Berichten

, , , , ,

Regressietherapie – sessie 4

Op weg naar mijn regressietherapeut Wendy schijnt het zonnetje en voel ik me goed. Innerlijk weet ik dat dit voorlopig de laatste sessie zal zijn. Vandaag gaan we de laatste puzzelstukken oplossen. Ik voel het.

Eenmaal binnen vraagt Wendy hoe het met me gaat. Ik vertel haar vol trots dat ik mijn healing-opleiding afgerond heb en ze feliciteert me. Dan vertel ik over de laatste drie lessen van de healing-opleiding. Het feit dat de term lichtwerker naar boven is gekomen en dat ik dat niet kende. Dat de docent mij daarin bevestigd, maar ook in het feit dat ik vele vorige levens heb gekend. Ik vertel van het steeds meer beelden kunnen zien en we praten even over de religieuze energie die in enkele chakra’s is overgedragen vanuit de familielijn van mijn vader. Het is zo fijn om daar gewoon met Wendy over te kunnen praten, waarbij zij enkele zaken nader voor mij verklaard. Dan vertel ik haar over de healing die ik kreeg van een klasgenoot waarbij ik heel helder voor ogen kreeg dat in een vorig leven mijn buik opengereten is. De zin “Eens kijken of de duivel in haar huist” deed mij erg denken aan mijn angst voor kerken.

Dan praten we verder over mijn gevoel in mijn buik als ik in een kerk ben. Wendy geeft aan dat het trauma wellicht opgeruimd kan zijn, maar het stuk van mijn ziel uit die tijd wellicht nog hulp nodig heeft. We besluiten dit verder te onderzoeken.

Ik vertel dat ik kerken ervaar als zwart, donker en zwaar. Ik geef aan dat ik dat echt in mijn buik en keel voel. Wendy voelt op dat moment ook haar keel die wordt dichtgeknepen. Ze vraagt me om goed te voelen welk beeld daarbij hoort. Ik ben iemand die probeert te schuilen in een kerk, maar ik weet dat ik zal sterven. Wendy vraagt of ik man, vrouw of kind ben. Ik geef aan dat ik een vrouw ben, maar ook een kleine jongen. Ik kan niet kiezen, ik ga heen en weer tussen de jongen en de vrouw, maar uiteindelijk geef ik aan dat ik de vrouw ben.

Wendy vraagt me te kijken wat er gebeurt, maar ik zie het niet. Het enige wat ik door krijg is dat ik angstig om me heen kijk op zoek naar een uitweg, maar die is er niet. Aangezien we hier even vastlopen in de regressie, vraagt Wendy me verder terug te gaan in de tijd, wanneer alles nog goed was. Ik zie mezelf rondlopen in een dorp wat lijkt op het dorp uit één van mijn eerdere regressies. Wendy legt uit dat je inderdaad meerdere levens op dezelfde plek kunt hebben.
Ik draag een mooie groene jurk en heb rood haar. In het dorp zijn niet veel mensen met rood haar, dus men ziet mij als een bijzondere verschijning. De mannen kijken naar mij, en sommige vrouwen zijn jaloers. Toch zijn het de vrouwen in het dorp die mijn kennis raadplegen en om hulp vragen. Als Wendy doorvraagt, wordt het mij duidelijk dat men mij vanwege medicinale kennis raadpleegt en dan met name bij geboortes. Ik maak zalven, drankjes, maar ook kruidenmengsels voor vrouwen om klachten tijdens de zwangerschap te verlichten.

Wendy vraagt of ik alleen ben, maar dan zie ik de jongen, die ook in de kerk aanwezig was. Hij is mijn zoon van negen jaar oud. Ik heb ook een man, maar die is jager. Mijn man is vaak op pad en dat vind ik prima. We hebben elkaar niet fysiek nodig om van elkaar te houden of bij elkaar te zijn. Mensen vinden het raar, maar wij voelen geen afstand tussen ons als we gescheiden zijn van elkaar. Aangezien mijn man vaak op pad is, ben ik afhankelijk van de inkomsten die bij meebrengt als hij thuiskomt. In de perioden dat hij weg is, ga ik spaarzaam om met de inkomsten. Door hulp te bieden aan de vrouwen in het dorp, ontvang ik vaak een vergoeding in natura waardoor ik de perioden dat mijn man weg is goed kan overbruggen.

Jezus KruisTerwijl ik bezig ben met mijn werk, vraagt Wendy wat er om me heen gebeurt. Ik zie dat een man van de kerk in het dorp zielen probeert te werven voor de kerk. Hij heeft een groot jezuskruis vast en verkondigt dat men in de hel zal landen als men zich niet houdt aan de regels van de kerk. Ik merk dat steeds meer mensen zich hierbij aansluiten. De sfeer in het dorp veranderd. Er wordt angst gezaaid en via angst worden zielen geworven voor het geloof. Wendy vraagt wat ik er van vind. Ik geef aan dat ik heel duidelijk voel dat die man onzin loopt te verkondigen. Ik WEET dat er geen hemel of hel bestaat. Net als dat de aarde rond is en niet plat. Ik besluit heel duidelijk om mijn mond te houden, maar ik voel wel aan dat steeds meer mensen zich beginnen af te vragen of wat ik doe wel strookt met wat de kerk verkondigd.

Dan is het avond en komt er een oudere vrouw met haar dochter aan mijn deur. De dochter is aan het bevallen, maar het gaat niet goed. De oude vrouw vraagt mij haar te helpen. In eerste instantie word ik boos, ze zijn veels te laat bij me gekomen. Het kind ligt gedraaid. Dan probeer ik met al mijn kennis en kunde de vrouw te helpen met haar bevalling, maar het is al te laat. Het kindje komt dood ter wereld omdat de navelstreng een aantal keer om de nek van de baby is gedraaid. Het kindje heeft geen zuurstof meer binnengekregen via de navelstreng en is in de buik al overleden tijdens de weeën. Als Wendy me vraagt wat er vervolgens gebeurt, geef ik aan dat de oude vrouw boos op mij wordt. Ze geeft mij de schuld van alles. Als zij haar dochter en doodgeboren kleindochter meesleurt het huis uit voel ik in mijn buik dat dit me mijn leven gaat kosten. Ik probeer de pas bevallen vrouw wat kruiden en zalven mee te geven voor de wonden en haar verdriet, maar ik weet dat dit niet zal helpen bij het voorkomen van mijn dood. Mijn zoontje komt naar beneden gewekt door het lawaai. Ik probeer hem gerust te stellen, en stuur hem weer naar zijn bed. Dan begin ik met het schrobben van mijn onderarmen en handen. Ik probeer met man en macht al het bloed van me af te schrobben en mijn huis te reinigen. Wat ik ook probeer weg te poetsen, het gevoel van dat dit hele voorval mij mijn dood betekent raak ik niet kwijt. Uiteindelijk ga ik bij mijn zoon in bed liggen en vlak voordat ik in slaap val, realiseer ik me dat ik zelf zwanger ben. Vervolgens redeneer ik mijn gutfeeling dat ik dood zal gaan weg, met het feit dat ik zwanger ben en val in slaap.

Een paar dagen na dit voorval gebeurt er nog niks, maar ik weet dat ik zal sterven binnenkort en ben op mijn hoede. Als ik op een gegeven moment door het dorp loop, word ik plots opgejaagd door een grote groep kerkvolgers. Ze willen erachter komen of de duivel in mij huist aangezien ik een dood kind ter wereld heb gebracht en me niet met kerkelijke dingen bezig hou. Ik word opgejaagd naar de kerk, en vlucht het gebouw in. Wat normaal gesproken voor vluchtelingen een heilige en veilige haven is, is voor mij niet veilig. Wendy vraagt of ik alleen ben in de kerk, maar ik antwoord van niet. Dan zie ik in ene de jongen weer die ik ook in het begin van deze regressie sessie zag. Nu weet ik dat het mijn zoon is die thuis is. Ik zie hem echter naast me in de kerk alsof hij echt bij mij is. Ik switch naar mijn zoon thuis en mijzelf in de kerk en terug. Ik WEET dat hij ook vermoord wordt door de kerkvolgers maar dan bij mij thuis.
Dan concludeert Wendy dat ik dat leven met mijn bewustzijn kan reizen in tijd en plaats. Ik WEET ook dat dit klopt, precies zoals ik de oneindigheid ervaarde in mijn healingsopleiding, namelijk vertrouwd. Op het moment dat mijn zoon dood is, keer ik terug in mijn eigen lijf in de kerk en zoek een uitweg, maar dan zie ik dezelfde priester als in het dorp. Hij kijkt mij aan en opent de deur voor de kerkvolgers. Hijzelf verschuilt zich achter de deur, en dan springen een aantal mensen boven op mij en word ik ter dood vervloekt. De priester spreekt vervloekingen uit dat ik naar de hel zal gaan, vanwege mijn daden. Ik probeer kort uit te leggen wat er tijdens de bevalling van de vrouw is gebeurd maar de mensen maken mij uit voor leugenaar.
Dan word ik woest van het woord leugenaar.

