Berichten

, ,

Healing-opleiding – Dag 4

In de ochtend van vrijdag 24 maart breng ik mijn zoontje naar het kinderdagverblijf en rij ik daarna door naar het centrum waar ik de healing-opleiding krijg om nog even in stilte te kunnen genieten van een lekkere cappuccino voordat de les begint. Dit keer heb ik ook mijn yoghurt met cruesli mee omdat ik in de haast nog geen tijd had gehad om te ontbijten. Als ik mijn ontbijt bijna op heb, komt de docent aangelopen en nodigt me uit om voorafgaand aan deze les een check te krijgen van mijn energiestroming. Ik ben immers toch lekker vroeg, dus dat kan nog wel even voor de les.

Niet helemaal voorbereid op wat komen gaat, neem ik plaats in de stoel tegenover de docent in ons leslokaal. De docent legt uit dat hij een korte reading zal geven over hoe mijn energie stroomt. Hij vraagt me om zelf mijn energie stromen op gang te brengen. Al gauw komt ter sprake dat mijn gronding beter kan, ikzelf had dat gevoel ook al. Het kost me soms moeite om te visualiseren dat de energie van de aarde gemakkelijk mijn benen in stroomt naar mijn bekken. Verder zit ik goed in mijn eigen energie. De healingsenergie is specifiek. Dan komt onverwacht mijn vader ter sprake. De docent geeft aan dat hij achter me staat, in mijn schaduw of slipstream en zich verlegen laat zien, bijna alsof hij zich schuldig voelt. Ik geef aan dat ik dit helemaal niet herken bij mijn vader. De docent geeft aan dat hij schuld voelt bij mijn vader voor het niet tonen van emoties of het er goed mee leren om te gaan. Ik geef aan dat mijn vader zich daar bij mij niet schuldig over hoeft te voelen en zeg hardop “Hoeft niet pa, het is goed zo”. Maar terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat mijn broertjes daar wel meer moeite mee hebben. Die hebben veel meer moeite met het op een gezonde manier hanteren en omgaan met emoties. Wellicht kwam mijn vader daarom aan mij kenbaar maken dat hij zich schuldig voelt, wellicht niet tegen mij, maar tegenover mijn broertjes….
Dan noemt de docent dat er fysiek iets niet goed zit met mijn energie. Warm en koud is niet in balans. Het schiet van het ene naar het andere…. Ik beaam dat dit klopt. Ik kan in een bloedhete woonkamer, waarin mijn man in een korte broek en t-shirt zit, het ineens heel erg koud krijgen. Terwijl ik nu achter de pc zit, komt er ook weer een koude vlaag opzetten. Mijn handen en voeten worden ijskoud en ook krijg ik rillingen. Een kruik of onder een dikke deken zitten is dan het enige dat helpt. De docent legt uit dat dit zit in hele harde tegenstellingen, maar ik kan dat niet plaatsen. Dan zegt de docent dat er een ongekende hardheid in me zit, ik zorg ervoor dat ik altijd in iedere situatie waar dan ook een escape heb. Als het moet kan ik alles en iedereen achterlaten zonder enige moeite. Het is een beschermingstactiek van mij geworden, dat zijn de tegenstellingen die de docent zag.
Na even nadenken, moet ik hem gelijk geven. Ik heb in het verleden van de één op de andere dag mijn spullen gepakt en ben uit het huis van mijn ex vertrokken. Begrijp me niet verkeerd de relatie was al ten einde, maar we woonden toen nog wel samen. Zonder aankondiging heb ik op een dag mijn spullen uit huis gehaald toen mijn ex aan het werk was. Voor mij was dit de enige mogelijkheid om opnieuw te beginnen. Ik ben ervan overtuigd dat het beter was voor ons beiden, maar terugkijkend had ik het wel anders willen aanpakken om onze relatie van acht jaar waardiger te laten eindigen. Radicaal een situatie en personen achterlaten en niet meer terugkijken, kan ik inderdaad. Eerlijk gezegd heb ik dit vaker gedaan, ik sluit echt periodes of situaties af en kijk niet meer terug.
De docent onderbreekt me in mijn gedachten en zegt dat mijn gevoelens erg diepgaand zijn. Ik laat nooit het achterste van mijn tong zien qua gevoelens. Ik voel veel meer dan ik laat blijken. Ik trek verbaasd een wenkbrauw omhoog. Dit is precies wat ook in mijn geboortehoroscoop ter sprake kwam bij Wendy en zo kloppend is voor mij. De docent sluit af met het feit dat ik veel meer een einzelgänger ben dan ik laat zien. Ik heb ook tijd alleen nodig, geeft hij aan. Tot slot mag ik een vraag stellen. Er komt niks in mij op, maar tijdens net als de les begonnen is, komt er toch een vraag bovendrijven en zodra de gelegenheid er is stel ik hem alsnog aan de docent. Ik vraag hoe het met mijn ontwikkeling gesteld is, ik heb namelijk het gevoel na drie maanden thuiszitten dat er nog geen concrete beslissingen genomen zijn door mij die leiden tot het vinden van een geschikte baan voor me. De docent glimlacht en geeft aan dat ik mijn resultaten anders moet gaan meten. Mijn ontwikkelingen staan helemaal niet stil, gevoelsmatig gebeurt er een heleboel met mij en dat merkt hij op in mijn energiehuishouding. Ik moet meer met mijn gevoel gaan meten in plaats van met mijn hoofd. Ik moet lachen, mijn rationele gedachten hebben die vraag gesteld. In mijn gevoel wist ik eigenlijk wel dat er veel gaande is.

