dat hij liever had dat zijn zoon nooit geboren was. Hij neemt er afstand van, omdat hij zich beschaamd voelt. De jongste zoon weet dit echter niet.

Wendy vraagt of ik ooit direct met die man te maken heb gehad en ik antwoord van niet, maar dat hij wel via andere mensen bij mij gepolst heeft of ik zijn jongste zoon kan maken…. Ik leg aan mensen uit dat ik wonden kan helen, maar niet dingen kan laten groeien. In eerste instantie weet ik niet waarom mensen dat aan mij vragen, maar als ik een keer in het dorp ben om materiële/granen te halen ontmoet ik de jongen. Ik geef hem een appel en glimlach naar m, en als hij de appel aanpakt zie ik dat hij niet compleet is aan zijn hand.

Dan word ik in ene bij mijn linkerarm gegrepen en deze wordt hardhandig achter mijn rug gedraaid. Ik kan niet zien wie dit is, maar ik moet weg. Het dorp uit. Mijn arm wordt hard naar boven op mijn rug geduwd waardoor mijn spier scheurt. Dat is waarom ik eerder zag dat ik zalf op mijn linkerarm smeerde. Ik probeerde mijn pijn te verminderen en de inwendig kapotte spier te ondersteunen met heling.

Wendy vraagt of ik nog kan zien wie dat deed, maar omdat het achter me is zag ik het niet. Ik zie uiteindelijk een groep mensen naar me kijken terwijl ik maar weer terug het bos in loop. Mensen in het dorp zijn niet bang van me, maar ze begrijpen niet helemaal wat ik doe. Ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen, maar ik blijf steken ik kan dingen dichtmaken (wonden, helen) maar niet laten groeien (zoals ledematen laten groeien).

Dan krijg ik het weer zuur, en ik geef aan dat dat opkomt als ik aan de oude man denk. Wendy vraagt bij mezelf na te gaan of dat zure gevoel bij mezelf vandaan komt of de oude man. Onmiddellijk antwoord ik De oude man!
Die man voelde zich echt bedreigt door mij, hij snapt niet waarom ik wel wonden bij andere mensen kan helen, maar niet zijn zoon kan maken. Wat hij niet weet, is dat ik wel weet dat zijn oudste zoon niet klopt in zijn hoofd. De oudste zoon, doet alles wat zijn vader hem opdraagt, en daardoor valt het niemand op dat hij niet helemaal 100% helder is in zijn hoofd. Ik ben de enige die dat weet en ziet.

Dan moet ik in ene giechelen want er kriebelen bloemetjes op mijn hoofd. Ik heb een soort bloemenkrans op mijn hoofd met paarse bloemetjes erin vanuit het bos.

Wendy vraagt of ik nog iets moet afsluiten uit dat leven. Of er nog iets is wat me daar vasthoudt. Ik twijfel even, ik moet nog even bevestigen dat het dus duidelijk niet mijn eigen schuld was dat ik gestikt ben in de rook in mijn huisje. Ik was inderdaad zorgvuldig met vuur en andere mensen hebben het vuur aangestoken in mijn huis waardoor ik stikte in dikke zwarte rook.

Dan vervaagt het beeld langzaam en doe ik mijn ogen weer open in de praktijk van Wendy.

We praten nog even kort na en vertel gelijk mijn twijfels of ik dit allemaal niet door elkaar gehaald heb met een meditatie die ik vroeger gehad heb waarin ik bij hetzelfde huisje terecht kwam en de vrouw ontmoette. Wendy zei dat dit gewoon kan, dat je op meerdere manieren op hetzelfde moment terecht kan komen in tijd bij meditaties/trance/oefeningen etc.

Mijn opdracht voor volgende keer is om alle beperkingen die ik mezelf opleg op te schrijven…. Dat wordt pen en papier bij me houden de komende tijd.

Myst

,

Intake Regressietherapie – Deel 2

Mijn ouders
Als mijn regressietherapeut Wendy me vraagt hoe ik mijn eigen ouders heb ervaren in mijn jeugd, begin ik als eerste te vertellen over mijn vader.