Ik kon zien dat mijn kind vermoord werd, en dat raakte mij enorm, maar het feit dat ik uitgemaakt wordt voor leugenaar maakt me werkelijk furieus. Er zijn uiteindelijk 6 mensen nodig om mij onder controle te krijgen. Wendy vindt het opvallend dat ik daar zo sterk van word. Kennelijk is er iets met ‘uitgemaakt worden voor leugenaar’. Ik vertel Wendy dat ik terwijl ik word vastgehouden door 6 mensen ik het idee krijg dat ik moet vertellen dat het Gods wil was die ervoor zorgde dat het kind dood ter wereld kwam. Dat zou ervoor zorgen dat ik een dialoog kon beginnen met de kerkvolgers, maar ik krijg het mijn strot niet uit. Ik WEET dat God niet bestaat zoals het in die tijd verkondigd werd. En ik kan gewoon niet liegen dat dit Gods wil was om mijn eigen leven te redden.

Dat is het moment dat Wendy ingrijpt. Ze geeft aan hier een splitsing te voelen in mijn verhaal. Waarom kan ik niet liegen? Ik geef aan dat dit echt een kracht van buiten mezelf is. Ik krijg het gewoon echt mijn strot niet uit. Wendy geeft aan dat ik wellicht een eed heb afgelegd die ervoor zorgt dat ik niet kan liegen. Dit voelt volgens haar niet goed en moeten we ook nader onderzoeken. Voor nu besluiten we het verhaal met de vrouw verder af te maken.

Doordat de vrouw niet kan liegen, besluit ze haar mond te houden en wordt ze ter dood veroordeeld. Mijn buik wordt door iemand opengesneden en ik zie net als in de healing-les mijn ingewanden en ongeboren kind onder mij op de grond vallen vlak voordat ik sterf. Wendy vraagt nog of die vrouw nog wat nodig heeft, maar ik geef aan dat dit herinneren al genoeg is. De vrouw wist al dat ze alleen lichamelijk sterft, maar haar ziel niet. Als Wendy nog even doorvraagt waarom ik niet een kleine leugen om bestwil kon vertellen, zodat ik niet vermoord zou worden door de kerkgangers, geef ik aan dat ik dat echt niet kon. Ik geef aan dat ik alles al wist in dat leven. Ik wist ook dat wat de kerk verkondigde niet klopte omdat ik innerlijk wist dat het in de toekomst anders is. Die toekomstige informatie hoort ook bij mij. Ik ben ook niet tegen de priester ingegaan op het plein toen hij zielen wierf voor de kerk, omdat ik wist dat het niet geaccepteerd zou worden. Ik weet de waarheid van de toekomst.

Dan wordt het in ene voor Wendy duidelijk! Ik bezat in dat vorige leven het vermogen om mijn met bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte te gaan. Zo bleef ik in contact staan met mijn man als hij op reis was en met mijn kind op het moment dat hij stierf. Dat is de reden waarom ik in dit leven bepaalde dingen gewoon WIST en nu als herinnering ervaar. Ik kon met mijn bewustzijn reizen in de tijd en was dus die tijd ver vooruit. De blokkade op mijn keel betreffende liegen bracht mij in een zeer lastig pakket. Ik kon de waarheid niet spreken want dat zou niet geaccepteerd worden (terwijl het voor mij echt de waarheid is of was) en liegen lukte ook niet. Dat was waarom ik dichtklapte en Wendy het ook voelde in haar keel toen we aan deze regressie sessie begonnen. Dat is de reden waarom ik in kerken een naar gevoel ervaar in mijn buik EN mijn keel.

Wendy vraagt me om me te concentreren op het MOETEN uitspreken van de waarheid. Waar komt die verplichting vandaan? Ik zie een donkere wolk en geef aan dat het bij mij vandaan komt. Wendy zegt dat het opgeven van de vrijheid om te kunnen zeggen wat je wil (en dus eigen wil) niet zo maar opzij kan worden gezet. De wolk voelt niet goed volgens haar en ze vraagt me om goed in die wolk te kijken. Hoe voelt het? Is het een persoon, energetische wolk of iets anders?

Piramide KristalMet enige moeite lukt het me om in de wolk te kijken. Ik zie een doorzichtige kristal in de vorm van een piramide. In dat kristal zitten mooie regenbogen. Ik vertel Wendy dat ik daarmee de afspraak heb dat ik in mijn volgende leven de waarheid MOET vertellen. Wendy verteld dat dat echt niet goed is. Dan valt bij mij het kwartje. In het kristal ligt vastgelegd dat ik niet kan liegen. Het is een contract! De wolk klaart op en is een deel van mezelf. Die wolk ben ik zelf. In een nog eerder leven heb ik gebruik gemaakt van leugens en dat heeft mijn kop gekost. Ik heb met mezelf een dialoog gevoerd voordat ik incarneerde in een volgend leven dat ik geen gebruik meer wilde maken van leugens. Vervolgens heb ik met mezelf in een contract, vastgelegd in een kristal, de afspraak gemaakt dat ik in een daaropvolgend leven niet KON liegen. Helaas liep dat dus ook niet goed af.

We besluiten het contract, dat ik op zich wel eervol vind, toch op te ruimen door het naar het licht te sturen. Op deze manier ruimen we toch een soort blokkade op in mijn energetische lichaam bij mijn keel. Als dit opgelost is, open ik langzaam weer mijn ogen.
Ik zie sterretjes en voel me wat licht in mijn hoofd als Wendy me een koekje aanbied om een te landen in het huidige leven. We praten nog even na en dan nemen we afscheid van elkaar. Ik vind het jammer om afscheid te nemen, want ik ben Wendy enorm gaan waarderen en ik hou ervan om met haar te kunnen praten over alle paranormale en spirituele zaken. Ze zal nooit raar opkijken of je oordelen over de dingen die je mee maakt. Heerlijk. Een contact dat ik niet zal vergeten.

Mijn visie,…
Toen ik met Wendy de afspraak maakte voor deze regressiesessie wist ik innerlijk dat dit de laatste sessie zou zijn. Ik wilde de afspraak persé inplannen na de laatste dag van mijn healing-opleiding. Waarom wist ik destijds niet, maar het voelde alsof dat de juiste volgorde was. Nu weet ik dat ik bepaalde dingen moest leren in de healing-opleiding die me nu in deze regressie kon brengen waar ik zijn moest.

Het besef dat religieuze energie overgedragen kon worden vanuit de familielijn, maar ook dat je trauma’s uit vorige levens nog kunt voelen in je huidige leven. Dat ik mijn bewustzijn voorbij de grenzen van tijd en ruimte kan strekken en dat ik dus vanuit vorige levens maar ook volgende levens informatie kan verkrijgen. Doordat deze kennis in de tussentijd tot mij gekomen is in dit leven, kon ik nu eindelijk een beeld vormen van het leven waarin het trauma met betrekking tot kerken veroorzaakt is. Zonder deze informatie kon ik geen beeld krijgen van het vorige leven in deze regressie sessie.
Al mijn vorige levens die ik tot nu toe onderzocht heb, hebben te maken met intuïtief zijn en daarmee werken of niet. Het hogere weten en spiritualiteit zijn de twee pijlers van mijn ziel. Dit is nu wel duidelijk voor mij. Dit is de persoonlijke kracht die huist in mij en waar ik mee moet werken.

Nu WEET ik dat de kosmos op mysterieuze wijze werkt. Dingen komen in een bepaalde volgorde omdat dat de gewoon de juiste volgorde is. Of dit nu logisch is of niet.

The universe has his own way of working things out.