De rest van de dag ben ik een beetje afgeleid. Ik weet niet goed hoe ik alle informatie van de reading moet verwerken en dat duikt op tijdens verschillende oefeningen.
We begonnen de lesdag zoals altijd met een algemene gronding en laten onze healingsenergiestromen. We oefenen dit keer met het uitnodigen van mannelijke en vrouwelijke energie in onze tweede chakra en worden ons bewust van het duidelijke verschil hiertussen. We wisselen vervolgens weer een schoudermassage uit en krijgen weer een nieuwe vorm van healing uitgelegd.
Dit keer staat de healing op een ‘glazen beeld’ centraal. Hierbij voer je een healing uit op een projectie van een persoon, in plaats van op de persoon zelf. Dit kan je bijvoorbeeld gebruiken bij een healing op het tweede chakra. De tweede chakra staat onder andere voor seksualiteit en als iemand hier een trauma op heeft zitten, kan het plezieriger zijn om de healing te projecteren in plaats van direct te plaatsen. Ook als er een healing op afstand gegeven moet worden, kan gebruik gemaakt worden van deze vorm van healing. Je maakt als het ware in gedachte een ‘glazen beeld’ van de persoon waarop je de healing gaat geven. Als de healing klaar is, schuif je dit beeld weer in werkelijkheid over de persoon heen. Het valt me op dat als ik het glazen beeld vorm in mijn gedachte van mijn klasgenoot het voor mij veel makkelijker en duidelijker wordt waar er energieknopen zitten en waar extra healing nodig is. Ik vind deze vorm van een healing geven makkelijker.

Dan gaan we onze eigen aura’s schoonmaken van energie van anderen. Tijdens de healing valt het me op dat er twee personen in mijn aura staan. Als ik me afvraag wie het zijn dan is het voor mij duidelijk dat het gaat om mijn vader en de moeder van mijn moeder. Ik voel heel duidelijk dat dit op zielsniveau is en het niet de daadwerkelijke personen zijn zoals ik ze in dit leven gekend heb. Ik kan dit niet verder uitleggen, maar zo voelde het gewoon voor mij.

Als we vervolgens verder gaan met een healing op de band met onze gidsen, merk ik dat mijn concentratie weg zakt en ik deze healing niet helemaal goed mee kan maken. Ik blijk niet de enige te zijn die hier last van heeft, maar de docent geeft aan dat we gewoon vertrouwen moeten hebben in het proces. Een leerpunt voor mij is dat we gewoon in gedachten kunnen vragen of een gids dichterbij komt of wat afstand neemt.

We sluiten de dag af met een oefening waarbij we spelen met het nemen of juist niet nemen van verantwoording in een gesprek. Een leuke oefening waarbij mijn klasgenoot en ik veel plezier hebben.

Iedere keer maak ik bijzondere dingen mee in en rond de healing-opleiding. Ik ben benieuwd wat de volgende les zal gaan brengen. Deze staat in het teken van de helende reis van Brandon Bays en ik besluit het boek daarvan te gaan lezen om me wat voor te bereiden.

Myst