Ik start met de onverwachte dood van mijn vader en dat dit veroorzaakt werd door een afgescheurde aorta. Wendy haakt hier even op in en verteld dat zij een boek heeft gelezen over gemoedstoestanden van mensen en hoe ziektes daarmee samenhangen. Dan vertelt ze mij dat er letterlijk in het boek vermeld staat dat inflexibiliteit van hart en bloedvaten kan ontstaan door een rigide opvoeding. Deze informatie bezorgt me kippenvel. Ik vertel dat ik na zijn dood abrupt gestopt ben met mijn spirituele pad omdat ik niet geconfronteerd wilde worden met de niet-stoffelijke energie van mijn vader. Wendy merkt op dat hier angst bij mij zit. En als ik het woord paranormaal laat vallen, valt het haar op dat mijn stem zelfs overslaat.

Dan ga ik verder en vertel dat mijn vader een echte arts was, ’s ochtends vroeg weg, ’s avonds laat thuis. Hij had echt een hart voor de patiënt en een hekel aan de bureaucratie in ziekenhuizen. Mijn vader hielp graag kennissen en familie met zijn kennis. Een ander aspect daarvan was dat hij vaak zijn werk letterlijk mee naar huis nam. Mijn vader was trauma-chirurg en gespecialiseerd proctoloog. Als mijn vader het leven van een kind verloor op de operatietafel (omdat het kind was aangereden), nam hij zijn frustraties mee naar huis. Mijn vader kon dan extreem boos worden als mijn licht niet aanstond op mijn fietsje als ik in schemer in de tuin aan het spelen was. Als kind kon ik deze uitbarstingen niet goed plaatsen ondanks ik er onder gebukt ging of ze aanvoelde komen. Nu begrijp ik dat het de angst was om mij te verliezen net zoals hij dat kind verloor op de operatietafel. Ook hier haakt Wendy even op in dat met name trauma artsen energie mee kunnen nemen van overleden personen en dat het zeer waarschijnlijk is dat ik dit als kind opgepikt heb. Op het moment dat Wendy dit zegt, voelt het alsof er een puzzelstuk in mijn hoofd op zijn plek valt. Ik weet niet waarom, maar ik voel me opgelucht dat ze deze informatie met me deelt. Vervolgens vertel ik dat mijn vader het liefste op een andere manier met zijn handen bezig was. Hij was zendamateur en gek van modelvliegtuigbouw. Als hij aan het knutselen was aan één van zijn vliegtuigen hadden we de bijzonderste gesprekken. Mijn vader vroeg ik altijd om hulp bij de zakelijke dingen in het leven zoals mijn scriptie en situaties in en rond mijn werk.

Mijn moeder heeft verpleegkunde gestudeerd en is tandartsassistente geweest. Toen ze 21 was, trouwde ze met mijn vader en twee jaar later ben ik geboren. Nadat ik geboren was, is mijn moeder gestopt met werken en heeft daarna ook nooit meer gewerkt. Al mijn neven en nichten vinden mijn moeder de gekke, impulsieve en leuke tante. Ik vond het echter irritant als kind. Na de dood van mijn vader heeft mijn moeder heel lang het verdriet niet kunnen verwerken. Omdat mijn moeder de dood van mijn vader niet onder controle had, probeerde ze haar kinderen op een dwingende manier onder controle te houden. Aangezien we volwassen zijn en onze eigen weg gingen, resulteerde dit niet altijd in een bevredigend resultaat voor haar en werden we onderling tegen elkaar uitgespeeld.
Mijn oudste broertje heeft altijd een bijzondere plek in het hart van mijn moeder, wat hij was erbij op het moment dat mijn vader stierf en heeft hem geprobeerd te reanimeren. Mijn jongste broertje speel de benjaminrol met verve. Hij krijgt alles voor elkaar en als kind kwam hij overal mee weg. Mijn moeder probeerde ons altijd te stimuleren door ons uit te dagen. Als we een 9 hadden gehaald, vroeg ze altijd waarom het geen 10 was.
Wendy vraagt naar de identiteit van mijn moeder, maar ik heb moeite om die te geven. Ik vertel dat ik het idee heb dat haar identiteit een beetje verloren is gegaan toen mijn vader overleed. Ze heeft geen echte hobby’s, passie of werk waar ze mee bezig is. Wendy geeft aan dat ze moeite heeft om een goed beeld te vormen van mijn moeder, en ik geef aan dat ik dat ook lastig vind om te verwoorden.