Just let go!
Let go
Of how
You thought
Your life should be,
And embrace the life that
Is trying
To work its way into
Your consciousness.

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 9

Dit keer besteed ik de avond voorafgaand aan de laatste dag van mijn healing-opleiding wat extra aandacht aan het uitzoeken van mijn kleren voor de volgende dag. Aan het eind van de negende opleidingsdag zouden we ons diploma krijgen en op de één of andere manier vind ik het spannend genoeg om wat meer aandacht te besteden aan mijn uiterlijk. Met een beetje tegenzin ga ik slapen, morgen is de laatste dag dat we officieel voor de opleiding samenkomen. Ik ga mijn klasgenoten missen, weet ik nu al.

In de laatste les beginnen we weer met een uitgebreide grondinsoefening waarbij we ons voorbereiden op de afstandshealing die we gaan doen. We gaan letterlijk iemand een healing geven die niet fysiek bij ons aanwezig is. Tijdens de grondingsoefening brengen we ons proefpersoon alvast in beeld en kijken wat er nodig zal zijn tijdens de healing.
Voorafgaand aan deze opleidingsdag heb ik al met mijn een van mijn beste vriendinnen afgesproken dat ik haar zal healen tijdens de afstandshealing die we in de les gaan doen. De afspraak is dat onze proefpersonen op een bepaalde tijd stil moeten gaan zitten om de healing te kunnen ontvangen. Doordat onze proefpersonen even stilzitten, kunnen ze wat beter met hun aandacht bij hun lichaam blijven. Dan is het mogelijk dat we na de healing met elkaar bellen om ervaringen uit te wisselen. Mijn vriendin Nienke heeft er zin in en zit op het afgesproken tijdstip klaar om mijn afstandhealing te ontvangen. Terwijl wij nog steeds in het leslokaal zitten, beginnen we met het visualiseren van onze proefpersonen voor ons en starten we onze afstandhealing. Nienke heeft erg veel moeite met haar energiehuishouding en mijn healing richt zich met name op het dichtmaken van energielekken in haar systeem en het schoonmaken van haar hoofd. Als ik Nienke haar ruimten (aura’s) schoonmaak valt het me op dat er drie niet-stoffelijke wezens bij haar zijn. Een oudere mevrouw, een jonge man en een kind. Bij het schoonmaken van haar vorige levens aura krijg ik duidelijke beelden van indianen door, en dan met name het landschap krijg ik te zien.

Na afloop van onze healing bespreken we eerst kort onze eigen ervaringen voordat we de tijd krijgen om met onze proefpersonen te bellen of whatsappen om ervaringen uit te wisselen. Ik vertel dat ik steeds meer beelden te zien krijg tijdens mijn healings en dat ik het beeld van Nienke steeds naar achter moest duwen omdat ik het gevoel had dat ze steeds bij mij op schoot kwam zitten. Om onze energie gescheiden te houden, moest ik het visuele beeld van Nienke steeds naar achter duwen. Wat me opviel is dat bij het healen op afstand of een glazen beeld, het voor mij makkelijker te zien is waar energielekken zitten in het energetische lijf, of welke gebieden meer aandacht nodig hebben. De docent geeft aan dat het inderdaad makkelijker en sneller gaat dan een 1 op 1 healing omdat de ruis er niet is van de fysieke aanwezigheid.

Dan bel ik Nienke. Ik vraag wie begint met het vertellen over onze ervaring en het antwoord van Nienke is: “Ik begin wel, want dan wordt mijn verhaal niet beïnvloed door jouw ervaring”. Grappig niet waar, want ook ik voelde steeds dat onze energie wilde vermengen en nu zegt Nienke het tussen de regels door ook.
Dan verteld Nienke dat ze soms tintelingen ervaarde, in haar lichaam, en dat ze kleuren zag die dezelfde waren als waar ik haar mee schoonmaakte tijdens de healing. Ook ervaarde ze dat haar holtes en hoofd gingen tintelen en schoongespoeld werden. Precies zoals ik ook tijdens de healing gedaan had. En ze vertelde dat ze op het einde zilveren naaldjes rond zich heen voelde vallen, zonder dat het pijn deed. Ik vertelde haar dat dat mijn sprinkels van Supreme Being energie was waarmee ik haar ruimtes nog even afspoelde, alleen waren ze bij mij wit licht. Zodra ik dat laatste zei, beaamde Nienke dat dat was wat ze zag, maar dat ze het niet onder woorden kon brengen. Dan vertel ik van het beeld van indianen en bevestigd Nienke dat ze al meerdere keren te horen heeft gekregen dat ze in een vorig leven indiaan geweest is. Pas toen ze dit vertelde herinnerde ik me dat weer. Al met al kwamen onze ervaringen verbazingwekkend overeen en besloten we dit vaker te doen. Ik keerde na het telefoongesprek met een euforisch gevoel terug in de les. Daar bleken meerdere mensen dezelfde ervaringen te hebben. De verhalen van de proefpersonen kwamen overeen met de ervaringen van de healers.

Na de lunch gaan we aan de slag met het hebben van contracten. Onze ziel kan diverse contracten oftewel afspraken gemaakt hebben die mogelijk belemmerend werken in het huidige leven. De docent verteld dat wanneer je vastloopt in een healing bij het opschonen van koorden of hardnekkige overtuigingen dat dit wellicht een contract kan zijn dat vastgelegd ligt in de bibliotheek van Akasha. Als we via een visualisatie oefening een contract van ons ziel oproepen om op te schonen, komt er bij mij een contract naar voren waarin ik heb vast gelegd dat ik een moeilijk leven moet ervaren om terug te komen bij wie ik ben het doel van mijn ziel. Ik besluit dat contract oftewel deze afspraak met mezelf te vernietigen. Daarna wisselen we ook een healing bij een klasgenoot uit waarbij we een contract opschonen of vernietigen.

Tot slot leren we kort iets over healing met behulp van geluid en een klasgenoot en ik vertellen van onze ervaringen over muziek met een bepaalde frequentie die je kunt vinden op youtube. Enkele weken later leer ik dat dat Solfeggio Tonen zijn.
We wisselen kort een healing met geluid uit bij elkaar, maar dit eindigt meer in een slappe lach sessie, want het is de bedoeling om schaamteloos geluiden te produceren om te kijken waar healing en dus welk geluid nodig is. Al gauw gaan we over tot het herzien van een contract met geluid, want de healing op elkaar eindigt alleen maar in hard gelach.

De les sluiten we af met een korte introductie in de readingopleiding. De docent verteld wat we daar van kunnen verwachten en in een korte meditatiesessie, leren we onszelf een korte reading te geven aan de hand van het visualiseren en interpreteren van een bloem die onszelf voorsteld. Precies zoals ik tijdens de reading met Sasha te horen kreeg.
Dit keer kreeg ik zelf wel een beeld van de bloem. Het is een mooie zachtroze pioenroos die net geopend is, maar heel veel lagen bevat. Vanbinnen straalt mooi licht en als de docent vraagt wat mijn doel is als ik naar het beeld van de bloem kijk. Ik antwoord onmiddellijk dat het de bedoeling is om mijn eigen licht te laten schijnen zodat ik een voorbeeld kan zijn voor anderen. Anderen kunnen dan mijn licht zien en ik zie het licht in anderen.

Dan is het zo ver en worden onze diploma’s overhandigd. Met een korte speech van de docent krijgt ieder van ons een ingelijst diploma van onze Healing-opleiding en mogen we onszelf een gediplomeerde aurahealer noemen. We maken de afspraak dat we allemaal de reading opleiding gaan doen, zodat we met dezelfde groep weer samen kunnen komen in september. Ik krijg steeds meer beelden door tijdens mijn healings, Ik wil weten wat ik daar nog meer mee kan en de reading opleiding lonkt. Hoe ik dat ga financieren en regelen met mijn man weet ik nog niet, maar dat ik ook deze opleiding moet gaan doen, is voor mij wel duidelijk.

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 8

De achtste lesdag vind ik een spannende dag. We gaan een healing uitwisselen op familieleden, vrienden of kennissen van onze klasgenoten. Het is de bedoeling dat we allemaal iemand meenemen naar de opleiding zodat een klasgenoot een healing kan geven op een voor hem/haar vreemd persoon. Met gezonde spanning start ik de dag.