Wat wel naar boven kwam na de dood van mijn vader is het feit dat de relatie tussen mijn ouders een bijna een exacte kopie bleek te zijn van de relatie tussen mijn overgrootouders aan mijn vaders kant. De rolverdeling en het manipuleren van de kinderen heeft in mijn opvoeding ook een rol gespeeld. Terwijl mijn vader en moeder de relatie van mijn vaders ouders veroordeelden, deden ze precies hetzelfde met hun eigen kinderen.

Mijn jeugd
Dan vraagt Wendy om iets over mijn eigen jeugd te vertellen. Haar eerste vraag luidt letterlijk: hoe is je geboorte gegaan? (Vaak kunnen traumatische geboortes van invloed zijn in je onbewuste) Ik geef aan dat ik er in drie vloeken en een zucht ter wereld ben gekomen. Geen complicaties, niks.
Het eerste wat ik me kon herinneren van mijn jeugd was toen ik tussen 4 en 6 jaar oud was. Ik had hele levendige dromen waarin ik rond kon vliegen. Die dromen kwamen regelmatig terug en op een avond besloot ik om het vliegen zelf te testen. Ik zie mezelf nog bovenaan de trap staan en tot drie tellen. Dan spring ik het trapgat in…… en na wat gedonder lig ik dus beneden onderaan de trap met een gebroken arm….
Van de val, de gebroken arm en het feit dat mijn vader mijn arm rechtgezet heeft in het ziekenhuis weet ik niks meer. Maar de dromen, die staan me nog super helder voor de geest. Wendy moet lachen om dit verhaal en verteld dat kinderen hele spirituele wezens zijn omdat ze nog zo open staan voor alles. Mijn dromen waren waarschijnlijk soort van uittredingen waardoor ik ze zo levendig ervaarde. Ook met deze opmerking valt er een puzzelstuk op zijn plek. Ik vertel ook dat ik als kind vaak in het donker naar het plafond aan het staren was en tv-ruis ervaar. Ik zie kleine zwart/wit bolletjes trillen. Nu zie ik dat niet meer zo helder, tenzij ik in ontspannen toestand naar het plafond ga zitten staren. Rond de leeftijd van 6-8 had ik twee onzichtbare vriendjes genaamd Bugs en Bunny. Die twee vriendjes waren levensecht, en er was er altijd één van de twee jaloers. Speelde ik met Bugs, dan was Bunny jaloers en omgekeerd.

Ik vertel dat ik diverse beroepentesten gedaan heb waaruit ALTIJD naar voren kan dat ik óf manager/leidinggevende óf arts moest worden. Ook is er altijd naar boven gekomen dat ik intuïtief sterk ben. Ik heb al heel lang geen idee wat ik het allerliefste zou willen doen. Het valt me op dat ik heel erg mezelf beperk in mijn denken. Ik denk heel snel van mezelf at ik dingen niet zou kunnen of goed kan voltooien. Ik ben met name Beta gericht, waarbij biologie en genezing altijd wel mijn interesse getrokken heeft. Ik voel me thuis in ziekenhuizen (mijn hele familie heeft een medische achtergrond bijna).
Ik ben spiritueel bezig geweest in het verleden. Ik heb een paranormale chat begeleid en heb mezelf ooit bevangen gevoeld door andermans energie waardoor ik na de dood van mijn vader daar nooit meer mee te maken wilde hebben. Ik ben een half jaar na de dood van mijn vader gaan werken voor de kleine uitgeverij, en dat werk was eigenlijk onder mijn niveau, ondersteunend en niet uitdagend in een voor mij niet open omgeving. Ik kan erg slecht tegen mensen die niet zichzelf zijn. Ik ben zelf wel duidelijk, open en oprecht. Mensen ervaren mij als recht door zee en dat kan soms confronterend zijn.
Dan wil ik nog vermelden dat ik al heel mijn leven een naar gevoel krijg in mijn onderbuik als ik een kerk in ga. Als ik daar niet voor een begrafenis of bruiloft aanwezig moet zijn, ren ik het liefst zo snel mogelijk weer naar buiten. Ik krijg letterlijk het gevoel dat mijn leven ervan af hangt. Dit gevoel komt niet door mijn ouders of een nare ervaring in mijn jeugd. Mijn ouders zijn niet gelovig en hebben ons open opgevoed. Maar ik voel gewoon dat aan een kruis dat in een ziekenhuiskamer hangt energie kleeft. Heb ik met objecten vanuit het geloof altijd. Vervolgens vertel ik van de pijn in mijn linkerschouder en de connectie van mijn moeder en mijn ervaring in de Intuïtie en Persoonlijke Kracht Opleiding waarbij mijn innerlijke kind niet gehoord wordt als ze probeert aan te geven wat ze op een bepaald moment ziet.