We beginnen zoals altijd met een grondingsmeditatie, maar dit keer is deze extra uitgebreid. Vervolgens wisselen we een schoudermassage uit bij elkaar. De docent verteld ons dat we in onze healings tot nu toe alleen gewerkt hebben met kleur. Maar soms kan het nodig zijn met de elementen te werken. We bespreken de vier elementen (vuur, water, lucht en aarde) en spelen met de energie daarvan tussen onze handen. De energie van de elementen kan ondersteunend werken aan onze eigen healingsenergie. Deze kennis voelt als het laatste ontbrekende stukje van de puzzel.
We moeten buiten de opleidingsdagen om ook thuis een aantal keer healings geven en daar een verslag van maken om onze vaardigheden te ontwikkelen. Tijdens mijn healings liep ik soms tegen blokkades aan waarbij ik het gevoel had dat mijn healingsenergie niet toereikend genoeg was als ik alleen maar kleur gebruikte. Soms wilde ik al vuur gebruiken maar deed dat niet omdat ik niet wist of dat mocht of kon. Nu verteld de docent in de les, dat dat juist ondersteunend kan werken!

Tijdens de lunchpauze loop ik buiten in het mooie warme weer met een klasgenoot. Ook zij heeft het idee dat nu de ontbrekende informatie tot ons komt en we veel meer kunnen bereiken in onze healings. Het voelt aan alsof onze vermogens completer worden. We moeten lachen om onszelf en beseffen dat wat we bespreken tijdens de opleiding soms heel raar kan klinken in de oren van mensen die hier niet mee bekend zijn. We lachen gezamenlijk hardop als we vertellen hoe onze beider mannen reageren als we wat proberen uit te leggen over wat we meemaken en doen tijdens de opleidingsdagen.

Na de lunch stromen we weer in, in onze healingsenergie, en maken we onze healingsplek energetisch schoon voor onze gasten. Dan komen onze familieleden, vrienden of kennissen binnen. Mijn healee is een jonge vrouw, de zus van een klasgenoot. Zij is niet bekend met healings en vormt dus gelijk een enorme uitdaging voor mij. Ik begin met een algemene schoonmaak en kom al gauw uit op haar rechterschouder. Mijn healee heeft pijn in haar rechterschouder, maar iedere keer als ik de energie daar wat losser maak wordt mijn healee duizelig. Ik word onzeker en twijfel of ik het wel goed doe. Als het gronden en opvullen niet leidt tot een afname in duizeligheid maar juist hoofdpijn, vraag ik de docent om hulp.

Ik krijg te horen dat ik juist een heleboel los maak bij mijn healee. Ik verricht juist enorm veel energetische verschuivingen die zorgen voor het ongemak bij mijn healee. Alsof jarenlang stijfheid uit een spier wordt gehaald. Dan voelt een ontspannen staat in eerste instantie ook heel vervelend en naar, gewoon omdat je dat niet meer gewend bent. Het advies dat ik van de docent krijg is kleinere stukjes opschonen, opvullen en tussendoor meer mijn healee proberen te gronden. Ik hou me aan dat advies en langzaamaan gaat het beter met mijn healee. Als ik aan het einde van de healing vraag hoe zij het ervaren heeft, geeft ze aan dat ze zich veel minder verstrooid voelt en dus rustiger. De pijn in haar schouder is gelukkig weg en we praten nog wat na over hoe een healing werkt en door zal werken de komende drie dagen. We nemen afscheid van onze gasten en bespreken in de klas onze ervaren na. We nemen daar ruim de tijd voor.

Dan wordt het tijd om een groepshealing uit te voeren. We gaan met zijn allen in een kring zitten en sturen helende energie in ons midden. Iedereen mag iemand uit zijn of haar omgeving in gedachten uitnodigen om plaats te nemen in onze pilaar van helende energie in het midden van onze cirkel. Als we zo ver zijn, nodig ik mijn moeder uit in het midden, maar zodra haar wezen in de cirkel komt, verdwijnt ze ook weer. Ze wil het niet. Dan lijkt het bijna alsof ikzelf word meegezogen in de energie. In mijn hoofd blijf ik maar herhalen dat ik moet gronden en mezelf naar beneden moet halen om de duizeligheid die ik krijg te voorkomen. Ik krijg het gevoel mezelf te verliezen. Op dat moment roept een klasgenootje dat het haar te veel wordt en dat ze uit de groepshealing wil stappen. Zodra ze dat zegt, roep ik ook dat ik eruit wil en wij beiden schuiven onze stoel uit de cirkel om vervolgens even bij te komen. De rest gaat verder met de groepshealing. Na afloop blijkt dat mijn klasgenoot en ik de energie van de anderen te sterk vonden om het te kunnen handelen. Pas toen we de cirkel uitwaren ging het beter.

Dan praat de docent over het opruimen van holons,…. Achtergebleven energiestenen van overleden personen. De oplossing hiervoor is het wezen erbij vragen om zijn eigen energie op te ruimen en vervolgens deze te helpen het twee draaikolken in te sturen. Een draaikolk voor aarde elementen naar de aarde en een draaikolk voor de kosmos elementen richting de kosmos. Als de docent dit uitlegt krijg ik het weer benauwd in mijn keel en buik. Als ik mijn gevoel en angst voor het werken met holons aan de docent probeer uit te leggen, barst ik in onbedaarlijk huilen uit. De docent legt uit dat dit de angst is van mijn lichaam. Mijn ziel weet wel dat het onsterfelijk is, maar ik heb waarschijnlijk in één of meerdere levens meegemaakt dat ik zeer plotseling mijn lijf kwijt ben (in explosie bijvoorbeeld). De angst zit het in het niet meer terug kunnen komen in mijn lijf als ik eruit ben. Dat andere entiteiten of energieën mijn lijf over kunnen nemen, maar de docent geeft aan dat dit niet kan. Via het zilveren koord blijft je altijd verbonden met je lijf. Simpelweg door met je eigen wil je ruimte helder te maken, blijft andere energie op afstand of weg bij je lijf. Eigen wil is echt de doorslaggevende factor daarin. De docente komt me helpen gronden en ze geeft aan dat ik goed mijn zilveren koord schoon moet maken om die angst wat kwijt te raken. Via het zilveren koord is ons astrale lichaam (waar we ook mee reizen tijdens onze dromen) verbonden met ons fysieke lichaam.

Als afsluiter van deze dag doen we nog een korte oefening waarbij we met ons astrale lichaam op afstaand naar ons fysieke lichaam kijken om te kijken hoe onze healing-energie stroomt. Moe en voldaan sluit ik de dag af. We hebben nog maar 1 lesdag te gaan. Ik kijk uit naar de laatste dag en diploma-uitreiking!

Myst

/door
,

Healing-opleiding – dag 7

Anderhalve week na de specialisatie-dag gaan we weer opnieuw aan de slag voor de Healing-opleiding. Dit keer staat het opruimen van trauma’s uit vorige levens centraal en ik ben benieuwd wat me dit keer te wachten staat.

We beginnen de dag met een uitgebreide gronding. Dit keer is onze grondingsmeditatie echter wat anders van aard. We strekken dit keer ons bewustzijn uit voorbij de grenzen van ons huidige leven. We gaan verder tot in het oneindige. Hoewel dit voor sommige mensen wellicht wat moeilijk voor te stellen is, gaat het bij mij in een oogwenk. Het is alsof mijn bewustzijn zonder enige moeite over de grenzen van tijd en ruimte kan strekken. Dit voelt voor mij als thuiskomen op de een of andere manier. Als we dan ook onze energie van ons wezen terughalen uit het oneindige voel ik me steeds completer worden. We halen energie terug uit vorige en volgende levens. Deze oefening bevalt me enorm en het lijkt alsof ik echt stukken van mezelf weer terug kan vinden. Ik voel me meer compleet dan ooit en als ik deze ervaring deel met een klasgenoot bevestigd zij ook dat zij het gevoel heeft meer compleet te zijn. Wij beiden hebben in tegenstelling tot anderen van onze klas geen moeite met het voorstellen van oneindig bewustzijn. Het is voor ons beiden alsof er eindelijk weer iets zichtbaar is geworden dat tot die tijd onzichtbaar was. Anders dan dat kan ik het nu niet uitleggen.