Na bijna twee uur gepraat te hebben, trekt Wendy een paar conclusies:
• Er vindt duidelijk herhaling van geschiedenis plaats in mijn familie. Dat geldt voor de manipulatie en beheersing door angst.
• Ook is er vaak een veroordeling over anderen, terwijl de betrokken persoon vervolgens precies hetzelfde ook doet.

Wendy heeft er vertrouwen in dat we met een paar sessies de kern van het probleem gevonden hebben en geeft me de opdracht mee om na te denken waarom en sinds wanneer ik mijn hart niet meer kan horen.
We plannen een maand later de eerste regressietherapie in.

Myst

,

Intake Regressietherapie – Deel 1

Op 11 januari 2017 had ik mijn intakegesprek met Wendy. Voorafgaand aan dat gesprek moest ik mijn geboortegegevens doorgeven. Wendy maakt namelijk gebruik van een uitgebreide geboortehoroscoop om dieper inzicht te krijgen in je karakterstructuur en eventuele knelpunten die in je horoscoop aanwezig zijn.
Ik had geen idee wat ik in het intakegesprek kon verwachten dus enigszins zenuwachtig belde ik aan.

Wendy werkt vanuit huis en ze was precies zoals ik me had voorgesteld. Een warme, zeer vriendelijke open vrouw met een leuke speelse kant. Het feit dat Wendy afgestudeerd is in de psychologie en zich daarna verdiept heeft in regressie- en reïncarnatietherapie gaf mij het vertrouwen in haar kundigheid. Het belangrijkste argument echter om Wendy te benaderen, was haar kennis en ervaring met spiritualiteit. Eenmaal in haar behandelkamer, werd de link met spiritualiteit gelijk duidelijk voor me. Omgeven door edelstenen, wierook, boeken en kaarsen voelde ik me gelijk op mijn gemak om vrij te praten over spirituele zaken die door andere als zweverig worden beschouwd. Wendy legt kort uit wat regressietherapie inhoudt en waarom zij het van belang vindt om ook naar de geboortehoroscoop te kijken van iemand in relatie tot het vraagstuk waarvoor zij ingeschakeld wordt. Dan begint ze te vertellen over mijn geboortehoroscoop.

Mijn geboortehoroscoop
Ik ben geboren op 2 april en overduidelijk een Ram in mijn doen en laten, dat was Wendy al direct opgevallen bij mijn binnenkomst. Mijn ascendant is Leeuw. Je ascendant zegt iets over hoe je overkomt op andere mensen. Wanneer Leeuw als ascendant hebt, kom je zelfbewust, zelfverzekerd over en maak je een waardige indruk. Je hebt een aangeboren autoriteit en een flinke portie optimisme, creativiteit en energie. Je houdt ervan om de leiding te hebben en zaken groots aan te pakken. Dit alles klopt als een bus en dan verteld Wendy me dat in mijn geboortehoroscoop drie belangrijke planeten in het teken Vissen staan (Mercurius, Mars en Venus). Vissen zijn heel erg gevoelig. Gevoeligheid is een eigenschap die je niet snel zal koppelen aan het sterrenbeeld Ram en daarom is het bijzonder dat er drie belangrijke planeten tijdens mijn geboorte in dit teken stonden. De invloed van de drie planeten in vissen is volgens Wendy terug te vinden in het feit dat ik een enorme verbeeldingskracht heb, creatief ben, mijn intuïtie sterk is en ik mezelf makkelijk wegcijfer ten koste van anderen.