Vervolgens doen we een korte meditatieoefening waarbij we kijken naar fysieke pijn in ons lichaam die we via ons oneindige bewustzijn kunnen linken naar andere levens. Ik voel me buik opspelen. Hetzelfde gevoel als ik een kerk binnenloop voel ik in de meditatie opkomen. We gaan er volgens mee aan de slag als we bij elkaar een healing op lichamelijke trauma’s gaan uitwisselen.

Wanneer mijn klasgenoot tijdens de healing zich concentreert op mijn buik, krijg ik plotseling een beeld voor ogen. Ik schrik er enorm van want het is behoorlijk gruwelijk en ik raak daar bijna van in paniek. De docent ziet de angst op mijn gezicht en geeft aan dat ik me er aan over moet geven. Ik moet de healing toelaten zodat de angst uit mijn energetisch lijf kan. Mijn klasgenoot gaat verder.

Het beeld wordt nog sterker, ik ben eeuwen terug en mijn handen zijn vastgebonden aan een soort kruis. Ik kijk naar beneden en zie dat daar iemand met een mes van linksonder naar linksboven, rechtsboven en dan naar rechts beneden mijn buik opensnijdt. In eerste instantie zie ik mijn ingewanden op de grond vallen, maar even later zie ik daar ook mijn ongeboren kind bij liggen en dan voel ik dat ik sterf. De zin “Laten we kijken of zij de duivel in zich heeft…” komt steeds in mijn hoofd voorbij net als diepgewortelde angstgevoelens en emoties in mijn buik. De docent komt erbij staan en bevestigd mijn beeld, dit is echt in één van mijn vorige levens gebeurd. Daarnaast geeft de docent aan dat ik veel vorige levens heb gehad en dus nogal wat oude trauma’s op te ruimen heb in mijn energetische lijf. De docent noemt als voorbeeld dat mijn keel ooit heel kort en krachtig is doorgesneden in een vorig leven, puur omdat ik dan niet verder kon praten en dat er nog een hooivork ergens in mijn rug zit. Ik moet al die dingen opruimen voordat ik anderen goed kan helpen.

Vervolgens vertel ik de docent dat ik een paar dagen voor deze les, een kaart had getrokken uit de orakelset De wijsheid van de levensbloem. Het was de kaart U bent een lichtwerker. Ik was nog niet bekend met deze term en ben er veel over gaan lezen.
Lichtwerkers zijn zielen die een sterk verlangen ervaren om licht (liefde, inzicht, vrijheid) te verspreiden op aarde. Zij beschouwen dit als hun roeping. Lichtwerkers voelen zich van nature sterk aangetrokken tot spiritualiteit en tot een vorm van hulpverlening.

Lichtwerkers dragen de potentie in zich van een snellere spirituele ontwikkeling dan de gemiddelde mens op aarde. Er broeden als het ware kiemen in hen, die de belofte in zich hebben van een krachtig en snel ontwaken. Lichtwerkers zijn ouder dan de meeste zielen die momenteel op aarde geïncarneerd zijn. Dit ouder zijn moet je liever niet opvatten in termen van tijd, maar meer in termen van ervaring.

Ik kom hier later in een aparte blog nog op terug, maar ik vertel de docent dat ik me helemaal kan vinden in de term lichtwerker en dat ik een sterke band voel met dit fenomeen. Hij moet lachen en geeft me een knipoog.

Dan wisselen we om en kan ik mijn klasgenoot gaan helpen met trauma’s uit vorige levens. Ik voel twee objecten in zijn energetische lichaam waarbij ik heel duidelijk een soort vleeshaak of pike in zijn schedelrand voel zitten. Die verwijder ik maar dan voel ik ook alsof mijn klasgenoot te veel naar rechts leunt. Er klopt ook iets niet aan zijn linkerbeen waardoor hij op rechts leunt. Dan krijg ik een beeld door van een piraat. Het lijkt erop dat mijn klasgenoot een zeeleven heeft gehad. De docent bevestigd aan het einde van de healing dat mijn klasgenoot een leven heeft gehad waarin zijn linkerbeen is geamputeerd, waarschijnlijk was dit gebeurt in een leven als piraat en daarom leunt hij te veel op rechts. Ik moet glimlachen als ik de docent dit hoor zeggen. Mijn beelden worden steeds helderder en mijn zelfvertrouwen in mijn helderziendheid groeit langzaam!

Aan het einde van de dag houdt de term lichtwerker en de knipoog van de docent me bezig. Ik besluit me nog meer te verdiepen in deze term en stuit op het boek van Rebecca Campbell- Light is the New Black. De positieve reviews op bol.com en amazon.com trekken me over de streep. Ik bestel het boek en begin met lezen,….

Myst

/door
, ,

Een uitgebreide reading

Naar aanleiding van de energiecheck en korte reading van de docent besluit ik een uitgebreide reading te ondergaan bij iemand die ook daarvoor is opgeleid. Ik kom terecht bij Sasha die ik enkele maanden daarvoor ook al aangeschreven had voor een reading, maar waar het toen niet van gekomen was.

In het gebouw waar ook mijn healing-opleiding plaatsvindt ontmoet ik Sasha die al snel begint met de reading als ze nog geconcentreerd is. Ze legt uit dat ze de reading doet aan de hand van een visualisatie waarin ze mij als een bloem ziet. Aan de hand van de kenmerken van de bloem, geeft ze mij een reading.

Het eerste wat Sasha opvalt is dat er helderwit licht binnen in de steel schijnt. Er is veel beweging in de steel. Ze omschrijft het als een persoonlijke kracht en innerlijke wijsheid die is aangeboord. Om de steel zit een dunne beschermlaag die nog vanuit mijn oude systeem komt (een oude overtuiging). Het licht is mijn nieuwe systeem.
Dan probeert Sasha de bloem te bekijken, maar hij is niet zichtbaar. Ze zegt dat dit komt omdat ik volledig in ontwikkeling ben. Hij is aanwezig, maar doorzichtig en fragiel. Ik moet mijn intuïtieve vermogens en innerlijke ontwikkeling koesteren als een pasgeboren baby. Dan wordt de bloem (het eindresultaat of de richting, toekomst) helderder.
De bloem heeft verder geen blaadjes aan de steel. Blaadjes staan voor projecten/ onderdelen in mijn leven, maar die zijn er even niet. Ik bevestig dat aan haar, ik probeer echt me te concentreren op mijn innerlijke ontwikkeling. Sasha gaat een stap verder en noemt het zelfs een innerlijke transformatie. Van een penwortel onderaan de bloem, die oude en fysiek beperkend aanvoelt, met een stevige aarding ga ik over op nieuwe haarwortels die nog meer aan kracht moeten winnen.
Ik heb volgens Sasha behoefte en zoekende naar meer flexibiliteit ten aanzien van mijn fysieke gronding in het nu. Ik wil flexibeler zijn in dit moment van mijn leven, dan hoe ik vanuit mijn opvoeding heb meegekregen. Sasha geeft aan dat ik me letterlijk aan het losmaken ben van oude patronen en overtuigingen en heb behoefte om meer de moderne vrouw te zijn die ik altijd al geweest ben. Dingen uit mijn gevoel mogen doen. In de gronding zit een oude energie vast vanuit religie vanuit mijn vaders kant. Deze zelfde energie ziet Sasha terugkomen in mijn keel en buik.

Dan voel ik alsof er in ene dat er een mistig gordijn wordt opgeheven.
“Waarom heb ik dit niet eerder gezien?”
“Waarom heb ik dit niet eerder aan elkaar gekoppeld?”
Ik heb een regressietherapeut opgezocht om te onderzoeken waarom ik een naar onderbuikgevoel krijg in kerken en waarom ik niet hardop kan zeggen wat ik wil doen. In alle therapiesessies komt naar boven dat ik in dit leven, maar ook in mijn vorige levens zeer intuïtief ben. Ik neem dingen waar die andere niet kunnen waarnemen. Wendy noemt nog notabene in ons laatste gesprek dat kerken en spiritualiteit of paranormaliteit botsten.
“Waarom heb ik niet eerder de streng katholieke opvoeding van mijn vader gekoppeld aan mijn onderbuikgevoel in kerken?”
“Waarom zag ik zelf niet in dat overtuigingen van mijn vader in mijn eigen systeem zijn geraakt, waardoor ik steeds een innerlijk conflict en angst blijf houden als ik werk met mijn intuïtie?”
De ontmoediging van mijn moeder heeft er niet aan bijgedragen dat ik hardop kan zeggen wat ik wil, maar de onbewuste religieuze overtuigingen van mijn vader blokkeren mijn ware persoonlijke kracht.

Dan gaat Sasha verder met het bekijken van alle chakra’s. Bij de eerste (wortel)chakra merkt ze op dat ik met meer gemak de aarde energie moet uitnodigen voor een betere doorstroming van mijn eigen energiesysteem. Het gaat nu erg stroperig volgens haar waardoor de rest ook wat zwaarder en trager verloopt. Door gewoon aarde energie met gemak uit te nodigen doorbreek ik de cirkel van zware energie. Het klopt wat ze zegt, tijdens de gronding in de healing-opleiding vond ik zelf ook al dat het moeizaam verliep. De docent gaf het ook al in zijn reading aan. Ik moet niet het idee hebben dat ik eraan moet trekken, want dan voelt het zwaar en blijft moeizaam gaan. Ook geeft Sasha aan dat er dus oude religieuze energie zit op mijn gronding. Ze raadt aan deze bij de healing-opleiding wat meer aandacht te geven.
De tweede (heiligbeen)chakra, is volop in beweging, maar ook hier zit er een oude overtuiging over het thuiszitten van vrouwen. Dit kan deels oude religieuze energie zijn van vaders kant, maar ook vanuit mijn moederskant komt deze overtuiging terug. Ze raadt me aan deze beter te proberen te schonen. Verder ziet ze een stralende chakra die volop in beweging is. Het voelt alsof er een innerlijke noodzaak is om de verandering door te zetten, vanuit hier brand het licht dat zich verspreid. Ze geeft aan dat een healing op de man/vrouw verdeling in de huishouding kan helpen.
De derde (zonnevelcht)chakra maalt een beetje over wat er gaande is. Deze herkauwt alles steeds. Sasha geeft aan dat het nu nog even niet nodig is dat er een plan gebrouwd wordt. In je buik wil je het liefste plannen maken, zaken vormgeven en richting bepalen. Dit is echter nog niet nodig volgens Sasha. De informatie waar ik naar toe wil en wat bij me past komt vanzelf vanuit kosmische energie naar beneden. Als mijn gronding wat beter is en ik verlost ben van de traditionele man/vrouwverdeling zakt mijn levensdoel/levensvisie qua werk vanzelf naar beneden. Ik moet van Sasha goed blijven proberen mijn eigen lijf te voelen. Ik ga volgens haar te gemakkelijk boven en ook dit klopt wat ik eerder zelf ervaren heb in de regressiesessie met Wendy. Ook bij haar heb ik aangegeven dat het middelpunt van mijn ziel niet in het midden van mijn lijf zit, maar hoger. Ik moet ervoor waken om gericht bezit te zijn om resultaat te creëren. Dat komt vanzelf als de energie nog meer van boven naar beneden gaat stromen en mijn gronding beter wordt. “Vertrouw erop en geef jezelf tijd, dan komt het echt wel” zegt Sasha.
In mijn vierde (hart)chakra kan Sasha zien dat ik mezelf duidelijk nu de ruimte geef om dingen te onderzoeken. Te spelen met de nieuwe ontwikkelingen in mezelf en hier stroomt duidelijk nieuwe energie door. Ik sta mezelf toe om nee te zeggen en niet te voldoen aan verwachtingen van anderen. Als ik de positieve energie van mijn vierde chakra ook een beetje kan laten stromen in mijn derde chakra dan kan ik een beetje ontspannen. Zo zal de informatie van boven kunnen inzakken en zal vervolgens ook de kosmische en aarde energie beter gaan stromen en dus ook de chakra’s.
In mijn vijfde (keel)chakra zit een blokkade om te kunnen uiten wat er innerlijk aan het veranderen is. Hier zit ook energie op van vorige levens. (Weer de bevestiging van wat ik in de laatste regressiesessie ervaren heb). Sasha geeft aan dat het me letterlijk in vorige levens de kop gekost heeft en geeft aan dat ook hier een stuk healing voor nodig is. Mijn keel is geblokkeerd, waardoor ik nog steeds niet goed durf en kan uitspreken wat er innerlijk gaande is/wat ik innerlijk waarneem.
Ook het zesde chakra (derde oog) geeft aan dat het werken met intuïtie mij in het verleden de kop gekost heeft. Het is echt een terugkomend thema. Dit chakra stroomt wel helder. Ik ervaar veel onrust in mijn hoofd. Sasha geeft aan dat ze een beeld krijgt van een vuurtoren die alle kanten op wil kijken en wil weten wat ik dan zie. Alleen is het nog niet geheel duidelijk. Ik probeer in mijn hoofd dan dingen te analyseren, maar dat is gewoon niet altijd nodig volgens haar. Door een betere gronding te maken in het eerste chakra, zorgt het ervoor dat ik letterlijk wat meer in mijn lichaam zak en mijn hoofd wat meer rust krijgt. Ik hoef dan niet meer alles te analyseren/verwerken.
Mijn zevende chakra staat open maar heeft een donkere rand, alsof ik oude overtuigingen en of energie naar de zijkanten geveegd heb. Ook dit moet ik wat meer proberen schoon te maken. De kosmische energie stroomt gemakkelijk naar binnen, maar vanaf het hartchakra heeft het wat meer moeite om naar beneden te stromen en te vermengen met aarde energie en weer als mengsel om hoog te stromen. Ook dit gevoel had ik steeds zelf als we aan het gronden waren in de healing-opleiding. Deze bevestiging versterkt het vertrouwen in mijn gevoel.

Tot slot gaat Sasha mijn verschillende auralagen nog even kort door.
Als eerste bespreekt ze mijn fysieke auralaag. Ze geeft aan dat deze beperkt ofwel krap aanvoelt. De fysieke aura wordt gevormd tussen 0 en 7 jaar. Ik heb volgens Sasha als kind ervaren echt in een keurslijf gepropt te worden. Ze geeft aan dat ze mij als kind astrale reizen ziet maken om aan dat keurslijf te kunnen ontsnappen en vraagt of ik dat herken.
“Herken ik dat?” Man, ik vertel haar dat ik als kind hele sterke dromen had dat ik kon vliegen. Die dromen waren zo sterk dat ik een keer het ging uitproberen in het ‘echt’. Ik zie mezelf nog als kind bovenaan de trap staan van de eerste verdieping. Na even twijfelen spring ik in het trapgat in de veronderstelling dat ik kan vliegen. Wat daarna gebeurt weet ik zelf niet meer. Feit is dat mijn moeder vanuit de woonkamer een harde bonk horde en toen ze ging kijken lag ik huilend onderaan de trap met een gebroken arm. Ik bleef volgens haar gek jammeren en besloot ze mij in de nacht mee te nemen naar het ziekenhuis waar mijn vader dienst had. Hier bleek dat ik een dubbele onderarmbreuk had. Mijn vader heeft uiteindelijk mijn arm rechtgezet en ingegipst. De verschillende foto’s in mijn fotoboeken zijn daar nog steeds getuige van.
Sasha geeft aan dat astraal reizen nog steeds een kwaliteit is die bij me is en dat ik dit nog steeds kan inzetten.
Dan gaat ze in op de emotionele aura. Ze vindt deze wat wollig aanvoelen. De emotionele aura wordt gevormd tussen de 7 tot 14 jaar en het lijkt alsof hier energie huist die van anderen afkomstig is. Ik haak daarop in door aan te geven dat ik in die leeftijd twee onzichtbare vriendjes gehad heb. Sasha geeft aan dat die laag nog steeds wollig aanvoelt omdat het kennelijk open staat om de eenzaamheid van vroeger tegen te gaan of dat ik nog steeds energie daarin huisvest die afkomstig is van anderen die me gezelschap hielden in het verleden. Ook zit hier wat astrale energie. Alsof ik ook door die lagen heen reis en bij de tweede laag me afvraag wat hier zich bevindt.
De spirituele laag voelt speels, ruim en licht. Er is enorm veel gaande en in ontwikkeling in deze laag. Toch is deze laag net als de steel van de bloem omgeven van een dun donker laagje wat afkomstig is van een oude overtuiging. Die oude overtuiging probeert het allemaal te beschermen, maar door koestering van mijn innerlijke kracht en intuïtieve vermogens kan ik de bescherming langzaamaan laten zakken.