Ik val bijna uit mijn stoel op dat moment…. Kennelijk staat zelfs in mijn horoscoop vast dat ik intuïtief sterk ben, kan ik er dan nog omheen???? Ook de verbeeldingskracht bevestigt dat ik altijd denk in plaatjes. Ik moet echt een beeld hebben van een iets om het te kunnen begrijpen.

Dan zegt Wendy: “Jij bent iemand die voor zichzelf moet werken, en dat kan zelfs iets zijn wat nog niemand doet of uitgevonden heeft. Je bent een leider, een trekker en neemt graag mensen mee. Ik begrijp wel dat je in een ondersteunende baan overspannen bent geraakt. Totaal geen ruimte voor jouw natuurlijk leiderschap…..”
Deze opmerking voelt als een enorme bevestiging van wat ik altijd in mijn functioneringsgesprekken zei tegen mijn werkgever. “Ik ben geen ondersteuner,…”

Wendy verteld ook nog even over nog een opvallende kleine planeet genaamd Cheiron (Cheiron betekend: de gekwelde leraar, ik kan andere mensen goed helpen met een probleem als ik hetzelfde eerst zelf doorgemaakt heb)
Deze planeet geeft aan waar andere mensen vinden dat jouw talent verscholen ligt zonder dat je dat zelf in de gaten hebt. Je blinde vlek als het ware. Bij mij stond deze in het teken van de Stier. Stier is het teken van geld en bronnen en duidt op talenten en mogelijkheden om dingen te bezitten. Als hier mijn verborgen talent in verscholen ligt, dan moet ik dit in gedachten houden.

Familiegeschiedenis
Vervolgens wil Wendy mijn familiegeschiedenis bespreken omdat patronen in de geschiedenis zich herhalen en enorm van invloed kunnen zijn op mijn vraagstuk waarom het voor mezelf nog steeds niet duidelijk is wat ik het allerliefste zou willen doen.

We beginnen met mijn vaders kant. Mijn vader is strikt katholiek opgevoed, maar zoals ik het noem met een B-kant van de bijbel. Discriminatie en manipulatie waren de twee kernwoorden die omhoog komen als ik over hen sprak.
Mensen met een ander geloof of achtergrond werden door mijn grootouders niet geaccepteerd. De vrouw van de broer van mijn vader was joods, maar die is nooit geaccepteerd door mijn oma. Desondanks dat, was het dezelfde joodse tante die tot op het laatst heel veel voor mijn oma gezorgd en geregeld heeft ondanks dat ze nooit de goedkeuring of acceptatie van mijn oma kreeg. Zo diep zat die discriminatie in mijn grootmoeder.
Kinderen onderling werden tegen elkaar uitgespeeld of tegen elkaar opgezet. Er werd van de heren (mijn vader had 1 broer en 2 zussen) in de familie verwacht dat ze geneeskunde gingen studeren, want dat had aanzien. Ook speelde angst een belangrijke rol in het leven van mijn vader. Zo mocht hij niet buiten voetballen in verband met mogelijke blessures. Ook mocht mijn vader niet knikkeren, want in knikkers kon je stikken en zo voorts….
De relatie tussen mijn oma en opa aan mijn vaders kant had een traditionele verdeling. Mijn opa was cardioloog en had aanzien in de maatschappij zoals gebruikelijk was in die tijd. Mijn oma maakte daar dankbaar gebruik van door perfect de rol aan te nemen: “De vrouw van,…”. Mijn oma gaf het geld dat mijn opa verdiende om alles te kunnen kopen wat in haar macht lag. Duidelijk geval van status verwerven door een rijkdom aan bezittingen op te bouwen. Mijn opa aan vaderskant had een iets speelser karakter, maar mijn oma was een strenge rigide vrouw. Mijn vader had een afstandelijke relatie met zijn ouders waardoor we er niet vaak naar toe gingen. Een band met de ouders van mijn vader heb ik nooit echt gehad.