Dan is de reading voorbij en mag ik haar nog enkele vragen stellen als ik die heb. Ik vertel haar dat ik twee personen voel in mijn aura en voordat ik nog wat meer kan zeggen, zegt Sasha direct dat dit mijn vader en moeders moeder zijn. Ze geeft aan dat ik hen kan vragen of ze me wat meer ruimte kunnen geven. Ik kan ze letterlijk vragen mijn ruimte uit te gaan zodat ik me kan vullen met mijn eigen energie.

Bijzonder
Sasha is veel aan het woord geweest tijdens de reading. Heel veel zaken heb ik tijdens de reading bevestigd zoals dat mijn vader uit een streng katholieke opvoeding komt, dat ik mijn baan opgezegd heb om te kijken wat wel bij me past en dat ik zelf die innerlijke noodzaak van verandering ook echt voel. Zoals eerder gezegd, ik heb deze informatie bevestigd maar niet van tevoren prijsgegeven. Dit zorgt ervoor dat ik deze reading ervaren heb als een echte bevestiging wat ik innerlijk wel wist, maar zelf niet kon verwoorden naar buiten toe.

Een samenvatting van de bevestigingen die ik kreeg:
• Bevestiging van de innerlijke verandering en de noodzaak daarvan (Ik MOET mezelf gewoon de ruimte geven om te werken met mijn intuïtie)
• Bevestiging buik gevoel, bij kerken (religie) en energie vanuit vaders kant overgedragen op mij. Dus regressie sessie is laatste wat nog nodig is om dat stuk op te ruimen. Dit beperkt me nog in het volledig open gaan in het vertrouwen en werken met intuïtieve vermogens.
• Bevestiging astrale reizen en levendige dromen.
• Bevestiging van veel in beweging en mezelf vrijheid geven om dingen te onderzoeken in mijn leven ondanks dat andere mensen vinden dat dat niet zo maar kan of mag. Ik sta mezelf toe om nee te zeggen en niet te voldoen aan verwachtingen van anderen.
• Bevestiging wie de twee mensen in mijn aura zijn (zonder te kunnen zeggen wie ik daar zag, gaf Sasha al aan wie het waren)

Myst

/door
, ,

Healing-opleiding – Dag 4

In de ochtend van vrijdag 24 maart breng ik mijn zoontje naar het kinderdagverblijf en rij ik daarna door naar het centrum waar ik de healing-opleiding krijg om nog even in stilte te kunnen genieten van een lekkere cappuccino voordat de les begint. Dit keer heb ik ook mijn yoghurt met cruesli mee omdat ik in de haast nog geen tijd had gehad om te ontbijten. Als ik mijn ontbijt bijna op heb, komt de docent aangelopen en nodigt me uit om voorafgaand aan deze les een check te krijgen van mijn energiestroming. Ik ben immers toch lekker vroeg, dus dat kan nog wel even voor de les.

Niet helemaal voorbereid op wat komen gaat, neem ik plaats in de stoel tegenover de docent in ons leslokaal. De docent legt uit dat hij een korte reading zal geven over hoe mijn energie stroomt. Hij vraagt me om zelf mijn energie stromen op gang te brengen. Al gauw komt ter sprake dat mijn gronding beter kan, ikzelf had dat gevoel ook al. Het kost me soms moeite om te visualiseren dat de energie van de aarde gemakkelijk mijn benen in stroomt naar mijn bekken. Verder zit ik goed in mijn eigen energie. De healingsenergie is specifiek. Dan komt onverwacht mijn vader ter sprake. De docent geeft aan dat hij achter me staat, in mijn schaduw of slipstream en zich verlegen laat zien, bijna alsof hij zich schuldig voelt. Ik geef aan dat ik dit helemaal niet herken bij mijn vader. De docent geeft aan dat hij schuld voelt bij mijn vader voor het niet tonen van emoties of het er goed mee leren om te gaan. Ik geef aan dat mijn vader zich daar bij mij niet schuldig over hoeft te voelen en zeg hardop “Hoeft niet pa, het is goed zo”. Maar terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat mijn broertjes daar wel meer moeite mee hebben. Die hebben veel meer moeite met het op een gezonde manier hanteren en omgaan met emoties. Wellicht kwam mijn vader daarom aan mij kenbaar maken dat hij zich schuldig voelt, wellicht niet tegen mij, maar tegenover mijn broertjes….
Dan noemt de docent dat er fysiek iets niet goed zit met mijn energie. Warm en koud is niet in balans. Het schiet van het ene naar het andere…. Ik beaam dat dit klopt. Ik kan in een bloedhete woonkamer, waarin mijn man in een korte broek en t-shirt zit, het ineens heel erg koud krijgen. Terwijl ik nu achter de pc zit, komt er ook weer een koude vlaag opzetten. Mijn handen en voeten worden ijskoud en ook krijg ik rillingen. Een kruik of onder een dikke deken zitten is dan het enige dat helpt. De docent legt uit dat dit zit in hele harde tegenstellingen, maar ik kan dat niet plaatsen. Dan zegt de docent dat er een ongekende hardheid in me zit, ik zorg ervoor dat ik altijd in iedere situatie waar dan ook een escape heb. Als het moet kan ik alles en iedereen achterlaten zonder enige moeite. Het is een beschermingstactiek van mij geworden, dat zijn de tegenstellingen die de docent zag.
Na even nadenken, moet ik hem gelijk geven. Ik heb in het verleden van de één op de andere dag mijn spullen gepakt en ben uit het huis van mijn ex vertrokken. Begrijp me niet verkeerd de relatie was al ten einde, maar we woonden toen nog wel samen. Zonder aankondiging heb ik op een dag mijn spullen uit huis gehaald toen mijn ex aan het werk was. Voor mij was dit de enige mogelijkheid om opnieuw te beginnen. Ik ben ervan overtuigd dat het beter was voor ons beiden, maar terugkijkend had ik het wel anders willen aanpakken om onze relatie van acht jaar waardiger te laten eindigen. Radicaal een situatie en personen achterlaten en niet meer terugkijken, kan ik inderdaad. Eerlijk gezegd heb ik dit vaker gedaan, ik sluit echt periodes of situaties af en kijk niet meer terug.
De docent onderbreekt me in mijn gedachten en zegt dat mijn gevoelens erg diepgaand zijn. Ik laat nooit het achterste van mijn tong zien qua gevoelens. Ik voel veel meer dan ik laat blijken. Ik trek verbaasd een wenkbrauw omhoog. Dit is precies wat ook in mijn geboortehoroscoop ter sprake kwam bij Wendy en zo kloppend is voor mij. De docent sluit af met het feit dat ik veel meer een einzelgänger ben dan ik laat zien. Ik heb ook tijd alleen nodig, geeft hij aan. Tot slot mag ik een vraag stellen. Er komt niks in mij op, maar tijdens net als de les begonnen is, komt er toch een vraag bovendrijven en zodra de gelegenheid er is stel ik hem alsnog aan de docent. Ik vraag hoe het met mijn ontwikkeling gesteld is, ik heb namelijk het gevoel na drie maanden thuiszitten dat er nog geen concrete beslissingen genomen zijn door mij die leiden tot het vinden van een geschikte baan voor me. De docent glimlacht en geeft aan dat ik mijn resultaten anders moet gaan meten. Mijn ontwikkelingen staan helemaal niet stil, gevoelsmatig gebeurt er een heleboel met mij en dat merkt hij op in mijn energiehuishouding. Ik moet meer met mijn gevoel gaan meten in plaats van met mijn hoofd. Ik moet lachen, mijn rationele gedachten hebben die vraag gesteld. In mijn gevoel wist ik eigenlijk wel dat er veel gaande is.