Dan bespreken we mijn grootouders aan mijn moeders kant. Mijn opa bedroog mijn oma met meerdere vrouwen en het was uiteindelijk hun oudste zoon die het genoeg vond en mijn opa het huis uitzette. (Helaas heeft deze oudste zoon zijn eigen vrouw enkele decennia later ook meerdere malen bedrogen.)
Opa was zo lief om voor ons kleinkinderen een spaarrekening te openen waar hij tot onze 18de verjaardag iedere verjaardag geld op stortte. Als we 18 jaar oud waren mochten we het geld gebruiken, maar dan alleen voor onze culturele opvoeding (wat als een soort dwang voelde)
Mijn oma was een hele lieve, zachtaardige vrouw die moeite had om voor zichzelf op te komen. Het is mijn allerliefste oma en ik heb haar kennis van de natuur en verhalen van de tweede wereldoorlog altijd fascinerend gevonden. Bij haar heb ik nooit het gevoel gehad dat ze mensen beoordeeld of afrekende op hun afkomst, opleidingsniveau of geloof. Ze hield van reizen en puzzelen en had een enorme wijsheid. Helaas is na de dood van mijn oma, is er een familievete ontstaan over haar erfenis. Continue werden waarheden verdraaid en manipulatieve spelletjes gespeeld, die mijn moeder van haar oudste broer vervreemde.

Dan wil Wendy in gaan op mijn eigen opvoeding en vraagt hoe ik mijn vader en moeder in mijn jeugd ervaren heb.

To be continued…

Myst

Dingen die mij blij maken

In januari maak ik een lijst van de dingen waar ik blij van word. Ik verbind hier expres nog geen conclusies aan. Ik wil dit laten rusten en kijken hoe deze lijst eruit ziet over drie maanden. Komen dezelfde onderwerpen aan bod? Of heb ik dan al veel meer een richting voor mezelf kunnen bepalen? We gaan het zien!

Hierbij het overzicht in willekeurige volgorde:

  • Vrijheid ervaren, je eigen ding doen, geen rekening hoeven houden met anderen
  • Werken met energie (magie, maar ook chakra’s en visualisaties)
  • Spirituele winkeltjes bezoeken
  • Slapen (dromen)
  • Oosten (vakantie, mindfulness en boeddhisme)
  • Op vakantie gaan naar landen waar je de taal niet kunt lezen of schrijven
  • Ziekenhuizen (genezing)
  • Samen met mijn man uiteten, de film of het theater
  • Dagdromen, gedachten laten gaan
  • Mensen nieuwe dingen leren, nieuwe dingen uitleggen
  • Winkelen in de natuur maar ook in de stad
  • Tarotkaarten verzamelen en bestuderen
  • Buiten spelen
  • Paranormaalbeurzen bezoeken
  • Mensen beter maken en/of helpen (Fysiek of Mentaal)
  • Magische spreuken lezen
  • Make-up reviews lezen
  • Muziek luisteren
  • Praten met mensen over spirituele zaken
  • Lezen over aura’s, chakra’s en energie
  • Lezen over reïncarnatie
  • Schrijven
  • Lezen over hekserij en devinatiemethoden
  • Lezen over edelstenen en hun werking
  • Thrillers / crime boeken lezen
  • Tijdschriften lezen
  • Edelstenen verzamelen
  • Halloween (Overleden dierbaren eren en jaarafsluiting vieren van de oogst)
  • Films kijken, series kijken
  • Pinterest plaatjes kijken (met name interieur, quotes)
  • Gezien worden als een vechter, doorzetter
  • Altijd een oplossing vinden
  • Leren, kennis opdoen en vergroten
  • Meditatiereizen maken
  • Alternatieve geneeswijzen onderzoeken
  • Directheid, openheid en eerlijkheid
  • Opruimen, geordende omgeving