De rest van de dag ben ik een beetje afgeleid. Ik weet niet goed hoe ik alle informatie van de reading moet verwerken en dat duikt op tijdens verschillende oefeningen.
We begonnen de lesdag zoals altijd met een algemene gronding en laten onze healingsenergiestromen. We oefenen dit keer met het uitnodigen van mannelijke en vrouwelijke energie in onze tweede chakra en worden ons bewust van het duidelijke verschil hiertussen. We wisselen vervolgens weer een schoudermassage uit en krijgen weer een nieuwe vorm van healing uitgelegd.
Dit keer staat de healing op een ‘glazen beeld’ centraal. Hierbij voer je een healing uit op een projectie van een persoon, in plaats van op de persoon zelf. Dit kan je bijvoorbeeld gebruiken bij een healing op het tweede chakra. De tweede chakra staat onder andere voor seksualiteit en als iemand hier een trauma op heeft zitten, kan het plezieriger zijn om de healing te projecteren in plaats van direct te plaatsen. Ook als er een healing op afstand gegeven moet worden, kan gebruik gemaakt worden van deze vorm van healing. Je maakt als het ware in gedachte een ‘glazen beeld’ van de persoon waarop je de healing gaat geven. Als de healing klaar is, schuif je dit beeld weer in werkelijkheid over de persoon heen. Het valt me op dat als ik het glazen beeld vorm in mijn gedachte van mijn klasgenoot het voor mij veel makkelijker en duidelijker wordt waar er energieknopen zitten en waar extra healing nodig is. Ik vind deze vorm van een healing geven makkelijker.

Dan gaan we onze eigen aura’s schoonmaken van energie van anderen. Tijdens de healing valt het me op dat er twee personen in mijn aura staan. Als ik me afvraag wie het zijn dan is het voor mij duidelijk dat het gaat om mijn vader en de moeder van mijn moeder. Ik voel heel duidelijk dat dit op zielsniveau is en het niet de daadwerkelijke personen zijn zoals ik ze in dit leven gekend heb. Ik kan dit niet verder uitleggen, maar zo voelde het gewoon voor mij.

Als we vervolgens verder gaan met een healing op de band met onze gidsen, merk ik dat mijn concentratie weg zakt en ik deze healing niet helemaal goed mee kan maken. Ik blijk niet de enige te zijn die hier last van heeft, maar de docent geeft aan dat we gewoon vertrouwen moeten hebben in het proces. Een leerpunt voor mij is dat we gewoon in gedachten kunnen vragen of een gids dichterbij komt of wat afstand neemt.

We sluiten de dag af met een oefening waarbij we spelen met het nemen of juist niet nemen van verantwoording in een gesprek. Een leuke oefening waarbij mijn klasgenoot en ik veel plezier hebben.

Iedere keer maak ik bijzondere dingen mee in en rond de healing-opleiding. Ik ben benieuwd wat de volgende les zal gaan brengen. Deze staat in het teken van de helende reis van Brandon Bays en ik besluit het boek daarvan te gaan lezen om me wat voor te bereiden.

Myst

/door

Healing-opleiding – Dag 1

Een paar dagen na het intakegesprek met mijn regressietherapeut Wendy, heb ik een kennismakingsdag van de healing-opleiding. Het valt me op dat we met een veel grotere groep mensen aanwezig zijn. In plaats van met 4 man, zitten we nu met ruim 14 man in een kring als we een kennismakingsronde doen. Gelukkig herken ik één persoon van mijn vorige opleiding en dat voelt op de een of andere manier vertrouwd.
De dag zou in het teken staan van gronden en uitleg krijgen over en oefenen met healingenergie. Hoe breng je die op gang in jezelf, en hoe pas je het toe (eerst op je zelf en dan op anderen). Daarna zouden we weer even gaan oefenen met het aanvoelen van verschillende aura-lagen en we zouden de dag afsluiten met het energetisch healing van een medecursist.

Als we starten met de grondingsoefening merk ik dat het tempo hoger ligt dan in de eerste opleiding. De meditatie gaat sneller. Ik weet wat er komt waardoor het hele proces van gronden snel verloopt. De laatste dag van de vorige opleiding was in november, dus nu voelt het fijn en lekker om weer goed te gronden en mijn eigen energiehuishouding weer goed in beweging te krijgen.

Vervolgens gaan we werken met healingenergie. We leren dat we een kanaal kunnen zijn om helende energie door te sturen zonder daar wat van onze eigen energie aan kwijt te raken. De docent vraagt ons een healingsymbool voor te stellen. Bij mij is het snel duidelijk dat het symbool een triquetra is. Vervolgens brengen we dit symbool in actie en gaat de healingenergie aan. Als deze healingenergie aan staat en gaat stromen voel ik een duidelijke tintelende stroming lopen vanuit mijn hart, naar mijn schouders door mijn armen en via mijn handpalmen naar buiten. Ik voel letterlijk iets door mijn handpalmen naar buiten komen. Op hetzelfde moment dat mijn healingenergie stroomt, voel ik ook continue kippenvel over mijn armen en rug en beginnen mijn armen soms oncontroleerbaar te schokken. Ik merk dat ik de enige ben die daar last van heeft en vraag aan de docent wat ik daaraan kan doen, want het is een beetje ongemakkelijk. De docent legt uit dat het continue kippenvel op mijn armen en rug weleens de aanwezigheid kunnen zijn van een gids en dat ik die gids gewoon kan vragen iets meer afstand van mij te nemen. In gedachten doe ik dat. Ik bedank de aanwezigheid van mijn gids en vraag hem om iets minder aanwezig te zijn. Prompt begint het kippenvel af te nemen en wordt het schokken van mijn armen beduidend minder terwijl ik de healingenergie nog duidelijk voel stromen.

We beginnen als eerste met het schoonmaken van onze eigen auralichamen en chakra’s. We vegen als het ware met de healingenergie alle oude, vastzittende, niet-bij-ons-horende energie uit ons systeem de aarde in. Ook de verschillende chakra’s maken we schoon en brengen we weer in balans. Als alle plekken in mijn aura’s schoon en leeg zijn vullen we die weer op met onze eigen energie.

Dit hele proces sta ik in mijn hoofd een discussie te voeren. “Voel ik dit nou echt? Lucht het nou op als ik energie van anderen weg veeg? Voel ik dat nou goed?” Af en toe kijk ik om me heen en zie ik dat ik niet als enige debiel in de lucht sta te gebaren met mijn handen. Iedereen maakt veeg-bewegingen en is heel erg geconcentreerd met zichzelf bezig. Sommige mensen voelen zich inderdaad ook echt opgelucht als we erover praten. Anderen zijn emotioneel omdat ze merken dat veel van hun eigen energie vastzit in situaties of de energie van andere personen bij hen kleeft. Ik voelde me beduidend opgelucht, alsof ik een grote voorjaarsschoonmaak in mijn eigen lijf heb gehouden in plaats van in mijn huis. Ik voel dat ik meer ruimte om me heen heb en me wat stabieler voel in mijn eigen emoties. Kennelijk pak ik makkelijk energie en dus emoties over van andere mensen en blijven die ongewild plakken. Zo’n healingschoonmaak helpt dus daarbij. De twijfels over wat ik sta te doen worden iets minder als ook andere mensen vertellen over hun ervaringen.

Aan het einde van de dag leren we een healing te geven aan een medecursist. Ik neem als eerste plaats in de stoel om een healing te ontvangen. Tijdens het schoonmaken van mijn vierde chakra voel ik me duizelig worden. De docent ziet dat en neemt het schoonmaken even over van mijn medecursist. Aangezien ik met ogen dicht zat, kon ik niet zien wat de docent achter me aan het uitvoeren was. Maar in ene voel ik “iets” vanuit links bij mijn hart zo naar voren mijn lichaam uitschieten”. De docent vraagt aan me hoe het gaat en ik beken dat mijn misselijkheid over is en ik me lichter voel. “Dat was de bedoeling lacht de docent en mijn medecursist neemt het schoonmaken weer over.” Waarschijnlijk zat er iets vast in mijn hartchakra dat de docent heeft losgemaakt en verwijderd waardoor ik me een stuk beter voelde. Wat dat was, weet ik tot op de dag van vandaag niet.
De healing voelde heerlijk aan en je kan er zelfs een beetje slaperig van worden. Zodra mijn healing klaar is, wisselen we de rollen om en voer ik een healing uit bij mijn medecursist die het heerlijk vond.

Bij de afsluiting verteld de docent dat we deze dat behoorlijk wat energie in beweging gebracht hebben en dat we daar de komende tijd nog wel wat van kunnen voelen. Als we bijvoorbeeld wat extra moe  of prikkelbaar zijn dan kan dat door deze lesdag komen. Hij geeft aan dat we kunnen bellen als het uit de hand loopt, maar dat niet verwacht als we op tijd onze rust pakken. De grote groep neemt afscheid van elkaar en enkele weken later komen de mensen die de healing-opleiding echt gaan (zoals ik) doen weer bij elkaar voor een tweede lesdag.

Myst

/door